Το ματς ήταν must win, όπως συνηθίζουμε να λέμε τελευταία και ήρθε. Απέναντι στον ΟΦΗ, ο ΑΡΗΣ αδίκησε τον εαυτό του κι έφθασε σε ένα τρίποντο, με πολύ περισσότερο άγχος απ’ ότι άξιζε. Ένα ματς που θα μπορούσε να έχει τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο, έφθασε να παίζεται στο φινάλε.
Τέλος καλό, όλα καλά όμως, η κριτική, καλοπροαίρετη, πρέπει να γίνει και γίνεται, δεν γίνεται όμως να μην διαπιστώσει κανείς τούτο. Ότι η ομάδα σαν σύνολο παρουσιάζει εξέλιξη. Πως κάνει βήματα προς τα εμπρός κι ότι είναι σε ένα σημείο, που αρχίζει να παρουσιάζει μια κάποια σταθερότητα και να αποκτά την ταυτότητά της. Δεν έχει νόημα να σταθούμε και πάλι στο παρελθόν. Τα έχουμε πει 1 εκατομμύριο φορές. Η ουσία είναι το τώρα και φυσικά το μετά.
Ο ΑΡΗΣ έχει αποκτήσει τρεξίματα, έχει πολύ πιο aggressive, αποκτά ουσία στο επιθετικό τρανσίζιον (να μην παρεξηγηθώ δε λέω την παραγωγικότητα, αλλά τις φάσεις που φτιάχνει) κι έχει ξανά περισσότερα σημεία αναφοράς στο παιχνίδι του. Για ένα μεγάλο διάστημα ήταν μόνο ο Μορόν. Πλέον, δεν μπορεί να μη δει κανείς ότι η άμυνά του αρχίζει αν θυμίζει τα περσινά και τα προπέρσινα, ότι ο Νταρίντα αρχίζει να ανεβαίνει και να είναι πιο επιδραστικός στο παιχνίδι του ΑΡΗ με έναν ποδοσφαιριστή σαν τον Ζουλ δίπλα του, πως ο Καμερουνέζους είναι ουσιαστική παρουσία και φυσικά ο Οντουμπάτζο. Για μένα ο κορυφαίος της ομάδας και χθες. Ξεκάθαρα βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της μέχρι στιγμής της καριέρας του στον ΑΡΗ.
Όλα αυτά και οι βελτιώσεις που παρουσιάζει το σύνολο, αρκούν για το κάτι παραπάνω από την πέμπτη θέση; Θεωρώ πως όχι. Θα μου πεις, μα καλά, αν δεν ήταν οι γκέλες με Κηφισιά και Ατρόμητο, η ομάδα θα ήταν μια ανάσα από την τετράδα. Ισχύει, αλλά και αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι κι αν θες το κάτι παραπάνω πρέπει να βελτιωθείς αγωνιστικά, να γίνεις ουσιαστικός στα τελειώματα και φυσικά να υπάρξει σημαντική και ουσιαστική ενίσχυση τον Ιανουάριο. Ο ΑΡΗΣ με ένα δεύτερο φορ, έναν αριστερό εξτρέμ επιπέδου και με ένα αριστερό μπακ, μπορεί να γίνει μια άλλη ομάδα.
Βήμα εξέλιξης και η αντίδραση του Μορόν μετά το ματς με τον ΟΦΗ και η τσαντίλα που έβγαλε όχι μόνο αυτός, αλλά κι άλλοι παίκτες. Δείγμα πραγματικής ομάδας, η αγκαλιά του Κουέστα και του Μπράμπετς στον Τζούρασεκ, στην τελευταία φάση του αγώνα. Όλα αυτά και πολλά περισσότερα που ενδεχομένως δε γνωρίζουμε με κάνουν και αισιοδοξώ πως με 2-3 καλές μεταγραφές και μία βελτίωση σε συγκεκριμένους τομείς ο ΑΡΗΣ και φέτος θα είναι στους διεκδικητές του ευρωπαϊκού εισιτηρίου, με αξιώσεις…
Αύριο ακολουθεί το δεύτερο ημίχρονο, όπως είπε και ο Νταρίντα…