Ο ΑΡΗΣ είναι ένας οργανισμός που ακόμα και μία ήττα σε φιλικό παιχνίδι προκαλεί έναν φυσιολογικό προβληματισμό ή μία υπερβολική γκρίνια την εποχή. Οπως γίνεται από χθες δηλαδή.
Στο δεύτερο επίσημο φιλικό της, η ομάδα σίγουρα δεν παρουσίασε εικόνα ετοιμότητας. Δεν παρουσίασε όμως ούτε εικόνα που να δικαιολογεί σενάρια καταστροφολογίας ή μηδενισμού. Ηταν ένα απόγευμα που δεν ικανοποίησε αλλά έχει ποδοσφαιρική εξήγηση.
Οπως και με τη Μπότεβ, έτσι και χθες το νόμισμα έχει δύο πλευρές για τον ΑΡΗ. Το πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο.
Το πρώτο είναι αυτό που επιδέχεται περισσότερου σχολιασμού. Ο προπονητής επέλεξε εννέα “παλιούς” και δύο “νέους, με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να κάνει για αρκετή ώρα πολλά από αυτά που θέλει στο παιχνίδι του. Πίεση ψηλά, κλεμμένες μπάλες που αποτρέπουν το τρανζίσον του αντιπάλου, συνδυαστικό ποδόσφαιρο κατά διαστήματα… Δεν υπήρχε όμως η ουσία στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, όπως δήλωσε και ο Ρουπ, παρά τις τελικές που έγραψε το “κοντέρ” και αρκετές εξ αυτών καλές.
Μία θα έλειπε η τελική πάσα, μία η εύστοχη προσπάθεια. Ο Πάλμα κατέστρεψε επιθέσεις, ο Σαβέριο ήταν θετικός αλλά λείπει από τα βασικά πλάνα επιλογή πρώτης γραμμής (Κάρλσον, Μενέντες) για τα εξτρέμ ενώ με τον Γκρέι ο ΑΡΗΣ παίζει ουσιαστικά χωρίς φορ.
Το δεύτερο μέρος είναι μία άλλη κουβέντα, διότι ο Τερζής το αξιοποίησε όπως και το δεύτερο με τη Μπότεβ. Δηλαδή μοίρασε χρόνο περισσότερο στα νέα πρόσωπα και εστίασε περισσότερο ατομικά παρά συνολικά, βλέποντας καλά στοιχεία κυρίως από τους Τζούρασεκ και Μενέντες.
Είναι δεδομένο ότι ο ΑΡΗΣ ακόμα δεν είναι έτοιμος και ειδικά συγκριτικά με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας που ξεκινάει πρωτάθλημα αυτή την εβδομάδα, έχοντας απλά ουσία στις λίγες τελικές που έκανε χθες. Οπως επίσης είναι δεδομένα τα κενά με παίκτες που είτε αναμένονται είτε… έχουν έρθει αλλά ακόμα μετρούν μέρες στη Θεσσαλονίκη.
Με τον Μενέντες πιο έτοιμο, τον Κάρλσον που αναμένεται τις επόμενες μέρες, τον Ζουλ και το φορ, από τη μία θα συμμαζευτεί κάπως η κατάσταση στο κέντρο και από την άλλη ο ΑΡΗΣ θα έχει τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που έψαχνε για τις τρεις θέσεις της επίθεσης και θα τον αλλάξουν ριζικά μπροστά. Διχως να ξεχνάμε φυσικά την απαραίτητη προσθήκη ενός κεντρικού αμυντικού στυλ Φαμπιάνο.
Με δύο εβδομάδες και κάτι παραπάνω για το πρώτο ευρωπαϊκό, η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου μοιάζει με μονόδρομο για τον Τερζή. Να βασιστεί δηλαδή κατά κύριο λόγο στους ‘παλιούς” με 3-4 “πινελιές” των νέων προσώπων. Φεράρι, Ζουλ, έναν εξτρέμ και τον φορ που πιθανότατα θα είναι ο Μορόν, ώστε να βρει την ουσία που για την ώρα η ομάδα στερείται επιθετικά.
Με δεδομένο ότι ο ΑΡΗΣ αλλάζει πολλά για να διορθώσει τα λάθη του περασμένου καλοκαιριού, αλλάζουν σημαντικά και οι ισορροπίες στο ρόστερ. Τα πολλά νέα πρόσωπα απαιτούν χρόνο και κακά τα ψέματα ήταν μονόδρομος για τον ΑΡΗ, ο οποίος έχει επιδοθεί σε ένα μεταγραφικό “σπριντ” και έχει καλύψει σε καλό χρόνο τα περισσότερα κενά του.
Το δύσκολο κομμάτι είναι παράλληλα με τη δουλειά και την εξέλιξη, ο ΑΡΗΣ να κάνει τα βήματα προς την υπέρβαση των ομίλων. Εκεί είναι η μεγάλη πρόκληση που έχει μπροστά του κυρίως ο Τερζής αλλά και ο Παλίκουτσα, τόσο μέσα από τη δουλειά στις προπονήσεις όσο και μέσα από τις κινήσεις που εκκρεμούν.