Το χθεσινό φιλικό με τη Λαμία δεν θα ήταν πετυχημένο εάν ο ΑΡΗΣ κέρδιζε. Θα ήταν πετυχημένο εάν έδειχε όσο έτοιμος μπορούσε να είναι δεδομένης της εποχής. Και δεν το έκανε…
Μία εβδομάδα ακριβώς για το πρώτο επίσημο ματς της σεζόν και η τελευταία γεύση που άφησαν οι “κιτρινόμαυροι” φυσιολογικά προβληματίζει . Επαναλαμβάνω, όχι με το αποτέλεσμα αλλά με την εικόνα την οποία παρουσίασαν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.
Η ενδεκάδα που παρέταξε ο Άκης Μάντζιος κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στο Περιστέρι, πλην κάποιων εξαιρέσεων. Ηταν ένα διαφορετικό τεστ από αυτό με την Ελμπασάνι αλλά με την ίδια δυσλειτουργική εικόνα. Ισως και χειρότερη δεδομένων αυτών που έπαιζαν.
Οι… παγκίτες που ζωντάνεψαν την ομάδα
Ένας ΑΡΗΣ για τον οποίο μπορείς να πεις ότι απλά απείλησε στο 38′ με τον Βέλεθ για πρώτη φορά και να το αφήσεις εκεί. Νωθρός, στατικός, δίχως δημιουργία και δίχως πίεση στον αντίπαλο που ξεχώρισε με το πάσινγκ γκέιμ του ανάμεσα στις γραμμές του ΑΡΗ αλλά δεν είχε την τελική πλην του γκολ.
Οι αλλαγές του Μάντζιου στο δεύτερο και η είσοδος των Γκαρθία, Σαβέριο, Φεράρι τόνωσαν κάπως την εικόνα της ομάδας αλλά δεν μείωσαν τη δυσκολία της στην παραγωγή φάσεων. Μέχρι που μπήκε ο Ντιαντί και έβαλε τα γυαλιά σε αρκετούς. Κι ας είναι μόλις 18 χρονών… Αυτός και ο Φεράρι ήταν που έκαναν τη διαφορά μετά το 46′.
Ο κοινός παρονομαστής τριών αγώνων και ο… περσινός ΑΡΗΣ
Από τα πέντε φιλικά της προετοιμασίας, δύο ήταν αυτά που χαιρόσουν τον ΑΡΗ και ας έχασε στο ένα. Και φυσικά μιλάμε για Άλκμααρ και Μπρέντα. Δύο φιλικά στα οποία η ομάδα βρήκε παραπάνω χώρους από τα υπόλοιπα τρία, τα οποία συνδέει το στοιχείο του πρώτου ρόλου τον οποίο ο ΑΡΗΣ είχε πολύ παραπάνω αλλά δεν ανταποκρίθηκε επιθετικά σε αυτόν. Δείγμα της έλλειψης λύσεων που εντοπίζεται, για την ώρα, όταν ο αντίπαλος παίζει μαζικά πίσω και δεν αφήνει χώρους.
Είναι μία κατάσταση την οποία ο ΑΡΗΣ θα βρει μπροστά του αρκετές φορές φέτος. Είναι τα παιχνίδια-κλειδιά για να διεκδικήσεις την 4άδα για την οποία προφανώς ακόμα δεν είναι έτοιμος.
Σε βάθος χρόνου πιστεύω ότι θα είναι. Όταν δηλαδή θα μπουν οι “νέοι” και να συγκροτήσουν μαζί με τους “παλιούς” ένα ομοιογενές σύνολο. Για την ώρα μιλάμε ακόμα για τον περσινό ΑΡΗ -όσους έμειναν από αυτόν- με κάποιες “πινελιές” νέων παικτών που ακόμα δεν είναι σε θέση να κάνουν τη διαφορά.
Μία εβδομάδα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, τα νέα πρόσωπα που έπαιξαν χθες είναι οι Μάγιο, Μόντσου και Ντιαντί. Άρα ακόμα για τον ΑΡΗ της περασμένης σεζόν μιλάμε.
Πλην του Σαβέριο και αισίως του Ντιαντί, τα εξτρέμ δεν παίρνουν πρωτοβουλίες που απαιτούνται κόντρα σε τέτοιες άμυνες. Ο Φαμπιάνο λείπει για να κάνει παιχνίδι από πίσω στην πίεση του αντιπάλου και να απελευθερώνει τα χαφ. Ο Φεράρι μπήκε και έδειξε ότι χρειάζεσαι πόδι πλευράς για να παίρνεις πράγματα επιθετικά από τα αριστερά και όχι τον Μοντόγια των ειδικών αποστολών. Ο Πάρντο όσο φιλότιμος και να είναι δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτό το τέμπο. Ο τελευταίος αποτελεί και μέρος του μεγάλου προβλήματος χθες στον άξονα. Ένα κέντρο που δεν προσέφερε δημιουργικά και με κάθετο παιχνίδι μέχρι να μπει ο Γκαρθία, ενώ αμυντικά πάλευε μόνος του ο Βέλεθ και ήταν εμφανής η έλλειψη του Ζουλ ή ενός άλλου 6αριού.
Μέχρι να συμπληρωθεί το “παζλ”, πρέπει να το πάει στην ουσία
Καμία ομάδα δεν μπορεί να είναι έτοιμη στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος… Και ειδικά ο ΑΡΗΣ των μόλις τριών νέων προσώπων που είναι αυτή τη στιγμή στη διάθεση του προπονητή, καθώς ο Σίστο είναι τραυματίας.
Στο ξεκίνημα της σεζόν δεν θα μετρήσει εάν ο ΑΡΗΣ παίξει καλά. Και με τον Όγιος έπαιζε αλλά αποτέλεσμα δεν έπαιρνε. Ειδικά για αυτή την περίοδο, το μόνο που πρέπει να υπάρχει στο μυαλό όλων είναι η σκοπιμότητα. Οι βαθμοί μέχρι την 3η αγωνιστική και τη διακοπή. Οι βαθμοί που θα δώσουν ηρεμία, ώθηση και χρόνο στην ομάδα για να βάλει όλους τους νέους στην καθημερινότητά της και ο Μάντζιος να “χτίσει” σταδιακά το σύνολο που θέλει. Διότι μέχρι στιγμής ο Έλληνας τεχνικός ετοιμάζει τον παλιό ΑΡΗ με μετρημένες μεταγραφικές “πινελιές”.
Το ενδιαφέρον στρέφεται μετά το χθεσινό στις πιθανές παρεμβάσεις του στο σχήμα που ξεκίνησε με τη Λαμία. Ο Μοντόγια είναι ίσως πιο χρήσιμος στα χαφ απ’ ότι στα αριστερά όπου όσο υπάρχει ο Φεράρι στο ρόστερ πρέπει να υπολογίζεται. Ο Βέλεθ δένει καλύτερα με τον Μπράμπετς στα στόπερ, ο Σαβέριο δικαιούται μία ευκαιρία στα αριστερά, ο Γκαρθία δύσκολα βγαίνει από την ενδεκάδα ειδικά όταν είναι να πάρει τη θέση του ο Πάρντο. Αλλαγές που δεν αποκλείεται να γίνουν στο Περιστέρι, με τον Μάντζιο να βλέπει έντονα στα τελευταία δύο φιλικά πολλά από αυτά που πρέπει να βελτιώσει. Χρειάζεται όμως και τα εργαλεία. Και τότε το μπαλάκι πάει στη διοίκηση που πρέπει να… τρέξει για αριστερό μπακ, στόπερ και όχι μόνο μέσα στα επόμενα 24ωρα.