Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προσεγγίσεις την αναμέτρηση του ΑΡΗ με τον Παναθηναϊκό. Ανάμεσα σε αυτούς και η διαιτησία, αλλά ας πιάσουμε πρώτα το ποδοσφαιρικό σκέλος.
Στη Λεωφόρο η ομάδα κλείνει τον κύκλο των ντέρμπι για τον 1ο γύρο, έχοντας ζήσει τα πάντα στα τρία που προηγήθηκαν. Από μεγάλες νίκες, μέχρι… μεγάλες ήττες.
Από τη μία μπορεί κάποιος να πει ότι ο ΑΡΗΣ έχει τον τρόπο του και το σωστό πρόσωπο σε αυτά τα ματς. Απο την άλλη όμως το ντέρμπι με την ΑΕΚ δεν αφήνει κάποιον να το υποστηρίξει στο 100%.
Στα ντέρμπι του 1ου γύρου αποτυπώνεται ίσως η χρονιά έως τώρα. Με σκαμπανεβάσματα και χωρίς σιγουριά για το τι μπορεί να παρουσιάσει η ομάδα. Από το καλύτερο μέχρι το χειρότερο.
Μία πιθανή ήττα από τον Παναθηναϊκό θα αφήσει την ομάδα κι άλλο πίσω στη βαθμολογία. Την ίδια στιγμή όμως πρόκειται για μία “χρυσή” ευκαιρία για τους παίκτες του Άλαν Πάρντιου.
Ισοπαλία ή ακόμα και νίκη στην κατάμεστη Λεωφόρο θα ενισχύσει την προσωρινή ηρεμία του ΑΡΗ, θα τονώσει την αυτοπεποίθηση του και σε περίπτωση “διπλού” θα ισχύει το ίδιο και για τη θέση του στη βαθμολογία.
Οι “πράσινοι” είναι μία πολύ καλή ομάδα, δομημένη σωστά και με αυτοπεποίθηση στα… κόκκινα. Μέχρι εκεί… Δεν είναι άτρωτοι, ούτε το υπερηχητικό “τρένο” που σκορπάει τα πάντα στο διάβα του. Αν όμως ο ΑΡΗΣ δώσει δικαιώματα, τότε μπορεί να το πληρώσει. Και όπου δικαιώματα, ένα ανοικτό παιχνίδι όπως αυτά σε Βόλο και με ΑΕΚ.
Οσο ο ΑΡΗΣ δεν έχει ισορροπία ανασταλτικά, το παιχνίδι δεύτερου ρόλου σε ματς όπως αυτό της Λεωφόρου είναι μονόδρομος. Μία compact προσέγγιση, με περιορισμό των χώρων αλλά και τη σωστή συμπεριφορά στο επιθετικό τρανζίσιον για να έρθει και το γκολ. Πάνω κάτω δηλαδή σαν το περσινό δεύτερο ημίχρονο των πλέι οφ στη Λεωφόρο, όπου ο ΑΡΗΣ με δέκα παίκτες μπορεί να έπαιρνε το ματς εάν του δινόταν καθαρό πέναλτι. Θα πρέπει και να πιέσει, εννοείται, αλλά κυρίως στην πρώτη του ζώνη ώστε να σταματήσει ή να χαλάσει το build up του Παναθηναϊκού και να τον οδηγήσει στη μακρινή πάσα. Γενικά η ομάδα έχει δείξει τι μπορέι να κάνει σε κάποια ματς φέτος. Άρα το θέμα είναι η σωστή διαχείριση, σε ένα παιχνίδι στο οποίο φυσικά μπορεί να κερδίσει.
Με βάση την παραπάνω προσέγγιση -εάν την ασπαστεί ο Πάρντιου- ακολουθούν τα και τα πρόσωπα που πρέπει να επιλεχθούν σωστά και με βάση αυτό το πλάνο. Ο Άγγλος δεν άνοιξε τα χαρτιά του αλλά είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί πίεση και πνευμόνια μπροστά, όπως και στον άξονά του. Δηλαδή παίκτες όπως οι Ματέο, Πάλμα, Μάνου ή ακόμα και τον Ντιόπ στα χαφ. Στην επίθεση, ο Ζερβίνιο ταιριάζει περισσότερο σε αυτό το ματς, αλλά υπάρχει στο μυαλό του και ο Γκρέι.
Και πάμε στη διαιτησία που πάει… τρένο τον Παναθηναϊκό από τα περσινά πλέι οφ και το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αγώνας κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης. Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς παρολίγο να “πετάξει” βαθμούς αλλά πήρε το πέναλτι της και έγινε η δουλειά της. Και όχι καθαρό φυσικά.
Ο ΑΡΗΣ έχει κερδίσει φέτος τη διαιτησία. Το έκανε με τον Ολυμπιακό, το έκανε και με τον Ιωνικό. Κόντρα σε αυτόν τον Παναθηναϊκό όμως, ίσως χρειαστεί κάτι παραπάνω. Στην Αλκμήνης δεν είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη με την επιλογή του Νταμπάνοβιτς. Περιμένουν να τον δουν στην πράξη. Και όπως λέει και μία ψυχή, “όσο είναι ο Μπαλτάκος και λοιποί στην ΕΠΟ, ο ΑΡΗΣ πρέπει να φοβάται κάθε αγωνιστική”. Τα παραδείγματα άλλωστε μιλούν από μόνα τους.