Ποτέ δεν καταλάβαμε πως καταφέρνουν και παίζουν στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης
Αν έπρεπε να χωρίσουμε την Ευρωλίγκα σε δύο κατηγορίες, τότε στη μία θα βάζαμε τις ομάδες με στόχους και στην άλλη τις ομάδες που ποτέ δεν είχαν ένα σοβαρό πλάνο. Είχαν μόνο λεφτά και θεωρούσαν ότι αυτό αρκεί. Έπαιρναν 5-6 τρομερούς σκόρερ και στο τέλος της χρονιάς είχαν αποτύχει παταγωδώς. Δεν είναι δύσκολο να βρείτε ποιες εννοούμε. Η Μακάμπι των τελευταίων ετών, η Εφές, η Αρμάνι είναι ομάδες που έφτιαξαν τον παραπάνω ορισμό. Κυρίως είναι ομάδες που φτιάχτηκαν για να ικανοποιούν συγκεκριμένους μπασκετμπολίστες και τις ορέξεις τους. Κοινώς να στήνονται γύρω απ΄αυτούς και να τους δίνουν το ελεύθερο να κάνουν ό,τι κατεβάσει το κεφάλι τους.
Με τους 5 από τους 6 μπασκετμπολίστες που θα δεις να ακολουθούν, το κεφάλι τους συνήθως κατέβαζε καταστάσεις ένας εναντίον όλων. Και για να μην τους αδικούμε, είχαν όντως την ικανότητα να σκοράρουν και με 3 μπασκετμπολίστες να είναι πάνω τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρχε λογική στις επιλογές τους. Έχουν οξυμένο το ένστικτο του σκόρερ και κανείς δεν μπόρεσε να τους το χαλιναγωγήσει για το καλό του συνόλου.