Τα χτυπήματα που δέχεται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ, το τελευταίο διάστημα, είναι αλλεπάλληλα. Και ποιό να πρωτοπιάσεις πραγματικά…
Δεν θα βάλω στην κορυφή της πυραμίδας το αγωνιστικό. Αποτελεί μία πάγια κατάσταση που εναλλάσει τα συναισθήματα απάθειας και πονοκέφαλου, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι σημαντικότερο από την ανθρώπινη ζωή.
Η δολοφονία του Άλκη έχει επισκιάσει τα πάντα στην επικαιρότητα της ομάδας. Ένας ολόκληρος οργανισμός παρατηρεί, ενεργεί και ζητά δικαίωση, τη στιγμή που καλείται να διαχειριστεί ακόμα μία ανθρώπινη απώλεια.
Ο Θεόδωρος Καρυπίδης του Ανέστη ήταν ένας ωραίος και καλοσυνάτος άνθρωπος, έτρεξε για τον ΑΡΗ και ήταν ένα από τα λίγα άτομα που τους επετράπη η είσοδος στον κλειστό κύκλο εμπιστοσύνης του μεγαλομετόχου της ομάδας. Καθημερινά χάνονται πολλοί άνθρωποι λόγω κορωνοϊού. Οταν όμως έρχεται πιο κοντά σου αυτή η κατάσταση -όχι διαβάζοντας απλά κάθε απόγευμα τους αριθμούς- σε επηρεάζει παραπάνω όσο να’ ναι. Και είναι άδικος όταν κάποιος είναι τόσο νέος…
Σε όλη αυτή την κατάσταση, ο οργανισμός του ΑΡΗ ψάχνει να πιαστεί από κάπου. Και σε αυτή τη φάση, το βάρος πέφτει στο αγωνιστικό τμήμα. Οχι ότι μία νίκη ή ένα σερί νικών θα αλλάξει τα πάντα -χρειάζονται άλλοι χειρισμοί για αυτό- όμως μπορεί να αποτελέσουν ένα αποκούμπι. Ένας λόγος για να σκάσει ο Αρειανός ένα ρημάδι χαμόγελο.
Στο αυριανό παιχνίδι με τον ΠΑΣ, ο ΑΡΗΣ “κουβαλάει” αυτό το βάρος, όπως και το αγωνιστικό αφού πλέον παίζει “τελικούς” για την παρουσία του στα πλέι οφ και τη διεκδίκηση του αυτονόητου στόχου της Ευρώπης.
Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι η ομάδα εμπνέει εμπιστοσύνη ότι μπορεί να πάρει τη νίκη, ειδικά με έναν αντίπαλο που έχει το ίδιο κίνητρο.
Δεν θα είναι αρκετό να βρίσκεται απλά στην καλή της μέρα τακτικά. Και με τον Βόλο ήταν, για κάτι παραπάνω από ένα ημίχρονο, αλλά ουσία μηδέν. Η επίθεση προβληματίζει έντονα για διάφορους λόγους -ατομικής απόδοσης κυρίως- για αυτό ίσως ήρθε η ώρα για κάτι διαφορετικό από τον Άκη Μάντζιο ώστε να… ταράξει λίγο τα νερά και παράλληλα να στείλει μηνύματα με κάποιες διαφοροποιήσεις.
Θα θέλει υπομονή, θα θέλει κάτι παραπάνω πνευματικά, θα θέλει να δώσεις και λίγο τη μπάλα στον ΠΑΣ ώστε να βρει χώρους στην πλάτη του. Θα θέλει όμως και καλή μετάβαση στο τρανζίσιον, την οποία η ομάδα δεν είχε κόντρα στον Βόλο. Και η απουσία του Φαμπιάνο ήταν ένας από τους βασικούς λόγους.
Το “5 στα 5” μέχρι το τέλος της σεζόν κρίνεται δύσκολο. για αυτό πρέπει να περιοριστούν οι χαμένοι βαθμοί σε παιχνίδια όπως το αυριανό, ώστε να μην εξαρτάται ο ΑΡΗΣ από το -6 του οποίου η ώρα έφτασε και δεν αποκλείεται μία απόφαση ακόμα και τη μεθεπόμενη εβδομάδα. Είναι ένα μαξιλαράκι, είναι μία αποκατάσταση της μεθοδευμένης αδικίας εις βάρος της ομάδας, αλλά όχι κάτι σίγουρο.
Υ.Γ. Η αποχώρηση του Τζέγκο και οι εξελίξεις στα χαφ, είναι ακόμη ένα σημάδι του προβληματικού προγραμματισμού και των ποδοσφαιρικών αποφάσεων που παίρνονται στην ομάδα. Για μένα, η αλλαγή φιλοσοφίας και λειτουργίας είναι πιο σημαντική και από ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Διότι μέσα από αυτή θα δημιουργεί το καλύτερο περιβάλλον που θα βάλει τις βάσεις για σταθερότητα της ομάδας σε όλα τα επίπεδα.
Υ.Γ.1 Βλέπω διάφορα από συγκεκριμένες πλευρές στο θέμα του Άλκη και δυστυχώς με θλίβουν. Θα μπορούσαμε να στήσουμε επικοινωνιακό πάρτι και να κολλήσουμε πολλούς στον τοίχο. Η κουβέντα, “ναι έγινε αυτό αλλά έκανες και εσύ εκείνο” είναι το λιγότερο επιπέδου νηπιαγωγείου.. Κόκκινη γραμμή ΟΛΟΙ μαζί για το καλό του αθλήματος και για να μην υπάρξει άλλος Άλκης, άλλος Νάσος και άλλος Τόσκο. Φτάνει.