Ο Ούγκο Ιμπάρα μίλησε στον Νίκο Παπαδόπουλο για τον ΑΡΗ και τον κόσμο του
Ο βετεράνος άσος της Μπόκα Τζούνιορς, Ούγκο Ιμπάρα, μιλησε στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!» και αποθέωσε τον κόσμο τού ΑΡΗ.
«Πάθος, παρά πολύ πάθος!»
Συνέντευξη στον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
Η αποστολή της Μπόκα Τζούνιορς, που ταξίδεψε προ ημερών στη Θεσσαλονίκη για το φιλικό με τον ΑΡΗ, δεν είχε σε καμία περίπτωση τις προσωπικότητες της ομάδας, που βρέθηκε στην Ελλάδα το 2009. Τουλάχιστον σε επίπεδο παικτών, αφού στο τεχνικό επιτελείο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο Ρολάντο Σκιάβι, ο διάσημος «El Flaco», φυσιολογικά «έπαιξε» περισσότερο ως όνομα από τη στιγμή που είναι και ο προπονητής της ομάδας των Αργεντινών, αποτελώντας παράλληλα ένα μεγάλο μέγεθος στη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Δίπλα του, όμως, βρίσκεται άλλη μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στη σύγχρονη ιστορία της Μπόκα. Ο Ούγκο Ιμπάρα.
Ο 44χρονος πια παλαίμαχος άσος είναι ο άμεσος συνεργάτη του Σκιάβι. Οι δύο τους υπήρξαν συμπαίκτες στη Μπόκα τη σεζόν 2002-03 και έχουν αναλάβει πλέον την δύσκολη αποστολή της ανάδειξης ταλαντούχων παικτών με την προοπτική αυτοί να στελεχώσουν την πρώτη ομάδα, με την οποία οι ίδιοι διέπρεψαν.
Ο Ιμπάρα μαζί με τον Ντάρσι Νέτο ήταν οι δύο συνδετικοί κρίκοι -ένας από κάθε ομάδα- του φιλικού που έγινε στο «Κλ. Βικελίδης» το 2009 με το παιχνίδι της 8ης Νοεμβρίου.
Μετά από οκτώ χρόνια, ο Ιμπάρα βρέθηκε ξανά στη Θεσσαλονίκη και έζησε, αυτή τη φορά από τον πάγκο, το μεγαλείο του κόσμου του ΑΡΗ. Του κόσμου που… αποθέωσε στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!».
Who is Who
Ο Ούγκο Ιμπάρα γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1974 στην πόλη Ελ Κολοράντο της Αργεντινής. Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα του στην Κολόν το 1995, είχε τρεις θητείες στη Μπόκα, έπαιξε ακόμη σε Πόρτο, Μονακό και Εσπανιόλ και αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2010.
Αγωνίστηκε συνολικά εννέα σεζόν στο σύλλογο-θρύλο της Λατινικής Αμερικής (1998-01, 2002-03, 2005- 10), κατακτώντας 6 πρωταθλήματα Αργεντινής, 4 Κόπα Λιμπερταδόρες, 3 Ρεκόπα Σουνταμερικάνα, 1 Κόπα Σουνταμερικάνα και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Αν σε αυτά προσθέσουμε το Σούπερ Καπ Πορτογαλίας που πανηγύρισε με την Πόρτο τότε μιλάμε συνολικά για 16 τίτλους! Από το 1998 έως το 2007 φόρεσε 11 φορές τη φανέλα της εθνικής Αργεντινής.
Λίγο πριν «κρεμάσει» τα παπούτσια του, ο Ιμπάρα πρόλαβε να ζήσει ως παίκτης την «καυτή» ατμόσφαιρα του «Κλ. Βικελίδης» στο φιλικό παιχνίδι του 2009.
-Πως αισθάνθηκες που βρέθηκες ξανά στη Θεσσαλονίκη, οκτώ χρόνια μετά το φιλικό του 2009;
«Είμαι πολύ χαρούμενος. Αυτή τη φορά βέβαια πιο χαλαρός. Μπόρεσα και απόλαυσα το παιχνίδι, όπως και τον κόσμο. Το μόνο που με στεναχώρησε είναι ότι δεν θα μπόρεσα να παίξω (γέλια…)».
-Ένα εικοσάλεπτο θα μπορούσες να το βγάλεις πάντως…
«Νομίζω πως ναι (γέλια…) Η αλήθεια είναι ότι οι μνήμες που έχω από το φιλικό του 2009 είναι φανταστικές. Η ατμόσφαιρα ήταν τρομερή. Ένιωθα λες και βρισκόμουν σε αγώνα της Μπόκα Τζούνιορς. Το ίδιο ένιωσα και τώρα σε αυτό το νέο φιλικό που έδωσαν οι δύο ομάδες. Οι εικόνες ήταν πραγματικές απίστευτες. Θύμισε πολύ το ‘Λα Μπομπονέρα’».
-Γίνατε μάρτυρες μιας απίστευτης ατμόσφαιρας, που, όμως, βλέπουμε σπάνια τα τελευταία χρόνια, λόγω της κατάστασης στην ομάδα και της πίκρας του κόσμου.
«Ο κόσμος του ΑΡΗ είναι παθιασμένος. Αλλά, όπως είπες και εσύ, πικραμένος. Αγαπάει πολύ την ομάδα του. Οι παίκτες κάθε φορά μέσα στο γήπεδο πρέπει να κάνουν χαρούμενο τον κόσμο, να βγάζουν πάθος και καρδιά για αυτή την ομάδα, ώστε να την οδηγήσουν στην άνοδο. Όταν γίνει αυτό τότε και ο κόσμος θα είναι ξανά στο πλευρό τους».
-Όταν έμαθες ότι θα έρθετε ξανά στη Θεσσαλονίκη, πώς ένιωσες;
«Χάρηκα πάρα πολύ. Περιμέναμε πως και πως τη στιγμή που θα μπαίναμε στο αεροπλάνο για να έρθουμε στη Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα ο κόσμος ζει το ποδόσφαιρο, όπως στην Αργεντινή. Με τέτοιο πάθος! Για αυτό και χάρηκα που ήρθα ξανά».
-Θυμάσαι κάποιους από τους παίκτες του ΑΡΗ, που αγωνίστηκαν στο φιλικό του 2009;
«Τους θυμάμαι περισσότερο ως φιγούρες και όχι τα ονόματα τους. Ήταν, πάντως, ένας δύσκολος αγώνας για εμάς. Πολύ δυνατό παιχνίδι. Θυμάμαι παλέψαμε πολύ για να φτάσουμε στη νίκη».
-Αυτό το νέο φιλικό μεταξύ των δύο ομάδων μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για την έναρξη μίας πολύπλευρης συνεργασίας μεταξύ ΑΡΗ και Μπόκα;
«Γιατί όχι; Μακάρι να είναι η αρχή για μια πολύ όμορφη συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών. Μια ένωση δύο πολύ μεγάλων κλαμπ, που στο μέλλον θα μπορούσε να οδηγήσει και σε μια ανταλλαγή παικτών. Θα μου άρεσε πολύ να δω κάποιους παίκτες της Μπόκα να αγωνίζονται με τη φανέλα του ΑΡΗ».
-Ας πάμε στη δική σου ομάδα. Υπάρχει αυτό το ταλέντο, ώστε στα επόμενα χρόνια να δούμε κάποιους από τους παίκτες της Μπόκα να διακρίνονται στην Ευρώπη;
«Έχουμε αρκετά ταλέντα. Η μόνη διαφορά ενός μικρού παίκτη με έναν μεγάλο είναι η εμπειρία. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται χρόνο για να εξελιχθούν. Όταν τους δοθεί αυτός ο χρόνος θα τους δούμε κάποια μέρα να πρωταγωνιστούν και σε ομάδες της Ευρώπης».
-Εσύ ως ποδοσφαιριστής τι κρατάς από την πολυετή καριέρα σου; Ίσως τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ως παίκτης της Μονακό;
«Σίγουρα ήταν μια από τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας μου. Είναι, όμως και τα τέσσερα πρωταθλήματα με τη Μπόκα Τζούνιορς. Όπως και η νίκη ενάντια στη Ρεάλ Μαδρίτης για τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων το 2000, την οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ».
«Γιατί όχι στον ΑΡΗ;»
Θα ερχόσουν να δουλέψεις ως προπονητής στον ΑΡΗ;
«Γιατί όχι; Θα ήταν κάτι που θα μπορούσα να κάνω. Να δουλέψω, δηλαδή, σε μια ομάδα, όπως ο ΑΡΗΣ, ο οποίος έχει έναν κόσμο, που… κουβαλάει τόσο πάθος για την ομάδα του. Οι παράγοντες και οι παίκτες του ΑΡΗ πρέπει να ξέρουν ένα πράγμα. Ότι όποτε χρειαστούν αυτόν τον κόσμο, θα τον έχουν δίπλα τους».
* Η εφημερίδα «ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!» ευχαριστεί την Σοφία Στεφανίδου για τη βοήθειά της στη μετάφραση.