Η θέση στην οποία έχει περιέλθει ο ΑΡΗΣ δεν είναι αποτέλεσμα πράξεων και παραλείψεων ενός ανθρώπου ή ενός χρόνου. Είναι η κατάληξη σειράς επιλογών εδώ και πολλά χρόνια, αποφάσεων, εγωισμών, προσωπικών πολιτικών και εμμονικών διεκδικήσεων.
Ο ΑΡΗΣ κυνηγάει ένα θαύμα. Προφανώς. Διότι η τήρηση της νομιμότητας στην Ελλάδα είναι θαύμα. Η άνοδος έχει απομακρυνθεί 8 βαθμούς, αυτοί που κρύβονται πίσω από τις ομάδες-θαύματα προχωρούν ακάθεκτοι με πέναλτι-μαϊμούδες, οι ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ δείχνουν αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος της πίεσης και χάνουν γκολ από μισό μέτρο, η εκδίκαση της υπόθεσης της Λαμίας έχει περιέλθει στις Καλένδες, δείγμα της απόλυτης παρακμής κάθε λειτουργίας της τριτοκοσμικής Ελλάδας των τεσσάρων μνημονίων.
Ωστόσο, η θέση στην οποία έχει περιέλθει ο ΑΡΗΣ δεν είναι αποτέλεσμα πράξεων και παραλείψεων ενός ανθρώπου ή ενός χρόνου. Είναι η κατάληξη σειράς επιλογών εδώ και πολλά χρόνια, αποφάσεων, εγωισμών, προσωπικών πολιτικών και εμμονικών διεκδικήσεων.
Είναι αδύνατο να μπουν τα γεγονότα με τη σειρά ενώ η αφετηρία των λαθών είναι προφανώς δυσδιάκριτη. Δεν είναι στόχος του κειμένου ούτε γεγονότα να απαριθμήσει, ούτε να οριοθετήσει την έναρξη της παρακμιακής εξέλιξης του ΑΡΗ. Για το σκοπό αυτό, θα αναφερθούν τυχαία γεγονότα και διαπιστώσεις. Με αρχή τα πλέον πρόσφατα.
Συγκεντρώνει τα βέλη πάνω του ο Θόδωρος Καρυπίδης. Προφανώς, διότι δείχνει να απέτυχε στο μοναδικό στόχο του ΑΡΗ. Δεν ανέβηκε ο ΑΡΗ, συνεπώς απέτυχε. Δεν έθεσε κάποιον άλλο στόχο. Ούτε καν αυτόν της άρτιας στελέχωσης της ΠΑΕ. Μια ΠΑΕ που θα έχει οργανόγραμμα, στελέχη, εξωαγωνιστικούς στόχους σε ό,τι αφορά προσέλκυση χορηγών, διείσδυση σε ΜΜΕ, κ.λπ. Ότι δηλαδή έχει μια πραγματική ΠΑΕ έξω από τις αγωνιστικές γραμμές. Και ο ΑΡΗΣ του Καρυπίδη δυστυχώς δεν έχει. Ωστόσο:
1. Αν και την περίοδο 2015-2016 ο Θόδωρος Καρυπίδης χρήστηκε με κάπως παράξενο τρόπο ως έφορος του ΑΡΗ της Γ’ Εθνικής, πέρυσι προκηρύχτηκε μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 1,2 εκατομμυρίων ευρώ όπου ο καθένας, πραγματικά ο καθένας, θα μπορούσε να αναλάβει τα ηνία της ΠΑΕ ΑΡΗΣ. ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΝΕΙΣ. Έστω και για να προσχήματα. Να κάνει έστω μια δήλωση του στυλ «Αν ο κ. Καρυπίδης δεν καλύψει την ΑΜΚ, θα την καλύψω εγώ» ή «Μπορώ να καλύψω μια ΑΜΚ 600 χιλιάδων ευρώ». Τόσο απλά.
2. Ο Θόδωρος Καρυπίδης δεν ανέλαβε καμία ΠΑΕ ΑΡΗΣ με μηδενικά χρέη. Ο Θ. Καρυπίδης ανέλαβε μια λιμνάζουσα εκκαθάριση της παλιάς ΠΑΕ και ένα ερασιτεχνικό τμήμα του ΑΣ ΑΡΗΣ. Δημιούργησε εκ του μηδενός μια νέα ΠΑΕ ΑΡΗΣ, κόντρα σε ορισμένα στελέχη της Επιτροπής Επαγγελματικού Αθλητισμού, κόντρα σε ορισμένα (όχι φυσικά όλα) στελέχη της νυν Κυβέρνησης, κόντρα σε δικηγόρους γνωστούς για τα οπαδικά τους αισθήματα που δεν είναι κιτρινόμαυρα. Βρήκε μόνος του ο Θόδωρος Καρυπίδης τους ανθρώπους και τον τρόπο να ξεπεράσει τη μη ολοκλήρωση της εκκαθάρισης της παλιάς ΠΑΕ και ίδρυσε τη νέα ΠΑΕ ΑΡΗΣ.
3. Ο Θόδωρος Καρυπίδης απέτυχε ΦΕΤΟΣ να διεισδύσει στο παρασκήνια της Β’ Εθνικής. Παρά της πομπώδης δηλώσεις του κ. Νύκταρη, ο ΑΡΗΣ και αδικήθηκε, και στοχοποιήθηκε, και κυνηγήθηκε. Συνεπώς, απέτυχε και σε αυτόν τον τομέα. Είναι απλό το τι συνέβη. Το χρώμα του χρήματος του ΑΡΗ δεν περνούσε φέτος. Ωστόσο, το πρόβλημα αυτό του ΑΡΗ είναι διαχρονικό. Πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Ο Θόδωρος Καρυπίδης δεν ανέλαβε έναν ΑΡΗ δικτυωμένο, με τις κατάλληλες επαφές στα κέντρα αποφάσεων και με τους έμπειρους ανθρώπους τριγύρω του. Αν ο Θόδωρος Καρυπίδης κληρονομούσε έστω και μια επαφή του κατάλληλου ανθρώπου στην κατάλληλη θέση, θα μπορούσα να τον κατηγορήσω ότι δεν την αξιοποίησε. Ωστόσο, στον Θόδωρο Καρυπίδη (όπως και στον Σκόρδα, τον Αθανασιάδη, τον Γαλανό, τον Κάλλας) κληροδοτήσαμε έναν ΑΡΗ ανάδελφο, δίχως ανθρώπους στην ΕΠΟ και στα παρασκήνια. Ετσι, ο ΑΡΗΣ έμεινε εκτός Ευρώπης επί των ημερών του Λ. Σκόρδα από την Λάρισα η οποία κέρδισε μέσα στο γήπεδο Καραϊσκάκη, τον Ολυμπιακό και μάλιστα την αγωνιστική που ο Ολυμπιακός έκανε φιέστα κατάκτησης πρωταθλήματος. Επί των ημερών του Α. Αθανασιάδη έμεινε εκτός Ευρώπης από τον Ολυμπιακό Βόλου του Μπέου που τον υποβίβασαν 2-3 μήνες μετά λόγω στημένων αγώνων και από τον Αστέρα Τρίπολης του Μποροβήλου με μηδενισμό και -3 λόγω υποτιθέμενου «τραυματισμού» επόπτριας. Επί των ημερών του Κάλλας ο Πανσερραϊκός έκανε μια ξέφρενη πορεία πρωταθλητισμού, φέτος Λαμία και Απόλλων Αθηνών έχουν ξευτιλίσει κάθε έννοια ποδοσφαίρου, κερδίζονταν με κάθε απίθανο τρόπο που κάνει το γύρο της Ευρώπης και προκαλεί γέλιο τους υπολοίπους φιλάθλους και οργή στους Αρειανούς. Συνεπώς ο Θόδωρος Καρυπίδης βιώνει ότι βίωσαν οι προκάτοχοί του, οι δε Αρειανοί ζούμε το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Αυτό δεν ελαφρύνει τις ευθύνες του Καρυπίδη. Κάθε άλλο. Βαραίνει όμως και στις πλάτες όλου του ΑΡΗ. Διότι ο Καρυπίδης αν φύγει, θα κάνει βόλτες με την αμαξάρα του και θα πίνει εσπρεσάρες αραχτός σε κάποιο glamour μαγαζί. Στον ΑΡΗ, αν δεν βρούμε τι φταίει (πραγματικά, και όχι επιδερμικά), θα συνεχίσουμε να βιώνουμε το ίδιο έργο. Και υπάρχουν αιτίες που πάνε αρκετά χρόνια πίσω…
4. Πάω λίγο παλιότερα. Τότε που είχαμε εντοπίσει το πρόβλημα του ΑΡΗ στα χρέη των ΣκρορδοΑθανασιάδηδων. Χρέη που από τα 40 εκατομμύρια και τάχα δήθεν μονόδρομο την υπαγωγή στο Άρθρο 99, ξεφούσκωσαν ξαφνικά και κατέληξαν στο περιβόητο πλέον «με 1.5 το πολύ 2 εκατομμύρια ρευστό ο ΑΡΗΣ επιβίωνε». Αποδείχθηκε ελάχιστα χρόνια αργότερα, περίτρανα και πέρα πάσης αμφισβήτησης, ότι το πρόβλημα του ΑΡΗ δεν ήταν και δεν είναι οικονομικό. Ο ΑΡΗΣ έμεινε 2 χρονιές στη Γ’ Εθνική με ΜΗΔΕΝ ΧΡΕΗ. Δεν θα ανέβει από τη Β’ Εθνική έχοντας και πάλι στην αρχή της χρονιάς ΜΗΔΕΝ ΧΡΕΗ. Δεν χρειάζεται να το αναλύσω παραπάνω. Από κάπου αλλού εκπορεύονται τα προβλήματα, τα δεσμά του Συλλόγου, και όχι από το οικονομικό. Το χειρότερο είναι ότι ο ΑΡΗΣ φέτος είχε το μεγαλύτερο αγωνιστικό μπάτζετ. Το ίδιο και τη χρονιά των Γαλανού-Κάλλας. Αλλά έμεινε στα κρύα του λουτρού.
5. Θα κλείσω με την εικόνα του Κλεάνθης Βικελίδης. Τις άδειες κερκίδες. Τα ελάχιστα διαρκείας. Ο ΑΡΗΣ ανέβηκε από τη Γ’ Εθνική με κοντά 30 βαθμούς διαφορά από το δεύτερο. Δεν το λες και άσχημα. Έκανε νέα ΠΑΕ με μηδενικά χρέη. Απέκτησε ιδιοκτήτη, διακαή πόθο των Αρειανών από όσο άκουγα στα ραδιόφωνα. Πλέον δεν θα είχε διαχειριστή των χρημάτων των οπαδών του ΑΡΗ, αλλά ιδιοκτήτη (λες και ο ιδιοκτήτης είτε τον λένε Καρυπίδη, είτε Μαρινάκη, είτε Λάσκαρη, είτε Αγγελόπουλο, δεν διαχειρίζεται ΚΑΙ τα λεφτά των οπαδών, μαζί με τα δικά του) αλλά ιδιοκτήτη που θα έβαζε και τα δικά του λεφτά. Δεν θα αναφερθώ στις κατά τη γνώμη μου αιτίες του σχεδόν άδειου Κλ. Βικελίδης. Αναφέρω απλώς την εικόνα. Η επανεκκίνηση μακριά από τα «φαντάσματα του παρελθόντος» και τους «διαχειριστές» απομάκρυνε και το λαό του ΑΡΗ από το γήπεδο. Ο ΑΡΗΣ δεν ήταν εξ αρχής 8 βαθμούς πίσω από τη Λαμία και τον Απόλλωνα. Υπήρξε και δεύτερος στο βαθμολογικό πίνακα. Η εικόνα όμως του Κλ. Βικελίδης ήταν πάνω-κάτω το ίδιο απογοητευτική. Μόνο με τον Ολυμπιακό άλλαξε, προφανώς οι οπαδοί του ΑΡΗ ήθελαν να δουν τον Ολυμπιακό και τα αστέρια του ζωντανά να αγωνίζονται. Διότι οι παίκτες του ΑΡΗ οι ίδιοι ήταν και την προηγούμενη και την επόμενη αγωνιστική και μάλλον είχαν μεγαλύτερη ανάγκη τη στήριξη του κόσμου στους αγώνες της Β’ Εθνικής παρά στον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Το άκουσα από Αρειανούς, όχι μια φορά και δυο, δεκάδες φορές από δεκάδες διαφορετικούς Αρειανούς «Πρώτα να δω και μετά θα στηρίξω» ή «Εγώ δεν πληρώνω τον Καρυπίδη, ας ανεβάσει την ομάδα και βλέπουμε». Μια που την έριξε ο ίδιος ο Καρυπίδης την ομάδα στη Γ’ Εθνική για να κάνει restart, ας αναλάβει να την επαναφέρει και στη Superleague και μετά η πλατιά μάζα του λαούς του Άρεως θα στηρίξει. Δίκαιο ακούγεται, εδώ που τα λέμε. Μην κολλάμε στην λεπτομέρεια ότι ο Καρυπίδης δεν έριξε τον ΑΡΗ στην Β’ Εθνική και στα καπάκια στη Γ’ Εθνική. Ας επικεντρωθούμε σε ότι βολεύει. Αυτός επιδίωξε να αναλάβει τον ΑΡΗ στη Γ’ Εθνική, αυτός ας βρει τον τρόπο να επαναφέρει το λαό του ΑΡΗ στο γήπεδο, όπως τότε στα χρόνια της «Κουκουβάγιας», του «Playmobil», του «Βάζελου», των «Χάλκινων της Γουμένισσας», των «δεκάδων ξένων», του «Καζινόβιου», της «Διαφήμισης της Colgate».
Σημειώσεις:
1. Εμένα ο Καρυπίδης με έχασε όταν πήρε τον ΑΡΗ, 102 τότε ετών Σύλλογο, για να κάνει φιλικό με μια ομάδα με το όνομα Ειρηνούπολη στην οποία αγωνίζονταν ο ίδιος. Δεν συμπεριφέρεσαι έτσι στον ΑΡΗ κ. Καρυπίδη. Τον ΑΡΗ για να τον διοικείς σωστά, πρέπει καταρχήν να τον σέβεσαι. Ο ΑΡΗΣ δεν είναι για γούστα. Ετσι το είδα τότε και η αλήθεια είναι στράβωσα άσχημα. Ωστόσο, ήμουν, είμαι και θα είμαι στο γήπεδο, με το εισιτήριό μου, ούτε θέμα το έκανα, ούτε κανέναν προσπάθησαν να πείσω για το πόσο ντροπής ήταν αυτό που έγινε τότε. Του το είπα όμως στη ΓΣ του ΑΣ που ακολούθησε το καλοκαίρι.
2. Ο ΑΡΗΣ για εμάς τους «υγιώς σκεπτόμενους Αρειανούς», για να χρησιμοποιήσω και μια έκφραση της μόδας που ο καθείς της δίνει διαφορετικό εννοιολογικό περιεχόμενο, έχει την ίδια αξία είτε στην Superleague, είτε στα γαμογήπεδα των ερασιτεχνικών κατηγοριών. Είτε έχει πρόεδρο το Σκόρδα ή το Γαλανό, είτε τον Καρυπίδη ή τον Αθανασιάδη, η αξία του ΑΡΗ είναι η ίδια. Του ΑΡΗ του ιδρυθέντα το 1914. Το ΑΡΗ του ιδρυθέντα το 1970, ή το 1988, ή το 2004 ή το 2009 ή το 2012 ή το 2016 η αξία μας αφήνει αδιάφορους. Αφήνουμε τον προσδιορισμό της σε αυτούς που επιλέγουν τη στάση τους απέναντι στην ομάδα ανάλογα με τον πρόεδρο, την κατηγορία, τον ηγέτη του Συνδέσμου, το ραδιόφωνο που ακούνε, την εφημερίδα που διαβάζουνε, την έμπιστη πληροφορία που τους εκμυστηρεύτηκε ο ξάδερφος του κολλητού τους, του οποίου η γκόμενα είναι συγγενής με έναν δημοσιογράφο που μίλησε με έναν φίλο ενός ποδοσφαιριστή του ΑΡΗ.
3. Αυτός που αγαπάει τον ΑΡΗ, κατά την ταπεινή γνώμη «των υγειώς σκεπτόμενων Αρειανών», δεν λιθοβολεί το Σύλλογο, με όποιον και αν διαφωνεί. Διότι μετά το λιθοβολισμό και την ψυχοθεραπεία που αυτός προσφέρει, θα κληθεί να κατοικήσει στον ΑΡΗ που προηγουμένως λιθοβόλησε. Μετά το ξεκατίνιασμα στα ραδιόφωνα και στα social media, θα κληθεί να πείσει την εκάστοτε κυβέρνηση, τον εκάστοτε υπουργό, τον εκάστοτε χορηγό, τον εκάστοτε δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό, τον πολυαναμενόμενο επιχειρηματία ότι ο ΑΡΗΣ είναι «Ομάδα μεγάλη» και «έχει φιλάθλους που τον αγαπούν» και ότι «είναι Αρειανοί και το έχουν καμάρι». Ιδιαίτερα αυτό το τελευταίο θα ήθελα όλοι να προσπαθήσουμε να το πούμε δυνατά για να διαπιστώσουμε αν βγαίνουν οι λέξεις ανεμπόδιστα, με καμάρι ή με ερωτηματικό. Ντόμπρα όμως…
4. Μια που θυμήθηκα τα χάλκινα της Γουμένισσας, θυμήθηκα και γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό της πόλης που όταν το 2009 ο Λ. Σκόρδας έφερε ως προπονητές το δίδυμο Ντονάτο – Μαζίνιο (το οποίο διατήρησε και η διοίκηση Α. Αθανασιάδη), έλεγε για το Μαζίνιο «στην επόμενη καραβιά ας φέρει και τα παιδιά του στον ΑΡΗ». Δεν θυμάμαι αν τα έλεγε επί προεδρίας Σκόρδα ή Αθανασιάδη, αλλά μικρή σημασία έχει. Ο μικρός γιος του Μαζίνιο ήταν τότε 16 ετών, ο μεγάλος ήταν 18 ετών, αγωνίζονταν στις μικρότερες ομάδες της Μπαρτσελόνα. Εδώ και κάποια χρόνια ο μεγάλος γιος, ο Τιάγκο Αλκάνταρα, είναι παίκτης της Μπάγερν, ο δε μικρός, ο Ραφίνια, της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα. Ευτυχώς που δεν έπιασε Θεσσαλονίκη το καράβι και γλύτωσε ο ΑΡΗΣ από τα παιδιά του Μαζίνιο δηλαδή. Αραγε οι Αρειανοί που σιγοντάριζαν τότε το γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό και υπερθεμάτιζαν, τι να λένε σήμερα; Αν ασχολούνται βεβαίως-βεβαίως…
5. Ευτυχώς που διώξαμε και τον “χοντρο-Κόκε”. Όποιος θεωρεί ότι με στοιχειώδη καλοκαιρινή προετοιμασία, ο Κόκε δεν θα προσέφερε περισσότερα από τον Τζιμπούρ αλλά και πολλούς άλλους παίκτες του ΑΡΗ, να ξαναδεί τη σχέση του με το ποδόσφαιρο… Αλλά ξέχασα, ο Κόκε πήρε θέση υπέρ μια ιερής (για ορισμένους) αγελάδας του ΑΡΗ το 2009 και εναντίον μιας άλλης ιερής (για ορισμένους) αγελάδας. Το 2009. Και δεν πλήρωσε κάτι επιταγές του 2012 που ο ίδιος ο ΑΡΗΣ ουδέποτε διεκδίκησε το 2013, το 2014, το 2015 ή μέχρι να τεθεί εν πάση περιπτώσει σε εκκαθάριση η παλιά ΠΑΕ. Παρόλα αυτά, δεν δίνω ούτε 1 στις 100 πιθανότητες να προσφέρει κάτι στον ΑΡΗ διοικητικά… Αυτά, θα επανέλθω σύντομα…