Στα πρώτα χρόνια της ιστορία του, ο σύλλογος ΑΡΗΣ χρησιμοποιούσε ένα απλό σήμα με την μορφή ασπίδας. Μέσα ήταν γραμμένο το όνομα και τα αρχικά ΑΣ. Το άγαλμα του Αναπαυόμενου ΑΡΗ του Λουντοβίζι εμφανίζεται σε έγγραφα ως σφραγίδα από τη δεκαετία του 1920 αν και ποτέ δεν θεωρήθηκε ως το έμβλημα της ομάδας. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 τουλάχιστον, όταν η γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου αποφάσιζε την επιλογή του.
Το άγαλμα
Ο αναπαυόμενος ΑΡΗΣ ήταν ένα γλυπτό, έργο του αρχαίου Έλληνα γλύπτη Σκόπα ή του Λυσίππου. Σήμερα σώζεται μαρμάρινο αντίγραφό του, ρωμαϊκής εποχής, γνωστό επίσης με την επωνυμία ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι, το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρώμης. Το γλυπτό παριστάνει τον θεό ΑΡΗ καθισμένο σε βράχο, επάνω στα λάφυρα που κέρδισε σε μάχη. Το γλυπτό, έργο του 2ου μ.χ, αιώνα, βρέθηκε το 1622 σε ανασκαφή στη Ρώμη, σε χώρο που κατά την αρχαιότητα υπήρχε ναός του θεού ΑΡΗ. Το άγαλμα απέκτησε ο καρδινάλιος Λουντοβίκο Λουντοβίζι και το τοποθέτησε, στο σπίτι του. Ο γλύπτης Μπερνόνι συμπλήρωσε το κάτω άκρο του ποδιού.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ένα χάλκινο αντίγραφο του αγάλματος (έγινε το 1780 από τον γλύπτη Λουίτζι Βαλαντιέρ), εκτίθεται από το 1935 στο μουσείο του Λούβρου. Είναι πολύ πιο γνωστό βέβαια, λόγω Λούβρου, ωστόσο δεν είναι το αυθεντικό άγαλμα.
Πώς έγινε η επιλογή
Σε ό,τι αφορά στην τελική επιλογή του σήματος, υπάρχει μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βικελίδη. Για την οποία έγραψε ο Περικλής Τράιος στην εισαγωγή του βιβλίου του Κώστα Ίντου «Η Ιστορία του Άρη, τόμος 1».
Ο Κώστας Βικελίδης, μέσα στο διάστημα της προεδρίας του 1967 – 1969 περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό «Μπαρού», Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα υπήρχε μία ρέπλικα του αγάλματος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ενώ ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Βικελίδη να το αγοράσει για λογαριασμό του ΑΡΗ, το κοστολόγησε 20.000 δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή. Για να αγοραστεί λοιπόν, η διοίκηση 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές πλήρωσε ο ένας εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, ο Γιώργος Δημητρίου.
Στη συνέχεια, η γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου αποφάσιζε την επιλογή του συγκεκριμένου εμβλήματος και την αντικατάσταση του παλιού.