Ειλικρινά δεν ξέρω τι… χαλάει πιο πολύ τον οπαδό του ΑΡΗ μετά την νέα απώλεια βαθμών στη Νέα Σμύρνη.
Η γκέλα αυτή καθ΄ αυτή ή το γεγονός ότι επί 85΄ αισθάνθηκε ότι τον κορόιδευαν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας του. Και να πει κανείς ότι δεν είχε επισημανθεί η επικινδυνότητα της χθεσινής εξόδου;
Ή ότι δεν συνέβη κάτι ανάλογο φέτος στη σεζόν (βλέπε Βόλος, ΑΕΛ ) για να έχει στην… πρίζα τους ποδοσφαιριστές. Και όμως μέχρι το 85΄ ο ΑΡΗΣ σου έδινε την εντύπωση ότι κατέβηκε στην πλατεία για καφέ και μόνο με τη φανέλα θα κερδίσει. Λες και δεν έπαιζε ο αντίπαλος (την επιβίωσή του μάλιστα).
Και όχι μόνο αυτό αλλά έχασε τον βασικό του τερματοφύλακα στην προθέρμανση, τον βασικό του κεντρικό μέσο με σοβαρό τραυματισμό και έπαιζε για ολόκληρο σχεδόν το δεύτερο ημίχρονο με αριθμητικό μειονέκτημα. Για να μην αναφέρω την χαοτική διαφορά στα ρόστερ. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει μόνο η ποιότητα. Ο Άρης για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ματς ήταν παντελώς ασυντόνιστος, δίχως ισορροπία στις γραμμές του και με φανερή την έλλειψη ενός ευδιάκριτου πλάνου.