Ούτε η ήττα της προηγούμενης εβδομάδας θα ξεχαστεί ποτέ, ούτε ο ΑΡΗΣ χθες έκανε την μεγαλύτερη νίκη της σεζόν του, όπως θα διαβάσατε ή θα διαβάσετε, τεχνηέντως πάντα.
Ο ΑΡΗΣ έχει βαλθεί φέτος να πρέπει να παλεύει πρώτα με τον εαυτό του και έπειτα με όλους τους άλλους.
Είτε γιατί προς το παρόν του το έχουν επιβάλει άλλοι (με το -6), είτε γιατί εκεί που πάει να χτίσει ένα σερί και φέρνει τον κόσμο με χαμόγελο στο γήπεδο, του στραβώνουν τα πάντα. Είτε 0-0 με τον Απόλλωνα, είτε 0-5 με τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Δεν ξέρω πως να σας το πω, αλλά ο πρώτος γύρος ολοκληρώνεται σε δύο αγωνιστικές, με τον ΑΡΗ ουσιαστικά να έχει καλύψει αυτή την διαφορά.
Όμως, παραμένει αυτή η αλλοιωμένη πραγματικότητα. Μάλλον, αυτή η εικονική πραγματικότητα που κάποιοι θέλουν να δημιουργούν, για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους ατζέντες και ανάγκες.
Ο ΑΡΗΣ ορισμένες φορές τους βοηθάει σε αυτή τη κατεύθυνση με τα εντός έδρας αποτελέσματα του. Με απολογισμό 2-2-1 εντός έδρας και 4-0-2 εκτός, αυτή η ομάδα παλαβώνει τον κόσμο και τον κόσμο της.
Είναι ο ΑΡΗΣ βελτιωμένος σε σχέση με πέρσι;
Σε όποιον κάνω αυτή την ερώτηση, απαντάει άμεσα όχι και η αιτιολόγηση έχει να κάνει με την θέση στην οποία βρίσκεται η ομάδα αυτή τη στιγμή, με δεδομένο το ότι πέρσι ήταν πρώτη και δεύτερη για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα.
Το παιχνίδι της περασμένης αγωνιστικής σε συνδυασμό με το χθεσινό, εμένα μου προσφέρει άπειρα συμπεράσματα.
Να ξεκινήσουμε από το ευρέως διαδομένο. Ο Φακούντο Μπερτόγλιο είναι απαραίτητος σε παιχνίδια όπου ο αντίπαλος δεν έχει και μεγάλη διάθεση να ανοιχθεί, καθώς είναι απόλυτα τακτικά συνεπής, αλλά έχει και την ικανότητα να ελιχθεί στην περιοχή.
Το δεύτερο, το οποίο για εμένα πλέον είναι πιο σημαντικό από το πρώτο, είναι το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει αντί-Φαμπιάνο. Κοιτάω τα χαρακτηριστικά, όχι τον παίκτη ως προσωπολατρία. Αμυντικός με ικανότητα στο να δημιουργεί.
Δεν εννοώ στο να αλλάζει πάσες μπροστά από την περιοχή. Ο Φαμπιάνο αντιλαμβάνεται την οπισθοχώρηση του αντιπάλου και φτάνει μπροστά από τον κέντρο, πάντα με την γνώση ότι ο Γιάκουμπ Μπράμπετς λειτουργεί σαν “σκούπα” στο βάθος.
Ο Φαμπιάνο ανεβαίνει, μαζί και τα δύο πλάγια μπακ. Λείπει ο Φαμπιάνο, όλες οι γραμμές του ΑΡΗ είναι μέτρα πιο πίσω. Οι αντίπαλες άμυνες προσαρμόζονται, τα τείχη υψώνονται και οι “Κιτρινόμαυροι” το ρίχνουν στα γεμίσματα. Κόντρα στον ΠΑΣ, είχαν 3/31!
Χθες; Με δημιουργία από πίσω και έλεγχο του κέντρου, είχαν μόλις 7 γεμίσματα, εκ των οποίων 3 πετυχημένα. Αν ο Ματέο σκόραρε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα ήταν και επιτυχημένο το βράδυ με τα γεμίσματα.
Ο Φαμπιάνο ως ηγέτης της άμυνας και ο Ντιαγέ ως ηγέτης του κέντρου, είναι δύο μονάδες που δεν είχε ο ΑΡΗΣ πέρσι. ΑΝ δεν υπήρχε το τελευταίο παιχνίδι, τα πάντα θα ήταν διαφορετικά. Απλά επειδή κανείς δεν είχε ζήσει κάτι ανάλογο τα τελευταία χρόνια, η διαχείριση καταστάσεων στον πλανήτη ΑΡΗ παραμένει… case study ετών.
Ο ΑΡΗΣ υποδέχεται την δεύτερη πιο φορμαρισμένη ομάδα του πρωταθλήματος
Το κύπελλο πάντα είναι ένας διαφορετικός θεσμός από αυτόν του πρωταθλήματος, αλλά επειδή οι ομάδες είναι συγκεκριμένες, γνωρίζεις τι να περιμένεις από τον αντίπαλο σου.
Η κληρωτίδα δεν συμπεριφέρθηκε καλά στον ΑΡΗ. Του επιφύλασσέ το πιο δύσκολο παιχνίδι, εκτός από ντέρμπι.
Ο ΟΦΗ είναι η δεύτερη πιο φορμαρισμένη ομάδα τις τελευταίες 5 αγωνιστικές, με 3 νίκες και 2 ισοπαλίες. Μάλιστα, μετά τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΣ (8 γκολ), οι Κρητικοί έχουν το δεύτερο καλύτερο παθητικό γκολ.
Η μάχη θα είναι πολύ μεγάλη το απόγευμα της Τετάρτης και ο ΑΡΗΣ έχει αδιαμφησβήτητα ένα “πρέπει” στην πλάτη του. Το “πρέπει” της νίκης, μετά από ένα ανεξήγητο αποτέλεσμα όπως αυτό κόντρα στον ΠΑΣ, όπου τίποτα δεν πήγε καλά, στο σπίτι του. Το Κλεάνθης Βικελίδης.
Ο ΑΡΗΣ δεν έμαθε να ζει με το -6 και αυτό τον επηρεάζει
Όπως όταν γίνεται κάτι στην καθημερινότητα σου και πρέπει να ζήσεις με αυτό μέχρι να το λύσεις, το ίδιο γίνεται και στο ποδόσφαιρο.
Μόνο που εδώ το τεράστιο ζήτημα με το -6 καλείται να το λύσει ο Θόδωρος Καρυπίδης και η νομική ομάδα του ΑΡΗ, ενώ η ευθύνη για το αγωνιστικό σκέλος βαραίνει τον Άκη Μάντζιο και το τεχνικό του τιμ.
Και όσο οι προσπάθειες του ΑΡΗ συνεχίζονται νομικά, το ποδοσφαιρικό τμήμα δεν μένει ανεπηρέαστο. Αυτό που πέτυχαν κάποιοι με το -6, είναι κάτι που ο ΑΡΗΣ δεν έχει επιλύσει ακόμα.
Επηρεάστηκαν από το -6 στο πρώτο “Χ” της χρονιάς με τον ΟΦΗ, στην πρώτη ήττα που ακολούθησε από τον Ιωνικό. Και οι παίκτες και ο κόσμος. Γιατί πάνω στην απογοήτευση σου φίλε αναγνώστη, μπορούν να χτίσουν παλάτια. Και στο τέλος της ημέρας, η ευθύνη βαραίνει την ομάδα.
Ειδικά όταν υπάρχουν τα παραπάνω και μπαίνει και ένα ταπεινωτικό 0-5 στην εξίσωση. Ο κόσμος ζητάει “κεφάλια” και ανεβοκατεβάζει… κυβερνήσεις σε μικρά χρονικά διαστήματα. Το ίδιο έκανε και ο Θόδωρος Καρυπίδης τουλάχιστον μέχρι πέρσι. Με τον Άκη Μάντζιο όμως λειτούργησε ως πυροσβέστης.
Είναι πάγια θέση του υπογράφοντα, ότι ο ΑΡΗΣ θα έπρεπε να έχει ενισχυθεί διοικητικά εδώ και χρόνια, καθώς δεν είναι λειτουργικό τα πάντα να παιρνούν από τα χέρια του ισχυρού άνδρα των “Κιτρινόμαυρων”. Είναι επιλογή του ίδιου όμως, με αποτέλεσμα οτιδήποτε γίνεται από τον αγωνιστικό χώρο ως για παράδειγμα το τμήμα μάρκετινγκ, να βαραίνουν τον ίδιο.
Η κύρια ευθύνη αυτή τη στιγμή, είναι η απαλλαγή από το -6. Ένα -6 που δεν σε αφήνει να βλέπεις την πραγματικότητα, αλλά σε βάζει σε μια εικονική πραγματικότητα που θα ζήλευε και ο Μαρκ Ζούκενμπεργκ με το… “Meta” του.
Δεν φοβάμαι να πω ότι ο ΑΡΗΣ έχει 6 νίκες, 2 ισοπαλίες και 3 ήττες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που σημαίνει πως έχει 20 βαθμούς και βρίσκεται στην 3η θέση, με δύο παιχνίδια να απομένουν για το τέλος του πρώτου γύρου.
Δεν θα φοβηθεί κανείς, αν ο ΑΡΗΣ συνεχίσει συνεχίσει τις εμφανίσεις όπως η χθεσινή, που είχε ισορροπία στις γραμμές, διάβασε και εξουδετέρωσε τα “ατού” του αντιπάλου του και από την αρχή έδειξε πως -διάολε- ό,τι έγινε κόντρα στον ΠΑΣ, ήταν μια τεράστια μουτζούρα απλά.