Τα πρώτα χρόνια στο γήπεδο Χαριλάου και τα μοναδικά συναισθήματα που γεννά η σχέση με τον κόσμο
Συνέντευξη στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Για τις ανάγκες της φωτογράφισης που θα συνόδευε τη συνέντευξη, ζητήσαμε απ’ τον Ντίνο Κούη να προσκομίσει μια φανέλα απ’ τα χρόνια του στον ΑΡΗ. “Δε μου έχει μείνει καμία! Τις έχω δώσει όλες. Δεν είχαμε και πολλές, μια-δυο ήταν τότε και τις φορούσαμε εναλλάξ”. Με το “καλημέρα”, κάνουμε “βουτιά” στο παρελθόν, το ένδοξο και λαμπερό κομμάτι της ιστορίας που κατέστησε τον ΑΡΗ αυτό που είναι σήμερα στις συνειδήσεις των φίλων του, αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Ντίνος Κούης αναμένεται να γίνει παππούς, όμως οι λέξεις που βγαίνουν απ’ το στόμα του, φέρνουν κάτι απ’ το προφίλ του στο γήπεδο. Ήρεμος και σίγουρος για τον εαυτό του, μπορεί να του έφερνες τον κορυφαίο παίκτη του πλανήτη απέναντί του και να πίστευε ότι “τον έχει”. Μας μίλησε από καρδιάς για τον λατρεμένο του, εορτάζοντα, ΑΡΗ, τα πρώτα χρόνια στο Χαριλάου, τα πρόσωπα που τον σημάδεψαν και το “σήμερα”. Ωστόσο, στην πιο “καυτή” ερώτηση ποιος ήταν καλύτερος στο κεφάλι, αυτός ή ο Αλεξιάδης, απέφυγε με… ντρίπλα.
-Κύριε Κούη, η συνέντευξη γίνεται με αφορμή τα γενέθλια του ΑΡΗ, όμως η αλήθεια είναι ότι το συναίσθημα που ταιριάζει στην περίσταση είναι μάλλον η χαρμολύπη.
“Δεν είναι η καλύτερη δυνατή κατάσταση, ειδικά για εμάς τους παλιότερους, που έχουμε συνηθίσει διαφορετικά την ομάδα. Είναι πολλά τα τέσσερα χρόνια μακριά από εκεί που πρέπει και το ακόμη πιο δυσάρεστο είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Το θέμα είναι απ’ τα λάθη μας να μαθαίνουμε και να μην τα επαναλαμβάνουμε. Δεν επιτρέπεται ο ΑΡΗΣ με αυτά που έχει προσφέρει στην Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση”.
-Ο πρώτος σκόρερ και ρέκορντμαν συμμετοχών, η “σημαία” του Συλλόγου, τι αισθάνεται όταν πατά ξανά το χορτάρι του Χαριλάου;
“Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε παιχνίδι συγκινούμαι. Θέλω να μπω μέσα. Να βάλω ένα γκολ όταν δεν μπαίνει η μπάλα! Σκέφτομαι συνέχεια τι θα έκανα εγώ σ’ αυτή τη φάση ή στην επόμενη και πάει λέγοντας. “Παίζω” ένα διαφορετικό ματς στο μυαλό μου πλέον απ’ έξω. Για παράδειγμα, βλέπω έναν παίκτη να φεύγει απ’ τα πλάγια και δε διακρίνω έναν μέσο να κάνει κίνηση για να μπει στην περιοχή να βοηθήσει τον επιθετικό. Κάτι που εγώ έκανα συχνά. Εκεί τρελαίνομαι!”
-Πάμε στα πρώτα χρόνια της καριέρας σας. Όταν μετακινηθήκατε απ’ τον Αγροτικό Αστέρα στον ΑΡΗ, το ρόστερ του είχε μεγάλα ονόματα όπως οι Αλεξιάδης, Χρηστίδης, Παπαϊωάννου, Κωνσταντινίδης κ.α., οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν. Πως βρέθηκε ο χώρος για εσάς;
“Τότε με ήθελαν και οι τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Έκανα δοκιμαστικό στον ΑΡΗ, τους άρεσαν, αλλά τότε ο Αγροτικός Αστέρας δεν ήθελε να με δώσει στον ΑΡΗ γιατί είχαν δώσει πριν τρία χρόνια τον Φοιρό. Ήθελαν να έχουν ανοιχτές “πόρτες” και με τις άλλες ομάδες της πόλης. Εγώ όμως ήθελα να συνεχίσω στον ΑΡΗ γιατί πίστευα ότι επειδή είχαν σταματήσει τότε αρκετά σημαντικοί παίκτες, υπήρχε χώρος για ανανέωση. Ο Αγροτικός είπε ότι θα με παραχωρήσει σε όποια ομάδα δώσει τα περισσότερα χρήματα. Ο ΑΡΗΣ προσέφερε 700.000 δραχμές, ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή”.
-Υπήρχαν δυσκολίες τα πρώτα χρόνια; Καψόνια απ’ τους μεγαλύτερους;
“Τα είχαμε αυτά. Περισσότερο με τον Σπυρίδωνα. Όχι ότι μου έκανε κακό, απλά με πείραζε. Μου έλεγε “βάψε τα παπούτσια μου”. Τα έβαφα. Ήμουν τυχερός όμως, γιατί το ντεμπούτο μου ήταν ιδανικό. Παίζαμε τη δεύτερη αγωνιστική με τον Π.Α.Ο.Κ. στο Χαριλάου. Μου έκανε νεύμα ο Στάνκοβιτς να σηκωθώ για ζέσταμα. Για κακή μου τύχη, 1-2 λεπτά μετά ο αντίπαλος προηγήθηκε στο σκορ. Βλέποντας εμένα να κάνω ζέσταμα, οι φίλαθλοι δεν είδαν αυτήν την κίνηση με καλό μάτι. Άρχισαν να φωνάζουν “τι τον βάζεις τον πιτσιρικά”. Μπήκα μέσα και μετά από δύο-τρία λεπτά ο Σπυρίδων ισοφάρισε σε 1-1. Δεν είχα άγχος, ένιωθα ήρεμος και απλά προσπαθούσα να μην κάνω λάθος πάσα. Κάπου μεταξύ του 80ου και του 85ου λεπτού, παίρνω την μπάλα από δεξιά, πέρασα τον Ιωσηφίδη, έκανα τη σέντρα και ο Αλεξιάδης με ένα καταπληκτικό ανάποδο ψαλίδι έκανε το 2-1. Τα περιγράφω και είναι σαν να τα βλέπω μπροστά μου. Απίστευτες στιγμές, αξέχαστες”.
-Ποια πρόσωπα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη βελτίωσή σας;
“Ένας ήταν σίγουρα ο Στάνκοβιτς, ο προπονητής με τον οποίο ξεκίνησα. Σταματούσε την προπόνηση για να μου δείξει πώς να εκμεταλλεύομαι την αντίθετη κίνηση του τερματοφύλακα στις κεφαλιές μου. Έχω βάλει πολλά γκολ μ’ αυτόν τον τρόπο. Χρωστάω πολλά στον Στάνκοβιτς. Επίσης, ο Κράμερ μου έδειξε το 1981 πώς να χτυπάω τα φάουλ πάνω απ’ το τείχος και όχι ευθύβολα δυνατά. Θα είχα σκοράρει άλλα 20 γκολ αν μου το είχε δείξει κάποιος νωρίτερα! Γενικά, ήμουν ένα παιδί που άκουγε πολύ και δούλευα”.
-17 χρόνια, 473 συμμετοχές, 142 γκολ. Τι ήταν αυτό που σας έλειψε;
“Ο τίτλος. Νομίζω ότι έχουμε αδικηθεί σαν ομάδα εκείνη την εποχή. Ήμασταν πολύ καλύτεροι από πολλές ομάδες που πήραν πρωταθλήματα και φυσικά ήμασταν καλύτεροι και απ’ τον Ολυμπιακό τη χρονιά του μπαράζ. Εμείς έπρεπε να το πάρουμε, αλλά είχαμε και την αδικία με τη βαθμολογία. Οι ομάδες της Αθήνας είχαν προνόμια από τότε. Ο τίτλος ήταν το μοναδικό που μου έλλειψε, όλα τα άλλα τα υλοποίησα. Για εμένα είναι πιο σημαντικό, γιατί δεν ήμουν αυθεντικό ταλέντο, όπως ίσως κάποιοι άλλοι. Όμως δούλεψα πολύ και ήμουν σοβαρός”.
-Στην πορεία της δεκαετίας του ’80 δημιουργήθηκε η Αυτοκρατορία του μπασκετικού τμήματος. Σίγουρα έκλεψε τα φώτα της δημοσιότητας απ’ το ποδόσφαιρο. Με τι συναισθήματα υποδεχτήκατε αυτή την αλλαγή;
“Εγώ προσωπικά δεν το ζήλεψα ποτέ. Επειδή είχε μπει μέσα μου ο ΑΡΗΣ, το θεωρούσα λόγο υπερηφάνειας. Τις Πέμπτες έβγαινες έξω και δεν υπήρχε ψυχή. Το χαιρόμουν όλο αυτό. Πλέον τώρα βλέπω παιχνίδια του μπασκετικού ΑΡΗ και στεναχωριέμαι πάρα πολύ. Δεν επιτρέπεται να ήσουν αυτό που ήσουν και τώρα να είσαι σ’ αυτή την κατάσταση. Έχουμε κάνει πολλά λάθη σαν Σύλλογος σε όλα τα τμήματα…”
-Τι θα ήταν ο Ντίνος Κούης χωρίς τον ΑΡΗ και τι θα ήταν ο ΑΡΗΣ χωρίς τον Κούη;
“Χωρίς τον ΑΡΗ δε θα ήμουν τίποτε. Όλα μου τα προσέφερε αυτή η ομάδα, γι’ αυτό θα χρωστάω πάντα ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. Έρχομαι στο γήπεδο και βλέπω έναν παππού ή έναν μπαμπά να μιλά στο παιδί ή στο εγγονάκι του για εμένα και αυτό με “γεμίζει”. Όσο για το τι θα ήταν ο ΑΡΗΣ χωρίς τον Κούη, δεν μπορώ να πω εγώ. Ας το πει ο κόσμος”.
-Τελικά, γιατί δεν προχώρησε η συνεργασία σας με την ΠΑΕ για ανάληψη κάποιου πόστου;
“Αυτό είναι καθαρά θέμα του κ. Καρυπίδη. Μιλήσαμε, εγώ του επεσήμανα τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω, αλλά το θέμα έμεινε εκεί. Ίσως να μην ήμουν στα σχέδιά του, αυτά γίνονται στο ποδόσφαιρο, το σέβομαι. Θέλω να πω όμως ότι κάποια στιγμή πρέπει να αξιοποιήσουμε τους βετεράνους, γιατί έχουν γνώσεις και διάθεση. Οτιδήποτε μου ζητηθεί, θα το κάνω”.
-Τον ΑΡΗ της φετινής σεζόν τον κρίνετε επιτυχημένο, τουλάχιστον προς το παρόν;
Μέχρι στιγμής η ομάδα δείχνει αγωνιστικότητα, πάθος και έχει αυτά που χρειάζεται η κατηγορία. Θα ήθελα να έχουμε έναν-δυο ακόμη παίκτες της ποιότητας του Πλατέλλα, γιατί τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Η ομάδα δέχεται δύσκολα γκολ, αλλά θεωρώ ότι φέτος θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Έχω μιλήσει με τους Σπανό και Μυροφορίδη και μου αρέσει το σκεπτικό τους για το ποδόσφαιρο”.
-Πως βλέπετε την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
“Υπάρχουν νόμοι, αλλά δεν εφαρμόζονται. Για εμένα, δεν επιτρέπεται να γράφει ο διαιτητής κάτι στο φύλλο αγώνα και να μην υπάρχει απόφαση μέσα σε 2-3 ημέρες. Δε χρειάζονται ενστάσεις, δεν υπάρχουν αυτά πουθενά. Το έγραψε ο διαιτητής; Τελείωσε, αυτό θα ισχύσει. Εκτός αν υπάρχουν διαιτητές που έχουν προβληματική κρίση. Αυτοί πρέπει να απομακρυνθούν”.
-Τι θα απαντούσατε στον Αρειανό που έχει κουραστεί να στηρίζει;
“Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις. Είναι λογικό αυτή τη στιγμή ο ΑΡΗΣ να έχει χάσει αρκετό κόσμο, κυρίως στις νεαρότερες ηλικίες. Εγώ, απ’ τη μεριά μου, προσπαθώ να διαφυλάξω τουλάχιστον τα μικρά παιδιά που αγαπούν τον ΑΡΗ, να συνεχίσουν να το πράττουν. Έγιναν λάθη στο παρελθόν, αλλά είμαι αισιόδοξος ότι τα καλύτερα έρχονται. Αρκεί, να διδαχτούμε απ’ τα λάθη μας”.