Εδώ και πολλούς μήνες ο Αμπουμπακάρ Κάμαρα κρίνεται σωστά και άδικα… Και δεν ξεκινάω τυχαία από αυτόν, μετά από μία σημαντική νίκη για τον ΑΡΗ.
Κρίνεται σωστά διότι αποτέλεσε την πιο δαπανηρή μεταγραφή στην ιστορία της ομάδας. Κρίνεται όμως και άδικα αφού τόσο καιρό όλοι απαιτούν από αυτό με κριτήριο μία θέση που δεν είναι η φυσική του. Δηλαδή του φορ.
Ωστόσο χθες ο Μαυριτάνος έκανε κάτι που ίσως βοηθήσει για να βγουν κάποια από τα πολλά λεφτά που δαπάνησε ο Θεόδωρος Καρυπίδης για αυτόν. Ένα γκολ που αποτέλεσε τη βάση για ένα φύγει ο ΑΡΗΣ με τη νίκη από την Τρίπολη, μαζί με τύχη -και αυτή χρειάζεται- αλλά και τις σωστές κινήσεις από τον πάγκο -σχεδόν όλες- στη διάρκεια του χθεσινού αγώνα.
Σίγουρα το γκολ του Κάμαρα έχει την αξία του για τον ίδιο ποδοσφαιριστή και το κλαμπ. Προσωπικά όμως, μου θύμισε πόσο έχουν λείψει τέτοιες στιγμές ατομικής ποιότητας από τον φετινό ΑΡΗ, μέσα σε πολλά άλλα που δεν έγιναν Και ίσως εκεί κρύβεται μία εξίσου μεγάλη σημασία για αυτό, πέραν του ότι αποτέλεσε το πρώτο βήμα για το “διπλό” στο “Θεόδωρος Κολοκοτρώνης”.
Για να σκοράρει η ομάδα φέτος, συνήθως… ματώνει ή το κάνει μέσα από συνολική προσπάθεια, για την οποία ο κλειστές άμυνες δεν αποτελούν την πιο ιδανική συνθήκη. Εκεί θες την παραπάνω ενέργεια. Την ποιότητα για την οποία ο ΑΡΗΣ… χρυσοπλήρωσε φέτος αλλά δεν την πήρε στον βαθμό που ήθελε και χρειαζόταν.
Στο χθεσινό ματς ο ΑΡΗΣ δεν έκανε πολλά-πολλά στο σετ παιχνίδι με τον Αστέρα πίσω. Πάλι στο τρανζίσιον βγήκε, έχοντας και κάποιες φάσεις που “έσπαγε” το αντίπαλο πρέσινγκ και πάλι έβγαινε με χώρο. Κάπως έτσι ήταν οι συνθήκες και στο γκολ του Καμαρά, σε μία φάση όμως που χρειάστηκε η παραπάνω ενέργεια την οποία είχε ο 26χρονος.
Ηταν εντός του δεύτερου καλού δεκαλέπτου που είχε η ομάδα στο πρώτο μέρος (35′-45′ και το πρώτο ήταν μέχρι το 10′), σε ένα κατά τα άλλα ισορροπημένο 45λεπτο.
Στο δεύτερο μέρος ο ΑΡΗΣ παρουσίασε… γνωστά φαινόμενα. Πήγε συνειδητά πιο πίσω τις γραμμές του και περίμενε στον χώρο, δεν του βγήκε όμως όπως θα ήθελε. Επιθετικά έκανε την πρώτη του φάση στο 88′ ενώ την ίδια ώρα κρατούσε με καλή άμυνα και λίγη τύχη στο πρέσινγκ του Αστέρα που είχε αποκορύφωμα το δοκάρι του Ριέρα.
Πρέπει να σημειώσουμε βέβαια ότι ακόμα και σε ένα όχι τόσο καλό διάστημα, υπήρχε διάβασμα και αντίδραση από τον πάγκο. Η είσοδος του Μπεναλουάν δεν εξυπηρετεί τον σκοπό του ποδοσφαίρου – λόγω των τριών στόπερ- αλλά εξυπηρέτησε τους σκοπούς του ΑΡΗ σε ένα οριακό παιχνίδι όπου οι τρεις βαθμοί είχαν ζωτική σημασία. Και η κίνηση με τον Γαλλοτυνήσιο… φρέναρε την επιθετική δραστηριότητα του Αστέρα και τη διάθεσή του να βρίσκει τον Μπαράλες στον αέρα.
Για ακόμη μία φορά είδαμε μικρά-μικρά που αλλάζουν, κυρίως επιθετικά. Δηλαδή μία τάση του ΑΡΗ να σουτάρει παραπάνω από απόσταση, τις κάθετες κινήσεις του Καμαρά και των εξτρέμ που κλείνουν περισσότερο εσωτερικά, όπως και τον Μαυριτανό να βγαίνει περισσότερο σε θέση εκτέλεσης. Σίγουρα όμως ο Μπούργος έχει πολλά παραπάνω στο μυαλό του και από την Τρίτη (01/03) θα έχει μία σειρά κανονικών προπονήσεων για να τα περάσει σταδιακά στην ομάδα.
Ο ΑΡΗΣ βγήκε αλώβητος από έναν αγώνα δίχως αύριο και με την ισοπαλία να μην υπάρχει ως επιλογή, ανατρέποντας μέσα σε τρεις μέρες τα εις βάρος του δεδομένα σε ό,τι έχει να κάνει με τα πλέι οφ. Τώρα είναι στο χέρι του, ενώ ίσως να μην χρειαστεί ούτε τη νίκη με τον Ολυμπιακό, ανάλογα με τα αποτελέσματα των υπόλοιπων και φυσικά με το -6.
Υ.Γ. Ο Ντουκουρέ είναι ένας παίκτης με ποιότητα αλλά όχι ακόμα στον βαθμό ετοιμότητας που πρέπει. Και σε ένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων όπως το χθεσινό, ίσως το πιο συνετό θα ήταν να μπει ο έτοιμος και πιο αθλητικός Σάκιτς. Εστω κι έτσι πάντως, ο Ιβοριανός κατέγραψε ένα κομβικό τάκλιν και μία φάση που θα μπορούσε να τελειώσει πολύ εύκολα.