Η επιλογή των χρωμάτων, δηλαδή το κίτρινο και το μαύρο, ήταν κάτι σαν μονόδρομος. Βλέπετε ήταν τα σύμβολα του Βυζαντίου, που είχε ανέκαθεν στενές σχέσεις με τη Θεσσαλονίκη. Έτσι, οι ιδρυτές του συλλόγου επέλεξαν αυτά τα χρώματα, σχεδόν από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής του ΑΡΗ.
Βέβαια, κάποια στιγμή έγινε κι ένα παιχνίδι… υπεράσπισης των χρωμάτων, το 1925, κόντρα στη νεοσύστατη τότε Ένωση Κωνσταντινουπολιτών, την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης, από την οποία αργότερα προέκυψε ο ΠΑΟΚ.
Εκείνος ο σύλλογος λοιπόν ήθελε να… κλέψει το κίτρινο και το μαύρο και ο ΑΡΗΣ, αν και δεν ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, τελικά δέχθηκε να παίξει ένα παιχνίδι για τα χρώματα. Για το οποίο βέβαια υπήρξε έντονο παρασκήνιο. Κι αυτό διότι, όπως καταγράφεται ιστορικά, τέσσερις Κωνσταντινουπολίτες παίκτες του ΑΡΗ, οι Βεντουρέλης, Αρμάς, Πάγκαλος, Μαλτζέζος πήγαν στην ΑΕΚ Θεσσαλονίκης, παίρνοντας μαζί τους, όπως λέγεται, και μέρος του ιματισμού, με τον ΑΡΗ να προχωράει σε μηνύσεις.
Οι δύο πλευρές αντάλλαξαν επιστολές, κατάληξη των οποίων ήταν τελικά να γίνει αυτό το παιχνίδι για το κίτρινο και το μαύρο, το οποίο έλαβε χώρα στο γήπεδο του Ηρακλή, στις 9 Αυγούστου 1925, στις 18:00
Το ματς δεν άρχισε καλά για τον ΑΡΗ, καθώς βρέθηκε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ 0-2, ωστόσο πριν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο ισοφάρισε σε 2-2. Στο δεύτερο, ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος και τελικά συνέτριψε τον αντίπαλό του με σκορ 5-2. Δυστυχώς, στον Τύπο της εποχής δεν υπήρξαν αναφορές στους σκόρερ της αναμέτρησης.
Τονίζεται όμως ότι τα χρώματα του ΑΡΗ υπερασπίστηκαν οι: Κοτρότσης, Νακόπουλος, Οπλοποιός, Γιακουμής, Κώστας Βικελίδης, Ηλιάδης, Μπαρίτας, Αγοραστός, Ιωαννίδης, Αγγελάκης και Βλαχόπουλος.
Ρεπορτάζ εκείνης της περιόδου κάνουν λόγο για μεγάλη ένταση και για επεισόδια, καθώς και για απόπειρα δολοφονίας αθλητή του ΑΡΗ με το όνομα Ζηνισόπουλος, από στρατιωτικό, φίλο της ΑΕΚ Θεσσαλονίκης (μετέπειτα ΠΑΟΚ), τραυματίζοντάς τον σοβαρά με τη ξιφολόγχη.