Το χθεσινό ΑΡΗΣ-ΑΕΚ ήταν η χαρά του ποδοσφαίρου για τους ουδέτερους. Ένα ντέρμπι με έξι γκολ, δύο ανατροπές και… μισή ακόμα που ανήκει στους γηπεδούχους!
Η ισοπαλία δεν είναι νίκη αλλά έχει τη σημασία της για την ομάδα του Άκη Μάντζιου, όταν έρχεται μέσα από ροτέισον και με κίνητρο σαφώς μικρότερο από αυτής της μέχρι πρότινος πρωτοπόρου του πρωταθλήματος.
Ένα από τα top κέρδη του ΑΡΗ χθες -αν όχι το πρώτο- είναι ο χαρακτήρας που έβγαλε ως ομάδας και η αντίδρασή του σε δύο περιπτώσεις, ξεκινώντας αρχικά από την ολική ανατροπή μετά το 0-1 του Άμραμπατ.
Κόντρα σε μία ποιοτική ομάδα και στη διαιτησία των Σιδηρόπουλου-Ρούπερτι, οι γηπεδούχοι έφεραν… τούμπα το ματς και είχαν κάτι ακόμα στη “φαρέτρα” τους όταν λίγοι το περίμεναν. Δηλαδή μετά την ανατροπή της ΑΕΚ, πιέζοντας μέχρι το φινάλε για να φτάσουν στην ισοφάριση με το πέναλτι του Μορόν.
Εδώ και καιρό ο ΑΡΗΣ είναι μία ομάδα που κρατάει ένα καλό τέμπο στα δεύτερα ημίχρονά του. Θα υπάρχουν βέβαια και κενά διαστήματα όπως χθες, αλλά η ομάδα δείχνει ότι έχει τους τρόπους να επανέρχεται τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά, έχοντας να διαχειριστεί το μέτωπο του αντιπάλου αλλά και εκείνο της διαιτησίας.