Ο ΑΡΗΣ ήταν ο μεγάλος νικητής στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης. Κέρδισε το ματς πανάξια, διότι πάρα πολύ απλά το μάτι του γυάλιζε, μπήκε για να το πάρει κι όχι μόνο να το παίξει και εξακολουθεί να κρατάει την τύχη στα χέρια του. Προφανώς και θα ήθελε διαφορετικό αποτέλεσμα στο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Ότι οι Κιτρινόμαυροι στρογγυλοκάθονται στην 3η θέση της βαθμολογίας. Και τουλάχιστον εκεί θέλουν να μείνουν μέχρι το φινάλε των Playoffs.
Από τακτικής άποψης και τουλάχιστον μέχρι το τελευταίο 20λεπτο του αγώνα, ο Μπούργος κέρδισε κατά κράτος τη μάχη των πάγκων. Με φιλοσοφία παρόμοια με εκείνη με το ντέρμπι της περασμένης εβδομάδας κόντρα στην ΑΕΚ, δεν έκρυψε ιδιαίτερης εκπλήξεις αυτή τη φορά, αλλά έχει ένα μεγάλο υπέρ. Κατάφερε να εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές του, να ακολουθήσουν πιστά το πλάνο και να φτάσουν τελικά στη νίκη. Πήρε βέβαια και το δώρο του Λουτσέσκου που έβαλε στα χαφ δίδυμο τον Κούρτιτς με τον Σβαμπ, που προφανώς δεν ταιριάζουν μαζί κι έτσι ο Ντουκουρέ με τον Ματίγια πήραν εύκολα το κέντρο.
Μιας και ο λόγος για Ντουκουρέ, φαντάζομαι οι περισσότεροι εξ υμών που… έκραζαν για τον παίκτη, μάλλον θα έχουν αλλάξει άποψη. Θα διαπίστωσαν ότι πρόκειται για έναν κανονικό ποδοσφαιριστή, με αρκετά ποιοτικά χαρακτηριστικά και προσθήκη που μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη.
Προφανώς και δεν ήταν όλα τέλεια μιας και όπως αποδείχθηκε από την εικόνα του ματς, η αλλαγή του Καμαρά και ο φουλ αμυντικός αγωνιστικός προσανατολισμός για να κρατήσει η ομάδα το σκορ, δεν έγιναν με τον σωστό τρόπο. Για παράδειγμα, από τη στιγμή που ο Μαυριτανός δεν είχε άλλες δυνάμεις (ραμαζάνι), θα έπρεπε να αντικατασταθεί από έναν πιο επιθετικογενή παίκτη κι όχι να παίξει εκεί ο Εντιαγέ. Ο ΑΡΗΣ δεν μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα και βρέθηκε να αμύνεται, δίχως να υπάρχει σημείο αναφοράς στην επίθεση. Κι ας έπαιζε ο αντίπαλος με δέκα. Βέβαια, δεν απειλήθηκε κιόλας το σύνολο του Μπούργος, αλλά και πάλι δεν ήταν καλή η εικόνα των τελευταίων λεπτών.
Κι έτσι τώρα από τον ΠΑΟΚ απέκτησαν δικαίωμα να «μιλήσουν». Να βρουν (κάποιες) δικαιολογίες για τα χθεσινά. Για μια ήττα κατά κράτος, από μία πολύ καλύτερη, πιο έτοιμη και πιο παθιασμένη ομάδα. Καθαρά ευθύνη του ΑΡΗ που δεν «τέλειωσε» το ματς από το πρώτο ημίχρονο ή νωρίς στο δεύτερο. Αλλά ας όψεται το πρόβλημα στα τελειώματα των φάσεων. Και φυσικά ο Πασχαλάκης, μακράν ο κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ χθες.
Και κάτι τελευταίο. Μπορεί να μας απαντήσει κανείς, ο βοηθός του Λουτσέσκου, τι έλεγε και τι έδειχνε με τα χέρια του στον Γκάνεα; Όσο για τον Μπούργος; Προσπαθώ να θυμηθώ πότε αντίπαλος προπονητής σε ντέρμπι, με τόση μεγάλη ένταση στην εξέλιξή του, πήγε τόσο στην αρχή, όσο και στο τέλος να χαιρετήσει και να αγκαλιάσει τον άλλον τεχνικό. Αυτά για όσους συγκρίνουν συμπεριφορές.