Η κόρνα της λήξης του αγώνα με τον Ηρακλή βρήκε τους παίκτες του ΑΡΗ να πανηγυρίζουν έντονα το τελικό 81-75.
Δεν ήταν ότι ο ΑΡΗΣ πέτυχε κάτι μεγάλο. Ήταν μία νίκη που τη χρειαζόταν όλη η οπμάδα. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο μέλος της. Οι εμφανίσεις στους αγώνες με τον Ιωνικό και Μεσολόγγι και οι ισάριθμες ήττες έφεραν μεγάλη πίεση. Μία πίεση την οποία ο ΑΡΗΣ έχει παραδοσιακά, είτε οι στόχοι του είναι υψηλοί, είτε όχι. Η εικόνα της ομάδας έφερε έντονη κριτική και όλοι ένιωθαν ότι χρωστούσαν μία απάντηση.
Η απάντηση αυτή δόθηκε απέναντι σε έναν ποιοτικό αντίπαλο, ο οποίος σχεδιάστηκε για να παίζει σε τρεις διιοργανώσεις, μεταξύ τους και το BCL. Οι αντιδράσεις όλης της ομάδας κατά τη διάρκεια του αγώνα έδειχναν αυτήν τη δίψα. Σε ένα καλάθι του Κουζέλογλου όλος ο πάγκος του ΑΡΗ έπεσε πάνω του…
Στο τέλος του αγώνα έγιναν όλοι μία μεγάλη αγκαλιά και χάρηκαν τη νίκη. Ήταν η ανάσα που ήθελε ο ΑΡΗΣ. Μία ανάσα που θα του χρησιμεύσει στη δύσκολη συνέχεια…