Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAbouutARIS για τη γκέλα που… φαινόταν και την πίεση που δημιουργείται και την οποία ο ΑΡΗΣ μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Με την εικόνα που παρουσιάζει ο ΑΡΗΣ το τελευταίο διάστημα, νομοτελειακά η νέα γκέλα θα ερχόταν. Το “καμπανάκι” χτυπά διακριτικά τον τελευταίο μήνα και στο “Αλκαζάρ” ακούστηκε έντονα. Στον ΑΡΗ βέβαια το άκουσαν -για να είμαστε δίκαιοι- αλλά δεν απέφυγαν αυτό το οποίο όλοι φοβόμασταν.
Αν η γκέλα του περασμένου Σαββάτου ερχόταν αργότερα και ενδεχομένως με μεγαλύτερη βαθμολογική διαφορά, δεν θα γινόταν και κάτι… Ήρθε όμως τώρα που Παναχαϊκή, ΟΦΗ και λοιποί συνεχίζουν το… κυνήγι. Και κάπως έτσι ο ΑΡΗΣ δίνει δικαιώματα που λέει και το γνωστό άσμα. Όχι βέβαια τα ξημερώματα αλλά τα μεσημέρια..
Οι υπόλοιποι βλέπουν τον ΑΡΗ σε αυτή την κατάσταση και φυσιολογικά παίρνουν θάρρος. Κερδίζουν και όσο πλησιάζουν δημιουργούν πίεση στον πρωτοπόρο. Φυσικά δεν πρέπει η κατάσταση αυτή να δημιουργεί πανικό. Τόσο στα αποδυτήρια όσο και στις τάξεις του κόσμου. Απλά μετά από κάμποσο καιρό ο ΑΡΗΣ καλείται να ζει ξανά με την πίεση. Πίεση από τους διώκτες του, πίεση από τον κόσμο, πίεση από τον ίδιο του τον εαυτό. Και όσο περίεργο αν ακουστεί, αυτό μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα κακό.
Αν μας έχει διδάξει κάτι η μέχρι τώρα πορεία του φετινού ΑΡΗ, είναι οι πιο πειστικές εμφανίσεις του έχουν έρθει όταν ένιωσε πίεση. Και συγκεκριμένα στους αγώνες που είτε βρέθηκε πίσω στο σκορ είτε κλήθηκε να αντιμετωπίσει ομάδες που διεκδικούν θεωρητικά ή πρακτικά την άνοδο. Εκεί δηλαδή όπου ήξερε ότι πρέπει να είναι σοβαρός, συγκεντρωμένος και δεν θεώρησε τίποτα δεδομένο. Ίσως λοιπόν η όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αφυπνήσει παίκτες, προπονητή και διοίκηση αν τελικά η πορεία τους μέχρι πρότινος έφερε κάποια χαλαρότητα ή μία υπέρμετρη σιγουριά.
Οι παίκτες είναι και οι πρώτοι που ευθύνονται για αυτό το οποίο βλέπουμε. Αυτοί που έφεραν από νωρίς την ομάδα στην κορυφή, είναι αυτοί που πρέπει να βγάλουν μπροστά τον εγωισμό τους και να αποδείξουν ότι η εικόνα αυτή δεν τους αντιπροσωπεύει. Να επικεντρωθούν περισσότερο στα λάθη τους και όχι τόσο στον εκάστοτε αντίπαλο, σε συνεργασία φυσικά με τον Δημήτρη Σπανό ο οποίος είναι και ο αρμόδιος για αυτό. Ένας Σπανός που συνεχίζει να ψάχνει λύσεις εκ των έσω για να βελτιώσει τα πράγματα, αλλά μάλλον πρέπει να σταματήσει να επιμένει με κάποιους ποδοσφαιριστές που σε αυτό το χρονικό σημείο δείχνουν ότι αδυνατούν βοηθήσουν.
Η πίεση που δημιουργείται επηρεάζει και το μεταγραφικό και μάλλον θα… φέρει στη Θεσσαλονίκη τον Βουό. Αν τελικά ο Ιβοριανός αποκτηθεί θα μιλάμε για μία καλή επιλογή επιθετικά, αφού πρόκειται για έναν παίκτη γνώστη της κατηγορία, δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και με καλά αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Φυσικά υπάρχουν και άλλες θέσεις που χρίζουν ενίσχυσης όπως εκείνη του εξτρέμ, του επιτελικού μέσου ή ακόμα και των χαφ. Ενας φορ όμως μπορεί να αποδειχθεί αρκετός για να μην μπει ο ΑΡΗΣ να ρισκάρει ή να αγχωθεί με την άνοδο, την οποία θα χάσει μόνο αν… αυτοκτονήσει. Εστω και χωρίς δραματικές αλλαγές. Η ομάδα αυτή άλλωστε είναι που τον έχει φέρει στην κορυφή και θα ήταν άδικο να τη βγάλουμε άχρηστη. Απλά πρέπει να το δει… αλλιώς. Και πάνω απ’ όλα, με ψυχραιμία.
Υ.Γ. Η απουσία του τιμωρημένου Πλατέλλα από το ματς με τη Βέροια, ίσως είναι μία ευκαιρία για τον Πασά να επανέλθει στη φυσική του θέση και στις καλές εμφανίσεις.
Υ.Γ. 1 Μακάρι όλοι όσοι έρχονται στον ΑΡΗ, Έλληνες ή ξένοι, να έχουν μέσα τους το πάθος και τον εγωισμό του Σόουζα.