Το τέλος της… επανάστασης και οι απαντήσεις σε ένα βασικό ερώτημα

από Νίκος Παπαδόπουλος

Πάει και το τελευταίο προπύργιο της προπαγάνδας στη Θεσσαλονίκη.

Η επανάσταση κόντρα στο αθηναϊκό κατεστημένο.Κόντρα στην παράγκα του Ολυμπιακού, του καταστροφέα του ελληνικού ποδοσφαίρου, του Κόκκαλη, του Μαρινάκη, του Κλάτενμπεργκ, της πιο σιχαμένης ομάδας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Προσέξτε… Δεν είναι δικά μας λόγια. Είναι αυτά και πολλά ακόμα που ειπώθηκαν από στελέχη ομάδας. Λέχθηκαν μπροστά σε μικρόφωνα. Σπαταλήθηκε πολύ μελάνι για τις εφημερίδες Πολλά πληκτρολόγια αντικαταστάθηκαν Δημιουργήθηκαν ολόκληρα σάιτ μέσα στο πλαίσιο της πάταξης του ερυθρόλευκου καθεστώτος και ακόμα διατυμπανίζουν την αδέκαστη δημοσιογραφία και μας ρωτούν αν αντέχουμε τόση αλήθεια…

Ένα πλαίσιο αντίστασης, που θα χώριζε την Ελλάδα στα δύο, κατέρρευσε σαν να τραβάς ένα τουβλάκι στο Τζένγκα. Και τώρα τρέχουν αρκετοί αλαφιασμένοι για να το σώσουν βρίσκοντας χίλιες δύο προφάσεις, στις οποίες εμπλέκουν και τον ΑΡΗ.

Έχει δόση αλήθειας βέβαια αφού ένας από τους λόγους της χθεσινής ψήφου είναι και ο ΑΡΗΣ. Πέραν των καλών σχέσεων που έχουν ξανά με τον Ολυμπιακό, για ακόμη μία φορά στην ιστορία τους, θέλουν τον ΑΡΗ εκτός επειδή… δεν ασχολούνται κατά τα άλλα. Ένα format που είναι προ των πυλών και σε μεγάλο βαθμό φωτογραφικό για τους “κιτρινόμαυρους”.

Ακόμα και αν δεν υπάρχουν καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό, εάν συμμάχησαν μαζί του για να πολεμήσουν τον ΑΡΗ τότε αποδεικνύουν πάλι περίτρανα ότι μία χαρά ασχολούνται και ότι πάντα αυτός είναι ο βασικός τους αντίπαλος. Ο αιώνιος. Αυτός που γυρνάει στο μυαλό τους και όχι ο Ολυμπιακός…  Για τον ΑΡΗ έφτασαν στο σημείο να ψηφίσουν τον “καταστροφέα”, όπως τον αποκαλούσαν.

Επικαλούνται αδιαφορία άλλων ομάδων όταν ο ΑΡΗΣ είχε 13 βαθμούς στα πλέι οφ και πορείες όπως αυτές των πρόσφατων ετών. Δεν τους συμφέρουν όμως τα νούμερα γιατί χαλάει τη νέα προπαγάνδα που χτίζεται πάνω στα συντρίμμια εκείνης που κρατούσε δεκαετίες ολόκληρες και πλέον είναι σκόνη και θρύψαλα που λέει και ο Κορκολής.

Έτσι είναι άλλωστε το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Πάντα υπάρχουν συμμαχίες και ο ΠΑΟΚ το ξέρει καλά αφού έχει περάσει από όλους…  Και όλοι είχαν μία στιγμή που ταυτίζονταν πλην των ΑΡΗ και ΠΑΟΚ. Οταν όμως ο ΑΡΗΣ είχε καλές σχέσεις με τον Ολυμπιακό ή την ΑΕΚ, ήταν κακός. Τώρα δεν ακούγεται ψίθυρος από εκείνους που τον στοχοποίησαν, παρά μόνο όσα χρειάζονται για να μην ακούγεται η διαφορετική άποψη των οπαδών στους οποίους απευθύνονται.

Ο ΑΡΗΣ τι κάνει τώρα; 

Για ακόμη μία φορά λοιπόν τα τελευταία χρόνια αντιλαμβανόμαστε πώς παίζεται το παιχνίδι στην Ελλάδα. Πρέπει να κάνεις λυκοφιλίες, πρέπει ενίοτε να παίζεις και βρώμικα όπως κάνουν οι άλλοι τέσσερις “μεγάλοι” σε αντίθεση με σένα.

Το ιδανικό σενάριο για τον ΑΡΗ είναι να βρεθεί ένας μεγάλος επιχειρηματίας, που όμως και αυτός αργά ή γρήγορα θα κληθεί να κάτσει σε αυτό το τραπέζι και να παίξει με τους όρους που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Να παίξεις βρώμικα δηλαδή. Οταν θα έρθει αυτός ο μεγάλος, θα κληθούμε να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα.

Μέχρι να γίνει αυτό και να γιγαντωθούμε οικονομικά ως κλαμπ, καλούμαστε να δούμε το “τώρα”…  Δύο πόλοι που πρέπει ο καθένας να κάνει συγκεκριμένα πράγματα και στο βαθμό που μπορεί.

Από τη μία η διοίκηση με μία γεμάτη ατζέντα, η οποία για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν έχει μόνο το μεταγραφικό στην κορυφή. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να εκσυγχρονιστεί ως εταιρία σε όλα τα επίπεδα και στον βαθμό που μπορεί. Μία; Δύο μεταγραφές λιγότερες; Δεν ξέρω, αν και νομίζω ότι μία των 500 χιλιάδων είναι αρκετή για την αναβάθμιση της λειτουργίας του κλαμπ. Γραφεία, Ρύσιο, τμήματα υποδομής, σωστή πολιτική στο οικονομικό και να παρέχει στους πάντες όσα χρειάζονται. Πάντα φυσικά στο μέτρο του λογικού. Αυτή τη φορά όμως να γίνουν ώστε να μην φτάσει το επόμενο καλοκαίρι και είμαστε στο ίδιο σημείο ξανά.

Στα υπόλοιπα, δηλαδή παρασκήνιο και εξωαγωνιστικά. παλεύουμε με σπαθιά κόντρα σε πυραύλους. Οι δυνατότητες είναι συγκεκριμένες αλλά ο ΑΡΗΣ οφείλει να παλέψει για να προασπίσει όσο μπορεί τα συμφέροντά του. Και εδώ πέραν του παρασκηνίου μπαίνει και το επικοινωνιακό. Εξωστρέφεια, απαντήσεις όταν πρέπει και επικοινωνία πρέπει να βελτιωθούν επίσης. Οχι με λόγια αλλά με χρήματα, πάλι στο βαθμό που μπορεί.

Τέλος, το αγωνιστικό αλλά πάντα σε προτεραιότητα. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται εκτός γηπέδου και με το νέο format προ των πυλών, δυσκολεύουν τον ΑΡΗ αλλά παράλληλα του δίνουν και κίνητρο. Αν όχι να τερματίσει 4ος, τουλάχιστον να το κυνηγήσει μέχρι τέλους. Και για να το κάνει αυτό, οφείλει να κλείσει την τρύπα των χαμένων βαθμών με τους μικρομεσαίους.

Το πρόβλημα πέρυσι δεν ήταν τόσο τα ντέρμπι. Ακόμα και στην ειδική βαθμολογία των πλέι οφ δεν υπήρχαν μεγάλες αποστάσεις. Το πρόβλημα ήταν οι 20+ βαθμοί που χάθηκαν με τις ομάδες οι οποίες ήταν κάτω από τον ΑΡΗ. Οι μικρομεσαίες και εκείνες που πάλευαν για την παραμονή. Αυτή η πληγή πρέπει να περιοριστεί, είτε με format είτε χωρίς. Να φτιάξεις δηλαδή μία ομάδα με το μικρότερο δυνατό περιθώριο λάθους. Με έξυπνες, οικονομικά και αγωνιστικά, κινήσεις, συν τρεις-τέσσερις παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά. Για τους τελευταίους έχει το χρονικό περιθώριο αλλά για τους υπόλοιπους υπάρχουν ήδη αρκετές επιλογές στην αγορά ώστε να κινηθείς και να προσφέρεις στον προπονητή σταδιακά όσα χρειάζεται στην προετοιμασία που αρχίζει σε λίγες μέρες. Έτσι ώστε αυτός εν συνεχεία να πάρει την ευθύνη του μονταρίσματος εκείνης της ομάδας που θα παρουσιάσει περισσότερη σταθερότητα και αποτελεσματικότητα σε σχέση με πέρυσι.

Από την άλλη ένας κόσμος που μέσα στον Ιούνιο βρέθηκε χωρισμένος. Και αυτό είναι το χειρότερο στην περίοδο που διανύει ο ΑΡΗΣ.

Ολες οι απόψεις είναι επιτρεπτές, εκτός από εκείνουν που περιέχουν ύβρεις ή χαρακτηρισμούς. Καρυπιδικοί, αντικαρυπιδικοί, Μαντζικοί, αντιμαντζικοί και πάει λέγοντας, έχουν το δικαίωμα της γνώμης και της στήριξης στις επιλογές τους. Το δικαίωμα της κριτικής στις επιλογές τους και να εκφράζονται. Ολοι όμως μαζί πρέπει να είναι δίπλα στην ομάδα. Στο γήπεδο. Οχι για τα πρόσωπα. Δεν είμαστε ούτε Καρυπίδης FC, ούτε Μάντζιος FC, ούτε “μην πουλήσετε τον Μορόν FC”. ΑΡΗΣ είμαστε και για την ομάδα πάμε στο γήπεδο. Από εκεί και μετά όμως η ομάδα οφείλει να ακούσει κάποια από τα “θέλω” του κόσμου, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι όσα αναφέρονται παραπάνω.

 

 

 

 

 

 

Προτεινόμενα Άρθρα