Η πρεμιέρα συνηθίζει να εξιτάρει το κοινό των συλλόγων και πόσο μάλλον αυτό του ΑΡΗ, το οποίο περίμενε να δει την ομάδα του πώς και πώς στο Περιστέρι.
Λίγο η εικόνα των εν Ελλάδι φιλικών, λίγο τα καινούργια πρόσωπα, βάλε και τον Ατρόμητο ως… κερασάκι για ένα συγκροτηθεί ένα αρκετά ενδιαφέρον παιχνίδι το οποίο κακώς δεν είχε νικητή τον ΑΡΗ.
Ξεκινάμε με τη διαιτησία πριν πάμε στα αγωνιστικά, όχι επειδή δεν έχουν αξία αλλά εξαιτίας της κουβέντας που έχει ανοίξει φυσιολογικά από χθες.
Οι περισσότεροι είπαμε σίγουρα σε πρώτο χρόνο ότι υπάρχει παράβαση στην πέρα για πέρα λάθος έξοδο του Κουέστα. Ηταν αψυχολόγητο αυτό που έκανε ο αρχηγός του ΑΡΗ, σε ένα σημείο όπου δεν χρειαζόταν να βρίσκεται. Μία λάθος απόφαση που δεν αλλάζει ακόμα και όταν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά τη φάση, για να διαπιστώσει ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Ο Μίρχολ δεν παίζει τη μπάλα αλλά… τον Κουέστα. Είναι ξεκάθαρο από τη γλώσσα του σώματος ότι πάει πάνω στον… διάδρομο που πήρε ο Ισπανός κίπερ και παίρνει θέση για σκριν -αντικανονικό κιόλας- λες και θα έρθει ο Ουάρντα για το πικ εν ρολ. Ο Κουέστα πάει για τη μπάλα, η σύγκρουση ήταν αναπόυφευκτη. Ολα αυτά δηλαδή που έλεγε προ διετίας η ΚΕΔ δια στόματος Τάκη Μπαλτάκου για τη φάση Αθανασιάδη-Φαμπιάνο. Οπως είδαμε όμως γενικά το ΣΚ, το θέμα δεν είναι μόνο η απόφαση αλλά κυρίως ποιόν αφορά η απόφαση.
Ακόμα και στην κρίση του διαιτηή να είναι, είναι λάθος του Τσακαλίδη και αλλοιώνει το τελικό αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν “μπει” ακόμα οι “νέοι”
Ο ΑΡΗΣ στο Περιστέρι δεν έδειξε την εικόνα μίας ολοκληρωμένης ομάδας και δεν ήταν παράδοξο να το κάνει. Κανένας στο πρωτάθλημα δεν είναι έτοιμος, πόσο μάλλον οι “κιτρινόμαυροι” που τώρα άρχισαν να ενσωματώνουν στο ροτέισον τα νέα μεταγραφικά τους αποκτήματα.
Περνώντας το χθεσινό ματς από το φίλτρο των συνθηκών που χαρκατηρίζουν αυτή την χρονική περίοδο για τον ΑΡΗ, στάθηκε καλά, ήταν ανώτερος του αντιπάλου αλλά σίγουρα έχει περιθώρια βελτίωσης. Πίσω δεν είχε θέμα χαμηλά με τους Βέλεθ-Μπράμπετς κατά κύριο λόγο. Στο κέντρο ο Μόντσου φάνηκε ίσως λίγο παραπάνω ανασταλτικά από τον Μοντόγια αλλά τα πήγαν καλά αμφότεροι ενώ λίγο πιο μπροστά ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Με τη μπάλα στον Μάνου, ο ΑΡΗΣ είχε ταχύτητα στη μετάβαση. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις ήταν 1,5 ταχύτητα πίσω. Ο Ισπανός έπαιξε περισσότερο ψηλά και δεν χαμήλωνε σπαταλώντας χρόνο και δυνάμεις, δίνοντας κάθετες κινήσεις. Αν τον βοηθούσαν λίγο παραπάνω οι μεσοεπιθετικοί, θα μπορούσε να περάσει και μπάλες στο “κουτί” όπως στην μεγάλη ευκαιρία του Μορόν που αστοχεί από το σημείο του πέναλτι.
Το point για τον χθεσινό ΑΡΗ είναι να γίνει πιο δημιουργικός, τόσο από τον άξονα όσο και από τις πλευρές. Αυτό όμως χρειάζεται χρόνο, ομοιογένεια και πρωτοβουλίες που ακόμα δεν παίρνουν όλοι όπως έκανε χθες ο Γκαρθία. Για την ώρα όμως δείχνει μία ομαλή μετάβαση προς την βελτίωση που νομοτελειακά πρέπει να επιτύχει. Και πιστεύω ότι θα το κάνει.
Αυτό που έλειπε περισσότερο χθες ήταν όλα εκεινά που ο ΑΡΗΣ προσδοκεί ότι θα του δώσουν οι μεταγραφές του. Συυγκεκριμένα ποδοσφαιρικά στοιχεία δηλαδή… Η ποιότητα του Φαμπιάνο από την πίσω ζώνη. ‘Ενα πιο compact κέντρο με Ζουλ, Σιφουέντες, Νταρίντα κλπ. Εξτρέμ με την παραπάνω ενέργεια όπως ο Σίστο, ο Φέτφα ή ακόμα και ο Ντιαντί που πάλι ήταν παραπάνω από θετικός.
Οταν μπουν αυτά τα στοιχεία στην ενδεκάδα και στη δουλειά που συνεχίζει ο Μάντζιος, το μοντάρισμα θα γίνει πιο εύκολο όπως και η εξέλιξη της ομάδας. Για την ώρα το χθεσινό αρνητικό αποτέλεσμα περιορίζει στο ελάχιστο τα περιθώρια του ΑΡΗ για γκέλα στις Σέρρες. Εκεί θέλει νίκη με κάθε τρόπο, πριν τον επικίνδυνο Αστέρα στο “Βικελίδης” και την ευκαιρία για 7 βαθμούς ως την πρώτη διακοπή.