Ένας κακός ΑΡΗΣ, όπως είπε και ο Δημήτρης Πρίφτης κατάφερε να κερδίσει την ΑΕΚ, η οποία είναι ο μεγάλος αντίπαλος για την τρίτη θέση. Ένας κακός ΑΡΗΣ ο οποίος είχε τα βασικά του ατού σε μέτρια ως κακή μέρα και χρειάστηκε να έρθει ο Βασίλης Σίμτσακ από τον πάγκο για να ανατρέψει την αρνητική κατάσταση και να οδηγήσει την ομάδα του στην νίκη και την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου.
Χθες ο ΑΡΗΣ ήταν κακός. Είχε αρκετά κενά διαστήματα, λίγες συνεργασίες στην επίθεση, κρατούσαν πολύ την μπάλα οι παίκτες του, κυρίως οι Ουότερς και ΜακΝίλ ενώ δεν έβγαιναν ούτε τα ανοιχτά σουτ αλλά ούτε και τα εύκολα καλάθια μπροστά. Είχε εκτός ρυθμούς τον Οκάρο Ουάιτ, ο οποίος έκανε μεν ένα εντυπωσιακό κάρφωμα αλλά αυτό τελικά του έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Είχε έναν ΜακΝιλ ο οποίος επί 39 λεπτά ήταν αρνητικός, όμως στα τελευταία δευτερόλεπτα και παρά την κακή του απόδοση, πήρε την μπάλα και την τελευταία επίθεση για να σκοράρει με εντυπωσιακό τρόπο και να επιβεβαιώσει αυτό που είπε ο Πρίφτης στην συνέντευξη τύπου. Ότι έχει πνεύμα νικητή. Ο Αμερικανός θέλει να είναι αυτός που θα πάρει το τελευταίο σουτ και χθες δικαιώθηκε.
Ο ΑΡΗΣ είχε επίσης έναν μέτριο Ουότερς, ο οποίος είχε μικρά καλά διαστήματα αλλά χάνονταν για μεγάλο διάστημα τουλάχιστον επιθετικά. Είχε επίσης έναν Μιχάλη Πελεκάνο ο οποίος ξόδεψε ενέργεια στην άμυνα και έτσι έχασε δυνάμεις για την επίθεση, ενώ επίσης ο Κοέν ήταν εκτός αγώνα.
Πάμε όμως και στα καλά του ΑΡΗ.
Θα ξεκινήσω από τον Βασίλη Σίμτσακ, ο οποίος χθες δεν θα πω ότι δικαίωσε τον Πρίφτη για την απόφαση να τον κρατήσει. Απλά έκανε καλά την δουλειά του, αυτή που κάνει χρόνια στην Α1 και κερδίζει συμβόλαια. Ο Σίμτσακ δεν ήταν ποτέ ο σταρ της ομάδας, ο παίκτης-πυροβόλο ή ο σέντερ φόβητρο. Τέτοιοι παίκτες υπάρχουν στην αγορά. Ξέρεις φίλαθλε του ΑΡΗ, εσύ που όλο το καλοκαίρι έκραζες τον Πρίφτη γιατί κράτησε τον Σίμτσακ, τον αργό, τον μεγάλο, τον άσχετο, τι είδους παίκτες δεν υπάρχουν στην αγορά; Παίκτες που ξέρεις ότι θα είναι σταθεροί στο 6 αλλά θα βγάλουν ψυχή, καρδιά, πάθος, θα δώσουν όλο τους το… είναι μέσα στο παρκέ. Θα παλέψουν με πιο δυνατούς, πιο γρήγορους, πιο ψηλούς παίκτες αλλά θα κερδίσουν. Γιατί έχουν εμπειρία, μυαλό, καρδιά. Τέτοιος παίκτης είναι ο Σίμτσακ. Γι’ αυτό τον κράτησε ο Πρίφτης. Γιατί σε τέτοια παιχνίδια όπως το χθεσινό θέλεις έναν… Σίμτσακ, ο οποίος ήταν ο κορυφαίος για μένα, αυτός που άλλαξε την ροή του αγώνα.
Ο Τζαμέλ Χάγκινς, για όσους με παρακολουθούν και ραδιοφωνικά στον Libero 107.4, έχω πει ότι είναι το… λαχείο του Πρίφτη. Ένας άλλος… Μάσει, ένας παίκτης δηλαδή ο οποίος δυνατότητες αλλά πρέπει να παίξει σε μία μεγάλη ομάδα με στόχους για να γίνει καλύτερος, από ότι ήταν πριν. Και αυτό περιμένω από τον Χάγκινς. Χθες έκανε εκπληκτικό παιχνίδι. Δεν ένιωσε πίεση, πήρε προσπάθειες παρότι αρχικά ήταν άστοχος, ενώ αμυντικά μου φαίνεται ότι θα είναι φαβορί για την πρώτη θέση στην λίστα των μπλοκέρ. Έδειξε ψυχή, πήρε ενέργεια από την κερκίδα και δεν χάθηκε στα κρίσιμα σημεία. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο Ξανθόπουλος έδωσε στον ΑΡΗ αυτό που του έλειπε, κυρίως όταν ήθελε να πιέσει στην άμυνα. Ηρεμία στην οργάνωση της ομάδας, ενώ και αμυντικά κυνήγησε αρκετά τον Ουόρεν.
Ο Τσούπκοβιτς είχε προβλήματα αλλά τελικά τα πήγε καλά αμυντικά στην συνέχεια και βοήθησε στο να σταματήσει η ζημιά μέσα στην ρακέτα.
Οι Μούρτος και Ζάρας ήταν θετικοί, προσέφεραν στην επίθεση και στην άμυνα, ο δεύτερος έδειξε ακόμα λίγο… ψαρωμένος αλλά δεν τον φοβάμαι, φάνηκε ότι σύντομα θα βρει τον ρόλο του.
Από τεχνικής πλευράς ο ΑΡΗΣ έδειξε αδυναμίες κυρίως στην επίθεση. Και θα συμφωνήσω με τον Πρίφτη ότι ο χθεσινός ΑΡΗΣ ήταν κυρίως αποτέλεσμα της δουλειάς που έκαναν κυρίως οι συνεργάτες του. Ήταν βέβαια και το παιχνίδι σκληρό, πήγε στο πάθος, την δύναμη οπότε και από τεχνικής πλευράς δεν μπορείς να δείξεις και πολλά.
Πάμε και στο συμπέρασμα. Αν ο κακός ΑΡΗΣ κερδίσει έναν από τους βασικούς του αντιπάλους, τότε ο καλός ΑΡΗΣ που μπορεί να φτάσει; Δεν θέλω να στείλω τον ενθουσιασμό του Αρειανού στα ουράνια, να τον οδηγήσω στον δρόμο των… ονείρων για τίτλους και τα σχετικά. Αλλά περιμένω να δω τον καλό ΑΡΗ για να μπορέσω να καταλάβω τι είναι ικανός να πετύχει την φετινή χρονιά.
Στο κομμάτι του κόσμου, ότι και να πω είναι λίγο. Το Παλαί είναι ένας ΝΑΟΣ του μπάσκετ και αυτό οφείλεται όχι μόνο στα λάβαρα και το Νο6 που κρέμονται από την οροφή. Οφείλεται στον κόσμο που δημιουργεί μία μοναδική ατμόσφαιρα. Και χθες αυτό έγινε. Συνθήματα, τραγούδια για τον ΑΡΗ χωρίς να γίνει το παραμικρό, έτσι για να σταματήσουν οι φωνές περί βίας. Δεν είναι όλοι ίδιοι οι οπαδοί και αυτό το έδειξαν χθες οι Αρειανοί. Ακόμα και ο ένας που έκανε την βλακεία με αυτό που άναψε, αμέσως το έσβησε γιατί θα τον έτρωγαν οι άλλοι. Μπράβο στον κόσμο για την στήριξη, την συμπεριφορά του.
Και αυτό ήταν που γούσταρε πιστεύω χθες ο Νίκος Λάσκαρης και η σύζυγος του. Την ατμόσφαιρα και την συμπεριφορά του κόσμου. Γι’ αυτό και η Τζώρτζια Λάσκαρη τρελάθηκε στο τέλος και πανηγύρισε έξαλλα την νίκη, κάτι που είδε ο κόσμος και το χάρηκε. Και εδώ θέλω να πω κάτι για τον Νίκο Λάσκαρη, την σύζυγο του, γιατί αυτοί είναι οι άνθρωποι που δίνουν τα χρήματα, που μπήκαν στον ΑΡΗ. Επιχειρηματικά μπορεί να είναι πολύ δυνατοί και αυτό το δείχνει η καριέρα τους. Αλλά από ΑΡΗ δεν ήξεραν. Τώρα μαθαίνουν. Και εδώ πρέπει να έχουν την απαραίτητη βοήθεια. Και χθες την είχαν. Από τον κόσμο. Ο Νίκος Λάσκαρης όταν ήρθε πέρυσι “έπεσε” πάνω στην τιμωρία λόγω της ΑΕΚ. Και λογικό ο άνθρωπος φοβήθηκε τα χειρότερα φέτος, ίσως σε αυτό να βοήθησαν και ορισμένοι που το παίζουν έξυπνοι συμβουλάτορες αλλά δεν έχουν ιδέα. Και πιστεύω ότι είχε αγωνία για την συμπεριφορά του κόσμου. Τον έβλεπα χθες όταν ήρθε και μου φάνηκε σφιγμένος. Αλλά στο τέλος είδα το ζεύγος να χαίρεται με την καρδιά του την νίκη και την ατμόσφαιρα. Είδα ότι ο κόσμος κέρδισε τον Λάσκαρη και αυτό πρέπει να συνεχίσει. Ο ΑΡΗΣ, ως σύλλογος, ως κόσμος, πρέπει να ΚΕΡΔΙΣΕΙ τον Νίκο Λάσκαρης και την σύζυγο του. Να τους δείξει την δυναμική του συλλόγου τον οποίο έχουν αναλάβει να οδηγήσουν σε ένα λαμπρό μέλλον. Και με βραδιές σαν την χθεσινή θα το καταλάβουν σύντομα, θα το νιώσουν στο πετσί τους, στην καρδιά τους.
Γιατί πέρα από το μυαλό και την λογική, πρέπει να κερδίσεις και την καρδιά τους.
Υ.Γ.: Νομίζω ότι η φωτογραφία δεν χρειάζεται λεζάντα. Το βλέμμα του Βασίλη Σίμτσακ τα λέει όλα…