Tο ματς με τη Νέα Ζηλανδία έχει τελειώσει. Το μεγάλο άγχος έχει φύγει.
Η Ελλάδα έχει κερδίσει με 103 πόντους. Τρομερή επιθετική παραγωγή. Έχει όμως φάει 97 πόντους. Κάκιστη αμυντική επίδοση. Μπορείς όμως σε τέτοιο επίπεδο να τα έχεις και τα δύο;
Υπάρχουν κάποια δεδομένα και κάποιες εκτιμήσεις γύρω από το αν η άμυνα ήταν κακή ή ήταν καλή η αντίπαλη επίθεση.
Το πρώτο δεδομένο είναι πως οι Νεοζηλανδοί έβαλαν πάνω κάτω τόσους πόντους και στα 3 ματς. Άρα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι είναι ο τρόπος παιχνιδιού τους που ευνοεί τα υψηλά σκορ γενικά.
Ένα δεύτερο δεδομένο είναι ότι όσο λιγότερο σκληρή και πιεστική άμυνα παίζεις, τόσο έχεις μεγαλύτερη αντοχή στην εξέλιξη του ματς για να πάρεις καλύτερες επιθετικές αποφάσεις. Γιατί με σκληρή άμυνα από μια Ελλάδα που έπαιξε σήμερα ουσιαστικά με 8 παίχτες, η ομάδα θα έφτανε στο 35 και θα υπήρχαν ζητήματα αντοχής. Το πνεύμα θα ήθελε, αλλά η σαρξ θα ασθενούσε.
Το έτερο δεδομένο είναι το πώς έρχονται οι πόντοι σου στην επίθεση και πώς αυτοί που τρως στην άμυνα. Ήταν δηλαδή αυτοί οι 97 πόντοι απόρροια κάκιστης άμυνας ή ήρθαν από τρομερή ευστοχία στα τρίποντα των Νεοζηλανδών; Ήταν κάτι από τα δύο. Δηλαδή στο πρώτο ημίχρονο υπήρξε τεράστιο ζήτημα στο pick ‘n’ roll γιατί ο playmaker και το πεντάρι ακολουθούσαν το αντίπαλο πεντάρι κι έμενε ο άσος ή το δυάρι της Νέας Ζηλανδίας ξεμαρκάριστο.