Χριστός Ανέστη, χρόνια πολλά και καλά, με υγεία και κάθαρση. Προσωπική, και όχι μόνο, εξυγίανση. Τι λέξεις ε; «Κάθαρση» και «εξυγίανση». Πόσο σπουδαίες έννοιες και πράξεις και πόσο πολύ έχουν αμαυρωθεί από την χρησιμοποίησή τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Το τι πιστεύει και το τι νιώθει ο καθένας είναι καθαρά προσωπικό. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει. Είναι στιγμές, πολλές φορές, περισυλλογής και εσωτερικών σκέψεων. Κινήσεων και αποφάσεων. Πάνω απ’ όλα όμως είναι εποχές που ελπίζεις, σκέφτεσαι, ονειρεύεσαι και επιθυμείς. Για όλα τα πρωτεύοντα και πιο σημαντικά πράγματα της ζωής σου, αλλά και για πρώτα από τα δευτερεύοντα. Όπως ακριβώς είναι η ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας. Μίλησα προηγουμένως για «κάθαρση» και «εξυγίανση» στο ποδόσφαιρο. Μην κοροϊδευόμαστε. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει γίνει και πολύ περισσότερο στον ΑΡΗ το έχουν νιώσει καλά στο πετσί τους τα τελευταία χρόνια. Προφανώς και τα ευχολόγια είναι για να… τα λέμε. Δουλειά έτσι δεν γίνεται και, πιστέψτε μάλλον είμαστε πολύ μακριά ακόμη από το να γίνει. Το γιατί, είναι εύκολο να απαντηθεί, αλλά ίσως κανείς μας δεν θέλει να το δει ή φοβάται ή ακόμη ακόμη δεν έχει τη δύναμη να το κάνει.
Το μήνυμα των ημερών είναι η ελπίδα. Πεθαίνει τελευταία κι όσο υπάρχει, ελπίζουμε. Ελπίζουμε σε μία καλύτερη ημέρα. Ελπίζουμε στο να ζήσουμε, από αθλητικής άποψης πάντα, τη δική μας Ανάσταση. Κάτι καθαρό, κάτι αγνό. «Δώστε μας πίσω τις Κυριακές μας» ήταν το σύνθημα των εξυγιαντών, αλλά γνώριζαν πολύ καλά τι έλεγαν. Ήθελαν να κάνουν αυτά που έκαναν οι άλλοι.
Εμείς εδώ είμαστε για να φωνάξουμε κάτι άλλο. «Δεν θέλουμε τις Κυριακές σας. Θέλουμε ισονομία. Έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε και να ελπίζουμε σε κάτι». Ένα από τα μηνύματα της Ανάστασης είναι και το εξής: το καλό πάντα θα κερδίζει το κακό.
ΥΓ: Συγγνώμη για το προσωπικό και ίσως το στενάχωρο του blog. Από αύριο θα επιστρέψουμε στα «δικά μας».