Ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, όπως ο ΑΡΗΣ, δε γίνεται να μην έχει πολλές ιστορίες που συνοδεύουν την πορεία εδώ και 110 χρόνια. Και κάποιες εξ αυτών αφορούν στο έμβλημα, που σίγουρα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
ΑΡΗΣ. Άρα μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, πως οι επιλογές για το σήμα θα είχαν να κάνουν με την ελληνική μυθολογία και δη τον Θεό Πολέμου.
Η ασπίδα και ο ΑΣΘ ΑΡΗΣ
Οι δημιουργοί και εμπνευστές του συλλόγου, στην αρχή αποφάσισαν να χρησιμοποιηθεί σαν έμβλημα μια ασπίδα, που μέσα της ήταν γραμμένα το όνομα ΑΡΗΣ και τα αρχικά ΑΣΘ (Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης). Τη δεκαετία του 1920, σε επίσημα έγγραφα του συλλόγου, ως σφραγίδα, άρχισε να εμφανίζεται το άγαλμα του Αναπαυόμενου ΑΡΗ, γνωστό και ως ο ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι. Ιστορικά πάντως, δεν υπάρχουν αναφορές ότι θεωρήθηκε άμεσα ως το επίσημο έμβλημα της ομάδας, παρά μόνο προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν τα μέλη του συλλόγου, σε γενική συνέλευσή τους, αποφάσισαν την επιλογή του.
Ο ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι (Αναπαυόμενος ΑΡΗΣ)
Πού ενδιαφέρουσα ιστορία που πάει μέχρι την αρχαία Ελλάδα. Ο αναπαυόμενος ΑΡΗΣ ήταν ένα εντυπωσιακό γλυπτό, έργο του αρχαίου Έλληνα γλύπτη Σκόπα, αν και κάποιες αναφορές μιλούν για έργο του Λυσίππου. Σήμερα υπάρχει μόνο ένα μαρμάρινο αντίγραφό του, από την ρωμαϊκή εποχή, πιο γνωστό πλέον ως «Ο ΑΡΗΣ του Λουντοβίζι, το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Θερμών στη Ρώμη.
Το γλυπτό παρουσιάζει τον θεό του Πολέμου ΑΡΗ σε νεαρή ανδρική ηλικία. Είναι καθισμένος σε βράχο, επάνω στα λάφυρα που κέρδισε σε μάχη, ενώ στο πλευρό του, βρίσκεται ο Έρως, σε βρεφική μορφή, να παίζει ξέγνοιαστος.
Τα γλυπτό, έργο του 2ου μ.χ, αιώνα, βρέθηκε το 1622 και θεωρήθηκε ότι βρισκόταν στο πεδίον του Άρεως. Ο γλύπτης Μπερνόνι συμπλήρωσε το κάτω άκρο του ποδιού ενώ πολλοί τον θεωρούν υπεύθυνο και για την παρουσία του μικρού Έρωτα. Το άγαλμα απέκτησε ο καρδινάλιος Λουντοβίκο Λουντοβίζι και το τοποθέτησε, στο σπίτι του.
Ο Κώστας Βικελίδης, η βιτρίνα και η ρέπλικα
Η επιλογή του αγάλματος ως σήμα του συλλόγου, έγινε στα τέλη του 1970. Και υπάρχει μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Κώστα Βικελίδη, για την οποία λεπτομέρειες ανέφερε ο Περικλής Τράιος στην εισαγωγή του βιβλίου του Κώστα Ίντου «Η Ιστορία του Άρη, τόμος 1».
Αυτή έχει ως εξής: Ο Κώστας Βικελίδης, μέσα στο διάστημα της προεδρίας του 1967 – 1969 περνούσε σε καθημερινή βάση μαζί με τον θρυλικό «Μπαρού», Μάκη Νάτση από ένα κατάστημα με αντίκες στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Εγνατίας. Στη βιτρίνα υπήρχε μία ρέπλικα του αγάλματος. Κόστιζε 6.000 δραχμές, ενώ ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, διαπιστώνοντας την έντονη διάθεση του Βικελίδη να το αγοράσει για λογαριασμό του ΑΡΗ, το κοστολόγησε 20.000 δραχμές, ποσό τεράστιο για την εποχή. Για να αγοραστεί λοιπόν, η διοίκηση έδωσε 6.000 δραχμές στον καταστηματάρχη, ενώ τις υπόλοιπες 14.000 δραχμές πλήρωσε ο ένας εύπορος σύμβουλος του συλλόγου, ο Γιώργος Δημητρίου.
Στη συνέχεια, η γενική συνέλευση των μελών του συλλόγου αποφάσιζε την επιλογή του συγκεκριμένου εμβλήματος.