Οι πρεμιέρες έχουν πάντα προσδοκίες και ειδικά για μία ομάδα όπως ο ΑΡΗΣ, απέναντι σε μία ομάδα όπως η Αραράτ.
Οσοι περίμεναν τριάρες και τεσσάρες προφανώς και δεν βλέπουν ρεαλιστικά το ποδόσφαιρο… Τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτό το άθλημα, εάν δεν φροντίσεις εσύ να το κάνεις εύκολο. Κάτι ο ΑΡΗΣ ουδέποτε έκανε στο πλαίσιο αυτού του πρώτου αγώνα με τους Αρμένιους.
Αυτή η μίνι σειρά αγώνων ήταν και παραμένει στο χέρι της ομάδας του Τόλη Τερζή, έστω και αν με το χθεσινό 1-1 παραμένει στην… τσίτα, όπως και με την εμφάνιση της σχεδόν σε όλο το ματς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Τη στιγμή που ο φόβος των περισσότερων ήταν ανασταλτικά λόγω της απουσίας του Μπράμπετς και τυχόν ανισορροπιών στα μετόπισθεν, το μεγάλο πρόβλημα για τον ΑΡΗ χθες ήταν στην επίθεση. Από την ανάπτυξή του μέχρι και το πέρασμα της μπάλας στην αντίπαλη περιοχή που γινόταν με… αίμα.
Μία το γκολ, μία η φάση του Γκρέι και μία το σουτ του Μορόν. Τρεις όλες κι όλες οι στιγμές που ο ΑΡΗΣ φάνηκε επιθετικά, για μία σειρά από ποδοσφαιρικούς λόγους και μία προέκταση που τους περικλείει και δημιουργεί μεγάλο προβληματισμό.
Μακριά οι γραμμές, στατικότητα και έλλειψη τρεξιμάτων ήταν τρία στοιχεία που χαρακτήρισαν χθες την ομάδα. Το αποτέλεσμα ήταν η προβληματική ανάπτυξή της, δεν είχε off ball κίνηση στους χώρους και οι παίκτες του κέντροη ήταν ίσως οι χειρότεροι του ματς.
Ο Ζουλ πολύ μόνος στο κέντρο, ο Ρουπ σε κακή μέρα. Το ίδιο και για τον Νταρίντα αλλά σε μικρότερο βαθμό, Έκανε την ασίστ, προσπάθησε αλλά μαζί με τον Γερμανό δεν βοήθησαν στο παιχνίδι της ομάδας από τον άξονα. Σε αυτά βάλτε και τον Φαμπιάνο που ήταν περιορισμένος λόγω του Οντουμπάζιο και δεν είχε αντίστοιχες κατεβασιές στο άλλο μισό, σε σχέση με άλλα ματς, ώστε να γίνει έξτρα παίκτης στην ανάπτυξη της ομάδας.
Το ερώτημα είναι πώς πριν μία εβδομάδα οι παίκτες έτρεχαν, πίεζαν, είχαν άλλα τρεξίματα, έβγαζαν τακτικό προσανατολισμό στα φιλικά και χθες ήταν σαν ευθεία γραμμή καρδιογραφήματος με κάποιους… παλμούς μόνο. Το υψόμετρο (στα 20μ. η προετοιμασία, στα 1.000 το χθεσινό ματς); Κάτι άλλο; Αυτό θα πρέπει να το δουν στην ομάδα.
Πριν το ματς είχαμε σημειώσει την πιθανή εφαρμογή ενός πλάνου με δύο χαφ για διάφορους λόγους. Ισως να ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει νωρίτερα. Και πάλι όμως σχετικό είναι κατά πόσο θα απέδιδε με τέτοια εικόνα. Θα ήσουν πάντως πιο συμμαζεμένος στο κέντρο και ενώ ακόμα δουλεύεσαι ως ομάδα. Αν και στο πρώτο μέρος δεν μπορούμε να μιλάμε τόσο πολύ για θέμα ομοιογένειας όταν 8/11 είναι περσινοί.
Το χθεσινό 1-1 δεν αλλάζει κάτι σε σχέση με πριν το παιχνίδι στο Γερεβάν. Ο ΑΡΗΣ παραμένει φαβορί, ελέγχει την κατάσταση και η λογική λέει ότι θα είναι πολύ διαφορετικός στη Θεσσαλονίκη. Με περισσότερα τρεξίματα και διάθεση. Το θέμα είναι να έχει τη σοβαρότητα που απαιτείται και του έλειπε χθες. Με αυτήν και την ποιότητά του, περνάει. Χρειάζεται όμως να παρουσιάσει ξανά κάτι ως ομάδα, κυρίως εν όψει της συνέχειας που θα υπάρχει εάν δεν… αυτοκτονήσει με την Αραράτ.
Το βάρος πέφτει στον Τερζή και μετέπειτα στους παίκτες, οι οποίοι σίγουρα δεν πανικοβάλλονται αλλά ούτε ικανοποιημένοι με το χθεσινό. Οπως και ο προπονητής που έχει τις ευθύνες του λόγω θέσης και καλείται να δει τι θα αλλάξει. Ενδεχομένως ακόμα και τον Πάλμα, αν και το θεωρώ δύσκολο.
Ο Ονδουριανός είναι παίκτης ποιότητας, έχει την παραπάνω ενέργεια αλλά έχει… παραμπεί στον ρόλο της ντίβας φέτος, χαλώντας πράγματα πολλές φορές αντί να βγάζει την κλάση του όπως στην πάσα για τον Γκρέι στο πρώτο ημίχρονο.
Ο Οντουμπάζιο στάθηκε αρκετά καλά δεδομένων των συνθηκών, κάτι θετικό εν όψει του δεύτερου ματς και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή στα στόπερ. Μορόν και Κάρλσον θα διεκδικήσουν αρκετά… ζεστά μία θέση στην ενδεκάδα, με τον Τζούρασεκ να έρχεται από πίσω και αυτός.