1η Φεβρουαρίου του 2022… Οι κάτοικοι της Χαριλάου αναστατώνονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα από φωνές, αυτοκίνητα που επιταχύνουν και σειρήνες από ασθενοφόρα από περιπολικά.
Ένα 19χρονο παιδί κείτεται βαριά τραυματισμένο επί της οδού Γαζή… Δώδεκα δειλοί, δώδεκα δολοφόνοι, μετά από απόφαση του δικαστηρίου, βγήκαν στους δρόμους ψάχνοντας για τα θύματά τους και τα βρήκαν στο πρόσωπο του 19χρονου και των δύο φίλων του που απολάμβαναν τις τελευταίες στους στιγμές μαζί.
Δώδεκα δολοφόνοι όρμηξαν δίχως δεύτερη σκέψη όταν ακούσαν τη λέξη ΑΡΗΣ…. Επειδή ήταν ΠΑΟΚ. Και ο 19χρονος έπεσε θύμα αυτής της μελετημένης επίθεσης.
Ο Άλκης Καμπανός δολοφονήθηκε σαν σήμερα πριν δύο χρόνια, στην οδό που έναν χρόνο αργότερα θα έπαιρνε το όνομά του. Ένα 19χρονο παιδί που δεν αγκάλιασε ξανά τη μητέρα του, τον πατέρα του, την αδελφή του. Ένα παιδί που το μόνο λάθος το οποίο έκανε ήταν να πει τί ομάδα ήταν.
Ένα παιδί που με τη δολοφονία του μετετράπη σε ένα σύμβολο. Ο Άλκης πέρασε στην αθανασία και έχει αγγίξει τόσες ψυχές αυτά τα δύο χρόνια. Χιλιάδες απλού κόσμου, επαγγελματίες αθλητές που ακόμα και σήμερα τιμούν τη μνήμη του.
Για την οικογένειά του βέβαια κάθε 1η του Φλεβάρη θα τους φέρνει αντιμέτωπος με όσα έζησαν εκείνη τη βραδιά. Δύο γονείς και μία αδελφή που ήταν τραγικές φιγούρες στη δίκη που ξεκίνησε πριν έναν χρόνο και ολοκληρώθηκε το περασμένο καλοκαίρι με την ομόφωνη καταδίκη των 12 δολοφόνων του Άλκη.
Μία απόφαση που μακάρι να βοήθησε την ψυχή του Άλκη να ηρεμήσει. Μία ηθική δικαίωση της οικογένειάς του, η οποία όμως δεν αγκάλιασε ξανά το παλικάρι της. Ένα παιδί που είχε ακόμα τόσα να κάνει, τόσα να ζήσει…
Αυτοί οι 12 δολοφόνησαν τον Άλκη, αλλά την ίδια στιγμή δημιούργησαν ένα σύμβολο που θα μείνει αναλλοίωτο. Ένα σύμβολο κατά της οπαδικής βίας την οποία δυστυχώς η Ελλάδα βίωσε ξανά με τη δολοφονία του Μιχάλη, του φίλου της ΑΕΚ.
Μακάρι κάποια στιγμή να σταματήσει να χύνεται αίμα στα πεζοδρόμια και στους δρόμους αυτής της χώρας. Μακάρι ο αθλητισμός να πετάξει έξω όσους τον βυθίζουν στην τοξικότητα. Μακάρι να μην υπάρξει ξανά άλλος Άλκης, άλλος Μιχαλής, άλλος Τόσκο…
Άλκη είσαι αθάνατος… Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!