Θα ήθελα δύο σελίδες τουλάχιστον, αν έγραφα σε εφημερίδα, για να μεταφέρω τις σκέψεις μου μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα, να αναλύσω από τεχνικής άποψης το παιχνίδι του ΑΡΗ και το πώς ο Πρίφτης κέρδισε τον Σάκοτα. Ελπίζω να τα καταφέρω σε αυτό το κείμενο, χωρίς να σας κουράσω. Το ελπίζω…
Ο «κοιμώμενος γίγαντας» δείχνει να ξυπνάει και είναι τσατισμένος. Πάρα πολύ τσατισμένος γιατί πέρασαν αρκετά χρόνια που ήταν ο κομπάρσος σε ένα πρωτάθλημα που έπρεπε να είναι πρωταγωνιστής.
Ο ΑΡΗΣ βγαίνει από την «χειμέρια νάρκη» γιατί πολύ απλά κάποιοι… χαλάνε την πιάτσα. Αλλιώς είχαν συνηθίσει ορισμένοι να βλέπουν τον «ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ». Και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για αυτή την αλλαγή; Ο Λευτέρης Αρβανίτης και ο Δημήτρης Πρίφτης. Αυτί οι δύο φέτος άλλαξαν τα δεδομένα στον ΑΡΗ και γι’ αυτό πέτυχε τον στόχο του, μένοντας στο σωστό μονοπάτι.
Γιατί ρε Δημήτρη Πρίφτη πήγες και πήρες παίκτες που δεν ήξερε ο απλός φίλαθλος, γιατί πήρες παίκτες εκτός της λίστας;
Γιατί κόουτς διαλέγεις εσύ τους παίκτες σου και δεν παίρνεις αυτούς που σου λένε διάφοροι… φίλοι και γνωστοί όπως γίνεται συνήθως και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν στον ΑΡΗ>; Γιατί Δημήτρη Πρίφτη πήρες παίκτες του… προπονητή, δηλαδή παίκτες που θα κάνουν τα πάντα για σένα, θα παίξουν με ένα πόδι και δεν πήρες καθαρούς επαγγελματίες; Γιατί Δημήτρη Πρίφτη φρόντισες πρώτα να διαλέξεις τους παίκτες σου βάση του χαρακτήρα τους και δεν πήρες με βάση τα νούμερα τους; Μάλλον χθες κατάλαβα Δημήτρη Πρίφτη γιατί δεν έκανες όλα τα παραπάνω και έκανες ότι ήθελες και ότι σκεφτόσουν. Γιατί θέλεις παίκτες οι οποίοι να δίνουν τα πάντα στο παρκέ, να πέφτουν κάτω για μία χαμένη μπάλα και να την κερδίζουν. Το κατάλαβα όταν είδα τον Μούρτο, τον Σίμτσακ και τον Ριντ να βουτάνε για μία μπάλα και με την διαφορά πάνω από τους δέκα πόντους. Γιατί θέλεις παίκτες που θα παίζουν για σένα, γιατί σε σέβονται και σε εκτιμούν, γιατί θα παίζουν για την φανέλα που φοράνε και όχι για τα στατιστικά τους. Το κατάλαβα όταν είδα τον Τόμας να παλεύει σαν… σκυλί στην άμυνα και το μόνο που να βλέπει μπροστά να είναι οι συμπαίκτες του και όχι πώς να σκοράρει ή τον Σίμτσακ ο οποίος έκανε όλη την βρώμικη δουλειά ή τον Μούρτο που τον έβαλες να κυνηγάει τον Ίνγκλις και να κάνει μόνο αυτό στο πρώτο δεκάλεπτο ή τον Χαρίση τον οποίο δεν είχες στα πλάνα σου τον Σεπτέμβριο αλλά χθες τα έδωσε όλα και έκανε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση με την φανέλα του ΑΡΗ.
Γιατί θέλεις πρώτα απ’ όλα ανθρώπους οι οποίοι θα σέβονται ο ένας τον άλλο και μέσα από αυτή την σχέση θα αναπτύξουν μία φιλία, μία στενή σχέση και έτσι θα πολεμάνε στην πρώτη γραμμή, δίπλα δίπλα και δεν θα κοιτάνε πώς να «φάνε» ο ένας τον άλλον για να παίξουν πέντε λεπτά παραπάνω. Το κατάλαβα όταν είδα τον Τόμας και τον Αντεγκμπόγιε να αγκαλιάζονται σαν δύο αδέλφια που είχαν να βρεθούν 10 χρόνια, άσχετα αν ο ένας ήρθε ως προσωρινός αντικαταστάτης του άλλου και τελικά έμειναν και οι δύο να παλεύουν για μία θέση.
Γιατί θέλεις καλούς χαρακτήρες που να μην δημιουργούν προβλήματα στα αποδυτήρια αλλά και να βάζουν την ομάδα πάνω από την υγεία τους, όπως έκανε ο Νέιμικ ο οποίος έπαιξε τραυματίας ενώ θα μπορούσε να σου πει ότι πονάει και να σκεφτεί το συμβόλαιο του για την επόμενη χρονιά. Σε αντίθεση με κάποιους που έφυγαν από τον ΑΡΗ όταν έφυγε ο “προπονητής” τους και βρέθηκαν χθες αντίπαλοι σου αλλά μάλλον μετάνιωσαν για την περσινή τους απόφαση.
Ο ΑΡΗΣ που είδαμε όλοι χθες, η ομάδα που έβγαλε έναν απίστευτο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ μέσα στο γήπεδο, που παρά το άγχος δεν επηρεάστηκε από την διακοπή και πήρε αυτό που ήθελε, είναι δημιούργημα Πρίφτη. Αυτός δημιούργησε αυτό το σύνολο, αυτός επέλεξε τους παίκτες, αυτός τους στήριξε μετά από ήττες και όταν ακούγονταν οι φωνές αμφισβήτησης. Αυτός παραδέχθηκε το λάθος του και φρόντισε να αξιοποιήσει έναν παίκτη τον οποίο δεν ήθελε στην αρχή της χρονιάς, αναφέρομαι φυσικά στον Κώστα Χαρίση, και να τον μεταμορφώσει σε έναν βασικό εργαλείο, έναν σέντερ που έβγαλε καρδιά, έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι και συνεργάζεται άψογα με έναν προπονητή που ήθελε να τον διώξει.
Όσον αφορά τον Λευτέρη Αρβανίτη, έχω αναφερθεί πολλές φορές στο πρόσωπο του γα λάθη που έκανε είτε διοικητικά, είτε αγωνιστικά, είτε επικοινωνιακά. Όμως του ανήκει μεγάλο μερίδιο για την επιτυχία.
Γιατί έμαθε από τα λάθη του, κυρίως από την περσινή μαρτυρική χρονιά και έφερε έναν προπονητή ο οποίος κρατάει τον λόγο του. Έναν προπονητή ο οποίος είχε πει πέρυσι «ΟΧΙ» στον ΑΡΗ γιατί ήταν στον Κολοσσό και είχε δώσει τον λόγο του να τον κρατήσει στην κατηγορία. Και όταν το πέτυχε, οι Ροδίτες τον άφησαν να πάει στον Παναθηναικό, όπου πρόσφερε τα μέγιστα για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Και δεν την πάτησε όπως με τον προηγούμενο που έφυγε μέσα στην χρονιά και παράτησε την ομάδα που είχε φτιάξει το καλοκαίρι, με την γνωστή εξέλιξη.
Γιατί δεν άκουσε διάφορους… φωστήρες που φώναζαν στις τρεις συνεχόμενες ήττες που έκανε ο ΑΡΗΣ στον πρώτο γύρο, να διώξει τον Πρίφτη αλλά τον κράτησε και τον στήριξε ως το τέλος. Γιατί τον έφερε το καλοκαίρι άσχετα αν η επιθυμία ορισμένων ήταν άλλη. Γιατί δεν παρενέβη στο έργο του Πρίφτη και δεν έκανε τον πρόεδρο… μάνατζερ και να αφήσει καμιά λίστα στο γραφείο του προπονητή με υπογραμμισμένα ονόματα.
Γι’ αυτό ο ΑΡΗΣ πέτυχε. Γιατί κάποιοι είχαν υπομονή, πίστη, όρεξη για δουλειά και αγάπη για αυτό που κάνουν και την ομάδα την οποία υπηρετούν. Γιατί κανείς δεν μπήκε ανάμεσα τους, γιατί κανείς δεν μπόρεσε να τους διχάσει και γιατί έμαθαν από τα λάθη τους.
Ο ΑΡΗΣ αρχίζει να… ξυπνάει και αυτό τρομάζει. Η έλευση του Νίκου Λάσκαρη και οι πρώτες του κινήσεις (άμεση καταβολή 400.000 ευρώ, άπαντες πληρωμένοι, πριμ τετράδας) δείχνουν ότι κάτι λαμπρό ξεκινάει. Το πρώτο δείγμα είναι θετικό, ο ΑΡΗΣ έχει επιστρέψει και εφόσον μείνει στον σωστό δρόμο μπορεί σύντομα να αλλάξει τα δεδομένα στο ελληνικό μπάσκετ. Υπομονή χρειάζεται και στήριξη. Ένα Παλέ όπως το χθεσινό, που «έβραζε» και έγινε η έδρα όπου όλη η Ευρώπη υποκλίνονταν.
Το επόμενη βήμα του ΑΡΗ θα πρέπει να είναι η άμεση επέκταση της συνεργασίας με τον Δημήτρη Πρίφτη. Γιατί ήδη ακούγονται αρκετά περί Παναθηναικού και το πως θέλουν στην Αθήνα να τον κάνουν δίδυμο με τον Μανωλόπουλο. Βέβαια εδώ πριν μερικές ημέρες ακούστηκαν σενάρια περί αντικατάστασης του Πρίφτη χωρίς να έχει τελειώσει η χρονιά μέσα από τον ΑΡΗ, με ορισμένους να προτείνουν και προπονητές.
Υ.Γ.: Τέτοιο πάθος στους παίκτες του ΑΡΗ, μιλάω ως σύνολο και όχι ως μονάδες, είχα να δω από την χρονιά που έκανε το «διπλό» στο Μαρούσι και βγήκε στην Ευρωλίγκα. Τέτοιο τσαμπουκά είχε και εκείνη η ομαδάρα.
Υ.Γ.1: Ένα μεγάλο μπράβο στους οργανωμένους για το πανό σχετικά με την 19η Μαίου, ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων. Δεν ξεχνώ…
Υ.Γ.2: Όπως επίσης ένα τεράστιο μπράβο στον κόσμο του ΑΡΗ γιατί μετά την επανέναρξη του αγώνα δεν έγινε το παραμικρό που να δώσει αφορμή για οριστική διακοπή.
Υ.Γ.3: Επειδή όμως θέλω να είμαι δίκαιος κάποια συνθήματα θα μπορούσαν να λείπουν από το χθεσινό αγώνα. Όπως και ορισμένες εστίες έντασης οι οποίες ευτυχώς χάρη στους πιο ψύχραιμους… έσβησαν νωρίς.
Υ.Γ.4: Πολλά… περίεργα είδα στο φύλλο αγώνος και δεν ξέρω τι να περιμένω σχετικά με πιθανή τιμωρία του ΑΡΗ.
Υ.Γ.5: Το πρότζεκτ της ΑΕΚ βασίζεται στα χρήματα και στον νεοπλουτισμό και απέτυχε παταγωδώς. Αυτό ας γίνει μάθημα…
Υ.Γ.6: Επειδή πολλά ακούγονται για την Ευρώπη και το EuroCup, να ξεκαθαρίσω ότι ο τρίτος και μόνο ο ΤΡΙΤΟΣ παίρνει την μία θέση που έχει η Ελλάδα. Οι άλλοι πάνε για wild card. Απλά ο ΑΡΗΣ πλέον ακόμα και ως τέταρτος είναι φαβορί για να πάρει μία… ελευθέρας. Αν βγει τρίτος τότε δεν χρειάζεται…
Υ.Γ.7: Έγραψα στο προηγούμενο μου σχόλιο για τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ και ότι θα μείνει στον ΑΡΗ. Μετά τον Αλέξανδρο που είδα χθες, το πάθος, την τρέλα που έβγαλε και το… ψηστήρι από τον κόσμο στα πανηγύρια, είμαι ακόμα πιο σίγουρος ότι θα συνεχίσει να φοράει την φανέλα με τα δύο αστέρια.
Υ.Γ.8: Μας βρήκε το ξημέρωμα… καθώς μετά την εκπληκτική εμπειρία στο Παλέ, είδαμε και Ουόριορς-Ρόκετς στον πρώτο τελικό της Δύσης. Ματσάρα, νικητές οι «Πολεμιστές». Τυχαίο άραγε το γεγονός ότι όλο το γήπεδο ήταν κίτρινο;