Η θητεία στον ΑΡΗ
Ο Ανρί Μισέλ γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1947 στην πόλη Εξ-Αν-Προβάνς του γαλλικού Νότου και αρχικά αγωνίστηκε στην τοπική Παΐ ντ’Εξ.
Λίγους μήνες μετά την ενηλικίωσή του εντάχθηκε στη Ναντ, η οποία μόλις είχε κατακτήσει το δεύτερο και, μάλιστα, διαδοχικό πρωτάθλημα της ιστορίας της.
Πολύ γρήγορα ο νεαρός Ανρί κατάφερε να κερδίσει φανέλα βασικού αγωνιζόμενος ως αμυντικός χαφ, ενώ εξίσου σύντομα φόρεσε στο μπράτσο του και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Σε ηλικία 20 ετών καταγράφηκε και η πρώτη κλήση στην εθνική Γαλλίας, τα χρώματα της οποίας τίμησε 58 φορές από το 1967 μέχρι το 1980.
Με τους «τρικολόρ» σημείωσε 4 γκολ και το σημαντικότερο: ο Μισέλ Ινταλγκό τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στα γήπεδα της Αργεντινής.
Αγωνίστηκε με το Νο11 στα πρώτα δύο ματς κόντρα στην Ιταλία και την οικοδέσποινα (ήττα και στα δύο με 2-1), ενώ παρακολούθησε από τον πάγκο την αδιάφορη νίκη με 3-1 επί της Ουγγαρίας, προτού να μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής με τους συμπαίκτες του.
Από το 1966 μέχρι το 1982 ο εξαίρετος χειριστής της μπάλας φόρεσε 640 φορές τη φανέλα της Ναντ (95 γκολ), ενώ στο πρωτάθλημα είναι ο ρέκορντμαν μαζί με τον Ζαν-Πολ Μπερτράν-Ντεμανές (532 συμμετοχές).
Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1973, 1977, 1980), ένα Kύπελλο (1979) και ανήκε στη φουρνιά που έφτασε μέχρι την ημιτελική φάση του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 1979-80 (αποκλεισμός από τη μετέπειτα νικήτρια Βαλένθια με επικράτηση 2-1 στο «Μποζουάρ», αλλά ήττα 4-0 στη ρεβάνς της Ισπανίας).
Τα τέσσερα τελευταία χρόνια της καριέρας από «οκτάρι» έγινε λίμπερο, με παίκτες όπως ο Πατρίς Ριό και ο Μαξίμ Μποσίς στο πλευρό του, ενώ το καλοκαίρι του 1982 αποφάσισε να αποσυρθεί από τη δράση λίγο πριν να κλείσει τα 35.
Προτού αναφερθούν τα προτερήματα του Μισέλ, ο Ριό επισημαίνει τα αρνητικά: «Είναι σχεδόν λυπηρό το γεγονός ότι δεν ήταν πάντα λίμπερο, προκειμένου να μείνει αξέχαστος σε όλους. Βέβαια θα έπρεπε πρώτα να αντισταθμίσει μερικές αδυναμίες του. Υστερούσε λίγο στη φυσική δύναμη, ιδίως στον αέρα, όπως και στην επιτάχυνση».
Ο Ζαν-Κλοντ Σουοντό, από την πλευρά του, είχε αντίθετη άποψη: «Ήταν πολύ ευέλικτος για να παίζει λίμπερο».
«Μισέλ όπως Μπεκενμπάουερ και Πλατινί!»
Ταλέντο ανάλογο με του Φραντς Μπεκενμπάουερ διέθετε ο Ανρί Μισέλ, σύμφωνα με τον Σουοντό, ένας από εκείνους που τον υποδέχθηκαν στη Ναντ το 1966.
«Είχε την ίδια διορατικότητα με τον Πλατινί. Προτού ακόμη γίνει αποδέκτης της μπάλας, ήξερε σε ποιον θα τη δώσει», θυμάται ο Ριό.
O Ζοσέ Τουρέ τον πρόλαβε μόνο για τρία χρόνια, αλλά ήταν ιδιαίτερα λυρικός: «Ο πρώτος, ο Ανρί Μισέλ, ο θαρραλέος αρχηγός, ο ήλιος των «καναρινιών» (σ.σ. παρατσούκλι της Ναντ).
Σαν να βγήκε απευθείας από τα βιβλία του Αλφόνς Ντοντέ (σ.σ. Γάλλος πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας) που διάβασα πριν από μερικά χρόνια».
Δεν τον εκθειάζουν τυχαία οι συμπαίκτες του, αφού κατά την περίοδο που φορούσε το περιβραχιόνιο, η Ναντ δημιούργησε το εκκωφαντικό σερί των 92 εντός έδρας αγώνων χωρίς ήττα, το οποίο άρχισε στις 15 Μαΐου 1976, ολοκληρώθηκε στις 7 Απριλίου 1981 και παραμένει ρεκόρ μέχρι σήμερα.
Η πολυετής πορεία του ως αρχηγός προξενεί εντύπωση ακόμη και σήμερα σε έναν άλλον συμπαίκτη του, τον Ζιλ Ραμπιλόν, ο οποίος την Τρίτη μονολογούσε: «Τι διάρκεια, ακόμη και για έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Ανρί…».
Ο Ριό και ο Ραμπιλόν περιγράφουν: «Δεν είχε καμία σχέση με τον Ντιντιέ Ντεσάμπ. Η αρχηγία του δεν ταυτιζόταν με τις φωνές, αλλά με τις πράξεις. Ήταν απλό. Όταν παίρναμε την μπάλα, τον ψάχναμε για να του δώσουμε πάσα.
Ολόκληρο το ματς παιζόταν γύρω απ’ αυτόν. Ήταν πανταχού παρών και αποκαθιστούσε την τάξη. Το κεφάλι που έβλεπε τα πάντα, η σιγουριά. Γνώριζε πώς να κάνει τα πάντα. Ήξερε πώς να μαρκάρει, διέθετε άριστη τεχνική και δυνατό, ακριβές σουτ από μέση απόσταση.
Ο Ραμπιλόν τονίζει: «Θυμάμαι επίσης ότι είχε αυτή τη σπάνια ικανότητα να αντιστρέφει την εικόνα του αγώνα με τις πολύ καίριες κινήσεις του. Ήταν εντυπωσιακό. Στις προπονήσεις ο Μισέλ πάντα ήταν ο επικεφαλής του τζόκινγκ.
Μετά τα παιχνίδια ήταν ο πρώτος που κανόνιζε να παίξουμε χαρτιά, προκειμένου να συσπειρωθεί ξανά η ομάδα».
«Εξελίχθηκε σε έναν γενναίο, ταλαντούχο και αποτελεσματικό αρχηγό, αλλά το καλό ήταν ότι δεν έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά. Ο Ανρί νόμιζε ότι όλοι ήταν τόσο ισχυροί όσο εκείνος. Ή τουλάχιστον είχε την απαίτηση να είναι, αλλά δεν το έλεγε», λέει ο Σουοντό.
Ο Ριό προσθέτει: «Πολύ απλά δεν μπορώ να βρω έναν τομέα που δεν ήταν εξαιρετικός και αποτελεσματικός. Ποτέ δεν έπεσε επίπεδο, ποτέ δεν ρίσκαρε με το όνομά του. Αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι σήμερα είναι γιατί δεν απέκτησε τη φήμη παικτών όπως ο Κοπά, ο Πλατινί, ο Ζιντάν ή ο Ζιρές».
Τα στριπτίζ και η σαμπάνια στη σάουνα
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δηλώσεις του Λοΐκ Αμίς, ο οποίος όταν πήγε στη Ναντ το 1973, ο Μισέλ είχε ήδη το περιβραχιόνιο: «Ήταν το αφεντικό. Ένας ηγέτης. Ένας σπουδαίος κύριος. Είχε τέτοιο χάρισμα που δεν τολμούσες να το προσεγγίσεις. Ο ιδανικός αρχηγός. Όταν έλεγε κάτι, έπρεπε να το ακούσεις και να το κάνεις. Και είχε δίκιο».
Ο Μπρουνό Μπαρονσελί κινείται στα ίδια μήκη: «Ήταν σαν πατέρας μας. Το πρόσωπο που θαύμαζα περισσότερο, τα πάντα πάνω του. Παράδειγμα προς μίμηση. Ήμουν δέκα χρόνια νεότερος και παραδέχομαι ότι με είχε φοβίσει λίγο».
Ο Μπερνάρ Μπλανσέ προσθέτει: «Ο Ζοσέ Αριμπάς πήγε να τον πάρει από την Εξ. Γρήγορα του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ήταν ένας νικητής, μία μεγάλη προσωπικότητα. Δεν τον είδα ποτέ να χάνει αγώνα.
Ήξερε πώς να παίξει χωρίς την μπάλα, ήταν πάντα σε κίνηση. Κατ’ εμέ εκείνος έκανε όλο το παιχνίδι της Ναντ και γι’ αυτό ο Αριμπάς πήγε να τον δει».
Ο Μισέλ ντερ Ζακαριάν, συμπαίκτης του για τρία χρόνια στη Ναντ και νυν τεχνικός της Μονπελιέ, εξηγεί: «Ήταν παίκτης top επιπέδου. Και ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος με κάποιες ατέλειες βεβαίως. Ήξερε πώς να διασκεδάζει, αλλά την επόμενη μέρα στην προπόνηση ήταν ο επικεφαλής στο τζόκινγκ.
Ήταν ένα ‘τέρας’ φυσικής κατάστασης, πολύ έξυπνος στο παιχνίδι του. Και μπον βιβέρ. Απολάμβανε τη ζωή και τα πάρτι. Θυμάμαι τα στριπτίζ του την επομένη των αγώνων με τη σαμπάνια στη σάουνα! Τις Κυριακές δεν γύριζε σπίτι πριν από τις 2 το μεσημέρι!»
Ο Σουοντό δίνει τον επίλογο: «Θα ήθελα να είμαι εξίσου αρχοντικός με εκείνον στον αγωνιστικό χώρο. Όλα ήταν εύκολα για εκείνον τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και σε άλλες δραστηριότητες. Ήταν μπροστά από την εποχή του. Κατ’ εμέ ήταν εξίσου σπουδαίος με τον Πλατινί».
Το «κράξιμο» από τον Καντονά και η εθνική
«Λέω απλά ότι απέδειξα πώς μπορούσε να ελπίζει σε εμένα. Αν πίστευε ότι δεν ήμουν αρκετά ικανός ή να διαφοροποιήσει αυτά που είπε ή να έρθει να μου μιλήσει. Δεν το έκανε.
Θα πω μια φράση του Μίκι Ρουρκ που αγαπώ: ‘Ο άνθρωπος που είναι διοργανωτής των Όσκαρ στο Χόλιγουντ είναι ένα μάτσο σκατά’. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτά τα δύο δεν απέχουν πολύ».
Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Ερίκ Καντονά, έγινε στις 21 Αυγούστου 1988 και ειπώθηκε επειδή δεν κλήθηκε από τον Ανρί Μισέλ στο ομοσπονδιακό συγκρότημα.
Η θητεία στον ΑΡΗ
Στις 19 Ιουνίου 2001 ο Δημήτρης Κοντομηνάς τον έφερε στη Θεσσαλονίκη με το ιδιωτικό του αεροσκάφος για να υπογράψουν διετές συμβόλαιο και εν συνεχεία τον γύρισε στη Γαλλία.
Από την ΠΑΕ Άρης έγινε γνωστό ότι η συμφωνία προέβλεπε 230.000.000 για κάθε χρόνο, σε μία εποχή που η ομάδα διέθετε παίκτες όπως ο Άγγελος Χαριστέας, ο Πέτρος Πασσαλής, ο Γιώργος Μπάρκογλου, ο Νίκος Κυζερίδης, ο Απόστολος Λιολίδης, ο Νασίφ Μόρις, ο Σαΐντ Σιμπά, ο Δημήτρης Μάρκος, ο Γιώργος Κολτσίδας και ο Ναγκόλι Κένεντι.
Το πρωτάθλημα άρχισε και ο Μισέλ κάθισε στον πάγκο στα ματς κόντρα σε ΠΑΟΚ (1-1 στην Τούμπα), Ιωνικό (1-0 στο Χαριλάου), Αιγάλεω (0-0 στην Αθήνα) και Ξάνθη (1-1 στο Χαριλάου).
Στο Κύπελλο άρχισε με ήττα από την Προοδευτική, έκτοτε όμως ακολούθησαν πέντε νίκες και, μάλιστα, με συντελεστή γκολ 13-1.
Τρεις ημέρες μετά το 1-1 με την Ξάνθη, οι οργανωμένοι του Άρη ξέσπασαν σε ραδιοφωνική εκπομπή, φοβούμενοι ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η αγαπημένη τους ομάδα θα έχει οικονομικό πρόβλημα.
Πάτησαν στο γεγονός ότι ο Ίλια Ίβιτς θα έφευγε τον προσεχή Ιανουάριο και υποστήριξαν ότι θα υπάρξουν κι άλλες αποδεσμεύσεις, ελέω… στενότητας.