Είχαμε σημειώσει πολλάκις ότι το ανησυχητικό για τον ΑΡΗ δεν ήταν τόσο το ρεκόρ του (1-6), αλλά η φύση των ηττών που έκανε. Χθες (24) η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου κάλυψε λίγο από το χαμένο έδαφος.
Οι εντός έδρας ήττες από Ιωνικό, Κολοσσό και το -14 στη Λάρισα ήταν αυτά που έβαλαν τον ΑΡΗ από νωρίς με την πλάτη στον τοίχο και όχι το 1-6 καθ’ αυτό, το οποίο θα είχε άλλη «μορφή» αν προερχόταν από ήττες με Προμηθέα, ΑΕΚ, Περιστέρι, για παράδειγμα. Έτσι, οι «κιτρινόμαυροι» έψαχναν για μία νίκη που δύσκολα θα κάνουν άλλες ομάδες του μεσαίου επιπέδου. Μία τέτοια νίκη ήταν αυτή κόντρα στο Περιστέρι.
Ήδη η ομάδα του Ηλία Ζούρου πέρασε από το Ρέθυμνο, ενώ μπορεί να το κάνει και από τις έδρες ομάδων όπως ο Πανιώνιος και η Λάρισα. Έτσι, με το χθεσινό αποτέλεσμα, ο ΑΡΗΣ κάλυψε ένα μέρος των προηγούμενων εντός έδρας ηττών.
Βέβαια, απαιτείται και συνέχεια. Ο αγώνας που ακολουθεί στο Ρέθυμνο εξακολουθεί να είναι κομβικής σημασίας, αφού πρόκειται για κόντρα με ομάδα που έχει το ίδιο ρεκόρ και τον ίδιο, φαινομενικά, στόχο. Με ένα διπλό στην Κρήτη ο ΑΡΗΣ θα ανασάνει πολύ πιο ελεύθερα, δεν πρέπει να λησμονείται άλλωστε ότι το αντίστοιχο αποτέλεσμα πέρυσι του έδωσε «αέρα» για να μην μπλέξει σε χειρότερες περιπέτειες στο τέλος.