Ο υιός του Στέφανου Γιώρη συνεχίζει πάνω στις ίδιες αξίες του πατέρα του, βοηθώντας την καθημερινότητα των τραυματιών της ομάδας.
Δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, δεν συγκεντρώνει πάνω του τα φλας αφού ούτε ποδοσφαιριστής είναι, ούτε στο τεχνικό τιμ ανήκει. Η συνεισφορά του όμως στην καθημερινότητα των ποδοσφαιριστών στο Νέο Ρύσιο είναι τεράστια και ανεκτίμητη από αυτούς. Άλλωστε όλοι στάζουν μέλι για τον Γιάννη Γιώρη και δεν θα ακούσετε κανέναν να πει κακό λόγο για αυτόν.
Σε εποχές δύσκολες, με τα μέσα πενιχρά, ο γυμναστής που είναι υπεύθυνος για την αποκατάσταση των τραυματιών δίνει μαζί τους τραυματίες της ομάδας την δική του καθημερινή μάχη. Πάντα στο πλευρό τους, στη δύσκολη περίοδο, για κάθε αθλητή, όπως είναι το διάστημα ενός τραυματισμού. Ρωτήστε για του λόγου το αληθές, τον Βασίλη Τριανταφυλλάκο, τον Μιχάλη Γιαννίτση, τον Ρούμπεν Πουλίδο, τον Νίκο Ψυχογιό, τον Ηλία Σταυρόπουλο, τον Νταβίντ Αγκάνθο. Αν και απλήρωτος εδώ και μήνες και ο μόνος επιφορτισμένος με αυτή τη δουλειά με συνέπεια να τρέχει και να μην προλαβαίνει, τρέχει για όλους ώστε η αποκατάσταση να γίνει σωστά και να επιστρέψουν γρήγορα στις προπονήσεις. Γίνεται η σκιά τους, ενίοτε και ο… ψυχολόγος τους.
Από τις πιο συμπαθητικές φιγούρες στο Ρύσιο, αγαπητός από όλους, καταρτισμένος και με επαγγελματική ευσυνειδησία που θα ζήλευαν και οι πιο καλοπληρωμένοι συνάδελφοι του στις μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ. Σε εποχές που στον ΑΡΗ τα πάντα αμφισβητούνται, κρίνονται αυστηρά και τα πρόσωπα… τσουβαλιάζονται, καλό είμαι να αναδεικνύονται αυτοί που μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και δίχως το κίνητρο των χρημάτων, δουλεύουν γιατί πάνω από όλα αγαπούν αυτό που κάνουν και φυσικά τον ΑΡΗ όπως έκανε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, ο πατέρας του Γιάννη, ο αείμνηστος Στέφανος Γιώρης.