Αφιέρωμα στην ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο το 1970, έκανε ο Α.Σ. ΑΡΗΣ.
Σαν σήμερα, 46 χρόνια πριν
28 Ιουνίου 1970. Ημερομηνία γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Α.Σ.ΑΡΗΣ. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος.
Ο Α.Σ. ΑΡΗΣ θυμάται τη μαγική εκείνη βραδιά και τους πρωταγωνιστές της με τη βοήθεια του Βασίλη Ψηφίδη…
Ο αγώνας θα ξεκινούσε στις 21:00. Το Καυτανζόγλειο είχε γεμίσει ώρες πριν για έναν τελικό που ήταν καθαρά υπόθεση της Θεσσαλονίκης. ΑΡΗΣ εναντίον ΠΑΟΚ στον τελικό για το Κύπελλο Ελλάδος.
Ο ΑΡΗΣ είχε κάνει μία εντυπωσιακή πορεία σε πείσμα πολλών εκείνη την εποχή. Επικράτησε του ΑΟ Πατρών με 0-1, με γκολ του Γιάντση, του Παναθηναϊκού με 2-1 με γκολ των Αλεξιάδη και Ραπτόπουλου, της Καλλιθέας με 1-3 με τέρματα των Αλεξιάδη, Κεραμιδά και Σπυρίδων και του Ολυμπιακού με 0-1 με γκολ του Παπαϊωάννου.
Η πορεία αυτή μόνο τυχαία δεν ήταν. Τη χρονιά εκείνη η μεγάλη αυτή ομάδα είχε το εντυπωσιακό ρεκόρ και μάλιστα σε ευρωπαϊκό επίπεδο να έχει δεχτεί μόλις 15 γκολ σε 34 αγώνες πρωταθλήματος, απόδειξη της εξαιρετικής της άμυνας. Επρόκειτο όμως και για μία ομάδα με μεγάλη ομοιογένεια. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας της. Ενδεικτικό ότι έξι από τους παίκτες ήταν γέννημα θρέμμα ΑΡΗΣ: Αλεξιάδης, Κωνσταντινίδης, Πάλλας, Σπυρίδων, Χρηστίδης και Ψηφίδης.
Έτσι παρότι στον τελικό αγωνίστηκαν δώδεκα παίκτες, ο τίτλος ανήκε σε όλους. Χαρακτηριστικό είναι ότι στους πέντε αγώνες η ομάδα κατέβηκε με πέντε διαφορετικές συνθέσεις. Όλοι είχαν βάλει το λιθαράκι τους.
Την παραμονή του αγώνα τα νεύρα όλων ήταν τεντωμένα έπειτα από την ανακοίνωση της τιμωρίας του Τάκη Λουκανίδη, που τον άφηνε ουσιαστικά εκτός τελικού .
Ο Βασίλης Ψηφίδης θυμάται με λεπτομέρειες εκείνο το βράδυ: «Θυμάμαι ότι ο προπονητής, Μίροσλαβ Τσίριτς εκείνο το βράδυ ήταν πολύ εκνευρισμένος. Πήρε ένα τάβλι και με τα πούλια έκανε σχεδιασμούς για ώρες. Το πρωί, με φώναξε και μου ανακοίνωσε ότι δεν θα αρχίσω στον αγώνα. ‘Εγώ το βράδυ παίζω το μπόνους μου’, είπε, που για την εποχή εκείνη ήταν πολλά χρήματα. Η απώλεια του Λουκανίδη του είχε ανατρέψει πλήρως το πλάνο. Έψαχνε να βρει ποιος θα μαρκάρει τον Σαράφη του ΠΑΟΚ. Κατεληξε να βάλει πάνω του τον Σεμερτζή. Εγώ τότε του απάντησα: ‘εγώ πρώτα είμαι Αρειανός και μετά ποδοσφαιριστής. Ας κερδίσει η ομάδα και ας μην παίξω’».
Ο αγώνας άρχισε και στο 8’ ο Κεραμιδάς έβαλε το χρυσό γκολ. Δύο γκολ του Αλεξιάδη ακυρώθηκαν με αποτέλεσμα η ομάδα να πάει στα αποδυτήρια σε κλίμα μεγάλης έντασης.
Ο Ψηφίδης πάντως είχε την ευκαιρία να παίξει στον τελικό όταν ο Σεμερτζής, νιώθοντας ενόχληση στο πόδι, ζήτησε αλλαγή στο 58’.
Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τον ΑΡΗ κυπελλούχο και η ομάδα πέρασε στην ιστορία.
Κυπελλούχοι όλοι. Όχι μόνο οι 12 που αγωνίστηκαν εκείνη τη μέρα. Και οι 19… γιατί η ομάδα δεν πήγαινε πουθενά χωρίς τον Γιώργο Γκαντίνα, που όντας ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας, αν και δεν αγωνίστηκε, χωρίς αυτόν δεν έκαναν βήμα.
Σαράντα έξι χρόνια μετά, ο τίτλος αυτός γεμίζει ακόμη περηφάνεια τους Αρειανούς! Όσους το έζησαν από τις κερκίδες του Καυτανζογλείου και εκείνους, τους νεότερους, που έχουν ακούσει τις διηγήσεις των μεγαλύτερων και προσδοκούν να ζήσουν σύντομα ανάλογες στιγμές.
Η ομάδα του ‘70
Προπονητής; Μίροσλαβ Τσίριτς
Βοηθός: Λάλος Μπαλτατζής
Αλεξιάδης Αλέκος
Γιάντσης Μάρκος
Γκαντίνας Γιώργος
Γούναρης Κλήμης
Κεραμιδάς Μανώλης
Κωνσταντινίδης Γιώργος
Λουκανίδης Τάκης
Μιχαηλίδης Γιόσεφ
Ναλμπάντης Χρήστος
Πάλλας Θόδωρος
Παπαϊωάννου Κώστας
Ραπτόπουλος Τάκης
Σακελλαρίδης Στράτος
Σεμερτζής Σοφοκλής
Σπυρίδων Άγγελος
Συρόπουλος Βαγγέλης
Τερζής Γιώργος
Χρηστίδης Νίκος
Ψηφίδης Βασίλης
Στη φωτογραφία εικονίζονται όσοι αγωνίστηκαν στον τελικό.
Από αριστερά προς τα δεξιά
Όρθιοι: Ψηφίδης, Σπυρίδων, Χρηστίδης, Παπαϊωάννου, Ραπτόπουλος, Ναλμπάντης, Σεμερτζής
Κάτω: Πάλλας, Κεραμιδάς, Αλεξιάδης, Μιχαηλίδης, Συρόπουλος