Ο Ρικάρντο Φατί σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΑΡΗΣ Είσαι» τόνισε πως, ήθελε να συνεχίσει στον ΑΡΗ ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ξαναφορέσει στο μέλλον την φανέλα με τον θεό του πολέμου.
-Ρίκι, συμπληρώθηκαν έξι χρόνια απ’ τα δύο παιχνίδια του ΑΡΗ με τη Μάντσεστερ Σίτι για τους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου;
«Ήταν πολύ μεγάλα και όμορφα ματς. Όταν έγινε η κλήρωση ξέραμε ότι θα είναι δύσκολα τα πράγματα για εμάς, ίσως να ήμασταν λίγο άτυχοι που παίξαμε με εκείνη την ομάδα. Κάναμε πολύ μεγάλη προσπάθεια στον πρώτο αγώνα, πήραμε το 0-0, αλλά στη ρεβάνς δεχτήκαμε δύο γκολ στην αρχή και όλα πήγαν στραβά. Ήταν σπουδαίες στιγμές, τόσο για εμένα, όσο και για την ομάδα».
-Πιστέψατε ότι έχετε ελπίδες πρόκρισης;
«Ήταν πολύ δύσκολο για μια ομάδα σαν τον ΑΡΗ να αποκλείσει εκείνη τη Μάντσεστερ Σίτι. Όμως, μετά το 0-0 στο πρώτο ματς της Θεσσαλονίκης το πιστέψαμε πραγματικά ότι μπορούμε να κάνουμε την έκπληξη! Κερδίσαμε δύο φορές την κάτοχο του τροπαίου, Ατλέτικο Μαδρίτης και σκεφτόμασταν «γιατί όχι;». Όταν πήγαμε στην Αγγλία πραγματικά το πιστεύαμε».
-Φοβεροί παίκτες ως αντίπαλοι και στα δύο παιχνίδια.
«Ναι! Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ χαρούμενος που θα αντιμετώπιζα το είδωλο μου, Πατρίκ Βιεϊρά, με τον οποίο μάλιστα μίλησα για λίγο στη ρεβάνς. Τότε έπαιζε στη Σίτι και ένας άλλος εξαιρετικός χαφ, ο Γκάρεθ Μπάρι. Μεγάλοι ποδοσφαιριστές».
-Στο Μάντσεστερ ακόμη γίνεται κουβέντα για την παρουσία του κόσμου του ΑΡΗ.
«Ήταν απίστευτο αυτό που συναντήσαμε όταν μπήκαμε στο χορτάρι. Ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι που είδαμε τόσους πολλούς φίλους της ομάδας στις εξέδρες. Αλλά εγώ θυμάμαι κυρίως την ατμόσφαιρα στο παιχνίδι της Θεσσαλονίκης. Φίλε μου, δεν το έχω ξαναζήσει αυτό! Δεν μπορούσα να ακούσω τους συμπαίκτες μου!»
-Αλήθεια, τι έγινε με τον Κόκε σ’ εκείνο το παιχνίδι (σ.σ: ο τότε αρχηγός του ΑΡΗ αποχώρησε απ’ το ξενοδοχείο όταν ενημερώθηκε ότι δε θα είναι βασικός);
«Όταν έγινε η κλήρωση με τη Μάντσεστερ Σίτι όλοι είχαμε φοβερή ανυπομονησία. Περιμέναμε τα ματς πως και πως. Ο Κόκε ήταν αρχηγός της ομάδας πολλά χρόνια και ασφαλώς ήθελε να παίξει, όπως όλοι μας. Ο κόουτς όμως αποφάσισε να μην τον βάλει και έτσι έφυγε νευριασμένος απ’ το ξενοδοχείο. Του μιλήσαμε μετά και τον ηρεμήσαμε. Νομίζω ότι μετάνιωσε που άφησε την ομάδα. Απ’ τη μια πλευρά, τον καταλαβαίνω γιατί δεν παίζεις κάθε μέρα τέτοιους αγώνες».
-Ένα μεγάλο μερίδιο επιτυχίας εκείνης της ευρωπαϊκής πορείας ανήκει και στον Κούπερ;
«Ασφαλώς. Έκανε πολύ καλή δουλειά στην ομάδα και ήμασταν τυχεροί που τον είχαμε προπονητή. Δε μας βοήθησε η αποχώρησή του και παρά το γεγονός ότι ξέρω πως δεν ήταν αγωνιστικοί οι λόγοι της φυγής του, ακόμη και τώρα δεν έχω καταλάβει τι έγινε. Μαζί του ίσως να προκρινόμασταν στην Ευρώπη και τη δεύτερη χρονιά και τα πράγματα να ήταν καλύτερα στη συνέχεια».
-Τι πήγε «στραβά» στο δεύτερο χρόνο παρουσίας σου στον ΑΡΗ;
«Ήταν απλά μια καταστροφή. Αλλάξαμε πολλούς προπονητές, δεν είχαμε σταθερότητα, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι υπήρξαν οικονομικά προβλήματα. Ήταν πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούμε στο αγωνιστικό κομμάτι. Παλέψαμε για να βγάλουμε την ομάδα στην Ευρώπη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα».
-Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, θα συνέχιζες;
«Εννοείται. Ήθελα να μείνω στον ΑΡΗ, να συνεχίσω να βιώνω αυτά τα έντονα και όμορφα συναισθήματα στο γήπεδο με τον κόσμο και την ατμόσφαιρα. Αλλά ήταν δύσκολο να μείνω, έπρεπε να λειτουργήσω επαγγελματικά για το συμφέρον της οικογένειάς μου».
-Είσαι πλέον 31 ετών. Σκέφτεσαι ότι κάποια στιγμή μπορεί να επιστρέψεις στον ΑΡΗ;
«Η πρώτη επιθυμία μου είναι να επιστρέψει η ομάδα στη Σούπερλιγκ. Να γίνει ξανά μεγάλη, να διεκδικεί στόχους και να παίζει μεγάλα ντέρμπι, με τον κόσμο της στο πλευρό της. Το μέλλον κανείς δεν το ξέρει. Μπορεί αύριο να έρθει πρόταση απ’ την Κίνα (γελάει)! Ποτέ μη λες ποτέ. Ας ανέβει η ομάδα και θα δούμε. Αν προκύψει κάτι που να με καλύπτει, γιατί όχι;».
-Έχεις κρατήσει επαφές με πρώην συμπαίκτες σου στον ΑΡΗ;
«Μιλούσα για αρκετό καιρό με τον Μίσελ Γκαρμπίνι, αλλά τελευταία έχουμε χάσει επαφή. Είχα επικοινωνία και με τον Ντανίλο Περέιρα, αλλά πλέον έχασα τον αριθμό του. Χαίρομαι για την πρόοδο που κάνει στην Πόρτο».
-Παίζεις στην Μπούρσασπορ απ’ το 2015. Πως είναι η κατάσταση στην Τουρκία; Ανησυχείς;
«Είναι μια ερώτηση που μου κάνουν πολύ συχνά φίλοι και συγγενείς απ’ τη Γαλλία. Εγώ δε μένω στην Κωνσταντινούπολη, οπότε δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι κίνδυνο. Η Προύσα είναι μια όμορφη πόλη, ήρεμη και ήσυχη. Δεν βλέπω προβλήματα εδώ. Προσπαθώ να αποφύγω την Κωνσταντινούπολη για τις προσωπικές μετακινήσεις μου, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι είμαι καλά εδώ».
-Παρακολουθείς την τωρινή ομάδα;
«Ναι, όσο μπορώ και προλαβαίνω. Ξέρω ότι αγωνίζεται σε χαμηλότερη κατηγορία και εύχομαι να τα καταφέρει να επιστρέψει στη Σούπερλιγκ. Μαθαίνω ότι τώρα υπάρχει μια σταθερή κατάσταση σε διοικητικό επίπεδο και ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλά. Ο ΑΡΗΣ αξίζει να βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο και να αντιμετωπίζει τις καλές ομάδες της Ελλάδας. Να παίζει ντέρμπι με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Α.Ε.Κ. και Π.Α.Ο.Κ. Εκεί είναι η θέση του».
-Τι σημαίνει η Θεσσαλονίκη για εσένα;
«Πολλά, τόσο για εμένα όσο και για την οικογένειά μου. Όταν ήρθα στον ΑΡΗ ήμουν 24 ετών, σχετικά μικρός. Ο γιος μου ήταν μόλις 3 μηνών και ουσιαστικά έζησε τα πρώτα δύο χρόνια του στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, οι πρώτες λέξεις του ήταν στα ελληνικά! Το έχω και σε βίντεο. Τώρα πλέον είναι 7 ετών, ενώ εγώ πλέον κοντεύω 31 και έχω τρία παιδιά. Απόλαυσα την παρουσία μου στη Θεσσαλονίκη, ήταν όλα τέλεια και για την οικογένειά μου. Σίγουρα θα ήθελα να την επισκεφτώ ξανά».
-Αν σου ζητούσα να απευθυνθείς στον κόσμο του ΑΡΗ, τι θα έλεγες;
«Θα τους έλεγα ότι πέρασα πολύ όμορφα όσο έπαιζα στην ομάδα και τους ευχαριστώ για όλες τις στιγμές. Ήθελα να συνεχίσω στον ΑΡΗ, να νιώσω αυτά τα συναισθήματα, το πάθος της κερκίδας, την αγάπη για την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια είναι στεναχωρημένοι, αλλά μπορώ να τους πω χωρίς δεύτερη σκέψη ότι αποτελούν το πιο «ζωντανό» κομμάτι του κλαμπ, ένας απ’ τους λόγους που κάθε παίκτης θα ήθελε να φορέσει τη φανέλα του ΑΡΗ».
Πηγή: ΑΡΗΣ Είσαι