Αρκεί ένα τυχαίο γεγονός για να διαπιστώσεις εύκολα το πρόσωπο πίσω από το προσωπείο.
Ένα δημοσίευμα που ανέφερε λίγο-πολύ γνωστά πράγματα και καταστάσεις, που η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει, προς το παρόν, πως δεν βλέπει, η δε Ελλάδα υποκρίνεται πως δεν ακούει, μέχρι κάποιος να τους τρίξει αμφότερους τα δόντια και να τους εξαναγκάσει και να δουν και να ακούσουν. Μια αναφορά στην ρωσική επέμβαση στην Κριμαία που έχει καταδικαστεί από όλο το δυτικό κόσμο, στις κυρώσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουν όσοι συνεργάζονται στενά με το καθεστώς που σχεδίασε και υλοποίησε το 2014 την στρατιωτική και παραστρατιωτική επέμβαση σε ένα ανεξάρτητο κράτος, κυρώσεις που σε ό,τι αφορούν την Ελλάδα αναφέρονται στον έναν και μοναδικό τύπο – γεωπολιτικό τοποτηρητή – φυτευτό των ανατολικών οικονομικών συμφερόντων (που δεν με απασχολούν ή ενοχλούν καθόλου) και της ανατολικής πρακτικής και φιλοσοφίας ότι όποιος διαφωνεί ή έχει δημοκρατικά κουσούρια και κακές ανθρωπιστικές συνήθειες αυτοκτονεί ή εξαφανίζεται (που με ενοχλεί και με προσβάλει ως πολίτη και ως άνθρωπο).
Προφανώς μια χώρα που επεμβαίνει στο εσωτερικό μιας άλλης έχει λόγους. Αν είσαι Έλληνας ή αισθάνεσαι Έλληνας, φρίττεις και εξοργίζεσαι με τις φρικαλεότητες που οι τούρκοι εισβολείς προκάλεσαν στην Κύπρο, με τις εικόνες τον μανάδων να αναζητούν ακόμη και σήμερα ενδείξεις ζωής των αγνοούμενων παιδιών τους. Κι όμως, οι τούρκοι εισβολείς έχουν πολλές (εξωφρενικές και εξοργιστικές) δικαιολογίες για την επέμβαση αυτή και την σφαγή που προκάλεσαν. Και με το χρόνο έχουν κατορθώσει να πεισθούν ο ίδιοι, να πείσουν και ορισμένους «φίλους» τους.
Το ίδιο προφανώς ισχύει και για την γενοκτονία των Ποντίων ή αυτήν των Αρμενίων, δυο τραγικά γεγονότα διαδικασιών εκκαθάρισης και εκτοπισμών που απαιτούν σεβασμό και ιστορική μνήμη μακριά από σκοπιμότητες και φτηνή εκμετάλλευση, γεγονότα – αγκάθια στην Ευρώπη του ανθρωπισμού που δεν έχουν τύχει της καθολικής αναγνώρισης που τους πρέπει (κυρίως η γενοκτονία των Ποντίων), οι εκκαθαριστές και δολοφόνοι είχαν και αυτοί μια δικαιολογία και ανάλογους, εξωφρενικούς και εξοργιστικούς για τον ανθρώπινο νου, ισχυρισμούς.
Ενδεχομένως όμως, σκέφτομαι φωναχτά, αν κάποιος τούρκος βρεθεί να αναλάβει μια ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης, να βρεθούν και Θεσσαλονικείς που να συμφωνήσουν μεταξύ τους ανταλλάσσοντας εκφράσεις όπως «έλα μωρέ, και οι Κύπριοι δεν κάθονταν ήσυχοι, ξέρεις τι έκανε ο Μακάριος και πόσους έσφαξε; Ναι ξέρω, έχω έναν φίλο που ο κολλητός του είναι Κύπριος και έχει ένα φίλο τουρκοκύπριο που του σκότωσαν τον παππού οι Έλληνες». Α να γεια σου λοιπόν. Ούτε οι Ουκρανοί κάθονταν καλά, και στο κάτω-κάτω, στα @ρχιδι@ μου η Κριμαία. Χρήμα έρχεται; Έρχεται.
Ο Καρυπίδης αναρωτιέμαι ξεμπέρδεψε με τα εντάλματα ή ακόμη τον ψάχνουν; Αξίζει στον ΑΡΗ να έχει ηγέτη τον Καρυπίδη, που τον αναζητά ο… ή μάλλον τον αναζητά η …, κάποιος εν πάση περιπτώσει τον αναζητά, πες μου όμως φίλε ακροατή, αξίζει να είναι στο τιμόνι του ΑΡΗ; Να αποφασίσουν οι ακροατές της ηλιόλουστης και ερωτικής πόλης, αξίζει; Μετά οι ακροατές ήρεμοι ας απολαύσουν φραπεδάκι, χάρτινο καλαμάκι όμως παρακαλώ, περιβαλλοντική ευαισθησία. Κάποιο καλό λόγο είχαν και εισέβαλαν στην Κριμαία. Να κληθεί παρακαλώ στην γραμμή ο Ζουράρης να πει κάτι, όχι ότι έχει σημασία τι θα πει ή αν θα τον καταλάβει κανείς, απλώς να πει να πάμε παρακάτω, να συνθηκολογήσουμε με τη συνείδησή μας.
Ως πόντιος ή Αρμένιος ή Έλληνας της Κύπρου θα αισθανόμουν αηδία και αποστροφή σε λόγια συγκίνησης και μνήμης από οποιονδήποτε σχετίζεται έμμεσα ή έμμεσα με εκκαθαρίσεις, εισβολές, εμπορική ή άλλου είδους εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, την ορφάνιας και της δυστυχίας που επιφέρει μια στρατιωτική επέμβαση. Μάλλον όμως δεν πήρα αρκετό μπαχτσίσι και αισθάνομαι έτσι, το χρώμα του χρήματος που δεν είδα δεν θόλωσε την όραση και δεν αλλοίωση τη διαίσθηση της αναγνώρισης του αληθινού από το αληθοφανές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να καλύπτει το έδαφος, μετά από δυο χρόνια ένα κύπελλο δεν είναι μικρό πράγμα. Από το πρωτάθλημα είχαν να βγάλουν ανακοίνωση, το μοναδικό κόμμα που βγάζει συγχαρητήριες ανακοινώσεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα για την ασπρόμαυρη συνιστώσα του. Η πρώτη επιτυχία της αντιπολίτευσης είναι γεγονός.
Ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός με την έξω από τα δημοκρατικά ήθη και τις πολιτισμένες κοινωνίες αναγκαστική προσγείωση ενός αεροσκάφους στην Λευκορωσία, αεροσκάφους της Raynair (χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης), μια «κρατική αεροπειρατεία» όπως χαρακτηρίστηκε από το Διευθύνοντα Σύμβουλο της Raynair. Οσοι δεν έχετε καταλάβει τι συνέβη, οι Λευκορωσικές μυστικές υπηρεσίες ενός ανατολίτη δικτάτορα εξανάγκασαν αεροσκάφος της ιρλανδικής εταιρίας Ryanair που εκτελούσε την πτήση Ελλάδα – Λιθουανία να προσγειωθεί στην Λευκορωσία για να συλληφθεί ένας blogger που ασκούσε δριμεία κριτική στο καθεστώς της Λευκορωσίας. Βέβαια η Λευκορωσία ισχυρίζεται ότι το αεροσκάφος προσγειώθηκε στο έδαφός της σχεδόν… κατά λάθος, έπειτα από απειλή για τοποθέτηση βόμβας. Οπως και οι τούρκοι ισχυρίζονται ότι εισέβαλαν στην Κύπρο (και οι Ρώσοι στην Κριμαία και παλιότερα οι νεότουρκοι εκκαθάρισαν τους πόντιους και του Αρμενίους) για να διαφυλάξουν την… ευημερία, την αδελφικότητα των διαφορετικών κοινοτήτων και την ειρήνη. Είναι η δικαιολογία που λέγαμε παραπάνω, αυτό που αναζητά ο ένοχος για να συνθηκολογήσει με τα απομεινάρια της συνείδησής του και το ψήγματα του ανθρωπισμού του.
Αναφέρθηκα στη Λευκορωσία, και θυμήθηκα τον Λευκορώσο διαιτητή των αγώνων του ΑΡΗ εναντίων ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, των ομάδων δηλαδή που πανηγύρισαν τον επανέλεγχο της ΕΠΟ. Τι να έχει τραβήξει και αυτός στη ζωή του. Μέσος μισθός στη χώρα του 490$ ή 400 ευρώ. Μισθός ανειδίκευτου 330$ ή 270 ευρώ. «Ο κάθε ξένος διαιτητής παίρνει κατά μέσο όρο 3.500 ευρώ. Οι δυο βοηθοί του από 2.000 ευρώ και ο VARistas κι αυτός 2.000 ευρώ» διάβασα αρχές Μαΐου σε εφημερίδα των Αθηνών. Δυο αγώνες του Κουλμπάκοφ στην Ελλάδα, 7.000 ευρώ ή αλλιώς τα χρήματα του μέσου εργαζόμενου στη χώρα του για περίπου 17.5 μήνες ή ενός ανειδίκευτου εργαζόμενου για 26 μήνες. Φυσικά ανειδίκευτο δεν το λες, ειδικότητα τα πέναλτι και οι αποβολές.
Καθώς το ελληνικό ποδόσφαιρο φέρνει ξένους διαιτητές από επιλογή, και καθώς ο βίος και η πολιτεία του Λευκορωσικού καθεστώτος, της τελευταίας δικτατορίας της Ευρώπης σύμφωνα με την Washington Post (24/8/2020), την Guardian (2/8/2020), των Financial Times (14/8/2020), του Ευρωπαρατηρητηρίου (1/2/2021), των Times (25/5/2021), κ.λπ., δεν αξίζει διευκόλυνσης ή προβολής, μήπως ο συγκεκριμένος διαιτητής να μην ξαναπατούσε στην Ελλάδα;
ΥΓ. Οι φώτο του κειμένου, που μοιάζουν τόσο πολύ αν και τις χωρίζουν δεκαετίες, απεικονίζουν τα θύματα των εισβολέων στην Κύπρο και στην Κριμαία.