Λίγα 24ωρα μετά την επίτευξη του στόχου της Ευρώπης, που ήρθε με τη επική ανατροπή απέναντι στην ΑΕΚ, άρχισαν και πάλι τα όργανα. Να μη σε αφήσουν να χαρείς λίγο ρε φίλε. Αμέσως να σε βάλουν στο τριπάκι της στεναχώριας, της σκέψης, της περισυλλογής και του «μήπως;».
Το γεγονός ένα είναι: ο ΑΡΗΣ στα ίσια και παλικαρίσια τα έβαλε με θεούς και δαίμονες, έβαλε το κεφάλι κάτω, δούλεψε, πάλεψε και πήρε με περήφανο τρόπο το ευρωπαϊκό εισιτήριο. ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ. Αυτό που δεν κατάφεραν να πάρουν κάποιοι άλλοι ρίχνοντας έναν σκασμό εκατομμύρια για να φτιάξουν μπάτζετ. Άφησε πίσω του ξανά την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, το μισό ΠΟΚ δηλαδή κι αυτό μάλλον είναι δυσκολοχώνευτο. Κι ανακάλυψαν τώρα «υπόθεση Παλαθουέλος. Όπως είχαν βρει Λάσκοφ, Ντουρμισάι και πόσα άλλα ακόμη.
Για ποιο λόγο να μην πιστέψεις ότι οι ίδιοι ήταν και τότε οι ίδιοι είναι και τώρα; Πόσο περήφανοι μπορούν να αισθάνονται προσπαθώντας ξανά να «κλέψουν» κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλον; Αλήθεια, για ποιον λόγο δεν βγαίνουν μπροστά;
Όσο για τον Σαράκη, προφανώς ξέχασε ότι πολύ πρόσφατα το έπαιζε υπέρμαχος του ΑΡΗ στην υπόθεση Ντουρμισάι, πρωτεργάτης του να παίξει ο παίκτης με τα Κιτρινόμαυρα και μάλιστα με στόμφο μοίραζε δεξιά κι αριστερά ότι έστειλε και επιστολή σε FIFA και UEFA για να υπερασπιστεί τον ΑΡΗ. Τέλη Ιανουαρίου του 2020 έγινε αυτό. Άλλα ο Σαράκης και ο κάθε Σαράκης είναι απλά ένα κομμάτι του προβλήματος κι όχι το ίδιο το πρόβλημα. Κι αν μπορεί τα βράδια να κοιμάται ήσυχος ας το κάνει, δικαίωμά του. Το θέμα είναι τι γίνεται με τη «μαφία», όπως την χαρακτηρίζει η ΠΑΕ ΑΡΗΣ στην ανακοίνωσή της. Ξηλώνουμε επιτροπές, βάζουμε άλλους μπροστά να κάνουν αυτό που θέλουμε, ελέγχουμε καταστάσεις.
Ο ωραίος ο άνθρωπος, ο κιμπάρης, ο παντελονάτος, ό,τι φύλλο κι αν είναι για να μην παρεξηγηθούμε, έχει ένα χαρακτηριστικό. Πολλά έχει βέβαια, αλλά ένα τον κάνει να ξεχωρίζει. Αυτό είναι η αξιοπρέπεια. Χάσει, κερδίσει. ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Επιτέλους δείξτε την…