Μετά δυσκολίας του παίρνεις μιλιά. Για να σκάσει το χειλάκι του πρέπει να συντρέχει σοβαρός λόγος.
Ακόμα σπανιότερα τεντώνει τις φλέβες του ή σφίγγει τη γροθιά του. Φίλοι και συμπαίκτες τον περιγράφουν εσωστρεφή, φειδωλό, σχεδόν ντροπαλό. Η εκδήλωση συναισθημάτων δεν είναι το φόρτε του Ενγκολό Καντέ. Δεν ήταν από τότε που σε παιδική ηλικία πόζαρε στις ομαδικές φωτογραφίες ως ο κοντορεβυθούλης της ομάδας. Σαν παρείσακτος μπόμπιρας, μισός σε δέμας από τα υπόλοιπα αγόρια.
Αυτός ήταν και ο λόγος που καμία ποδοσφαιρική Ακαδημία στη Γαλλία δεν τον ενέκρινε ως εν δυνάμει άνδρα. Δεν ήταν απλώς κοντός, αλλά σα νάνος μεταξύ των υπολοίπων. Το 1,68 το έφτασε με αναπτυξιακά… άλματα στα τελευταία χρόνια της εφηβείας. Το baby face όμως δεν το αποχωρίστηκε ποτέ. Και είναι αυτό που προβάλλει πλέον ως το απόλυτο κοντράστ στο προφίλ του πιο σεσημασμένου “εξολοθρευτή” στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.