Λίγα 24ωρα ακόμα χωρίζουν τον ΑΡΗ από το παιχνίδι στις Σέρρες, με τη διακοπή ουσιαστικά να αποτελεί παρελθόν και την ομάδα να κορυφώνει την προετοιμασία της για το επερχόμενο ματς.
Μία μεγάλη σε διάρκεια και δύσκολη από πολλές απόψεις διακοπή, στην οποία οι “κιτρινόμαυροι” μπήκαν με τις χειρότερες δυνατές συνθήκες και με στόχο να την αξιοποιήσουν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Αυτές οι τρεις εβδομάδες ήταν μία ευκαιρία ανασύνταξης, δουλειάς…Ο χρόνος είναι πάντα γιατρός, αρκεί να τον αξιοποιήσει αναλόγως και να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για το πράξεις.
Για τον ΑΡΗ αυτές οι τρεις εβδομάδες ήταν ανάμεικτες, με τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές που δυστυχώς θα τον συνοδεύουν για το επόμενο διάστημα. Μία χρονική περίοδος που έδωσε σε ολόκληρο τον κιτρινόμαυρο οργανισμό μία ρεαλιστική ελπίδα ότι με τη δουλειά του Άκη Μάντζιου και των παικτών θα μπουν οι βάσεις ώστε σταδιακά η ομάδα να παρουσιάσει την εικόνα που ανταποκρίνεται στις δυνατότητες, στην ποιότητα του ρόστερ και στις απαιτήσεις που υπάρχουν.
Το λάθος του καλοκαιριού και το “δέσιμο’ των παικτών
Μία από τις βασικές ελλείψεις της καλοκαιρινής προετοιμασίας του ΑΡΗ ήταν ότι αυτή δεν έγινε κάπου εκτός Ελλάδος και για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, στο οποίο παλιοί και νέοι θα έρχονταν πιο κοντά.
Αυτό το κενό καλύφθηκε εν μέρει στην Πτολεμαΐδα για λίγες μέρες, στη διάρκεια των οποίων υπήρξαν κουβέντες μεταξύ των παικτών. Είτε σε πηγαδάκια είτε όλοι μαζί, συζητώντας μεταξύ άλλων για όσα προηγήθηκαν και όσα πρέπει να ακολουθήσουν από εδώ και πέρα ώστε να κάνει η ομάδα το… bounce back. Δηλαδή να αντιδράσει.
Αυτά που προσπάθησε να… χωρέσει ο Μάντζιος
Ο προπονητής του ΑΡΗ είχε 12-13 “καθαρές” μέρες για να δουλέψει με την ομάδα, βγάζοντας ρεπό και φυσικά τις μέρες που αφιερώνονται αποκλειστικά στον αγώνα με τον Πανσερραϊκό.
Αυτό το διάστημα δεν είναι αρκετό για να μεταμορφώσει τον ΑΡΗ, δεν ήταν όμως και λίγο για τον Μάντζιο που προσπάθησε να… χωρέσει όσα μπορούσε στο πρόγραμμα των προπονήσεων και ρίχνοντας το βάρος ειδικά σε δύο τομείς. Στο πρέσινγκ που χαρακτηρίζει το στυλ παιχνιδιού του και στην αποτελεσματικότητα που δεν έχει μέχρι στιγμής ο ΑΡΗΣ επιθετικά πλην του Μορόν.
Δεν είχε βέβαια και λίγα θέματα…
Οι συνθήκες βέβαια για τον 53χρονο τεχνικό δεν ήταν οι ιδανικές, αφού έλειπαν κάποιοι παίκτες με τους οποίους περίμενε να δουλέψει λίγο παραπάνω σε αυτή τη διακοπή.
Σουλεϊμάνοφ και Σαμόρα είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, συν τον Μπράμπετς που μαζί με τον Κοσταρικανό ήταν οι μοναδικοί διεθνείς σε αυτή την περίοδο της διακοπής.
Αν στην κουβέντα μπουν και κάποιοι παίκτες τους οποίους ο Μάντζιος έπρεπε να αποφορτίσει (Φαμπιάνο, Νταρίντα πχ.), τότε περιορίζονται ακόμα περισσότερο οι επιλογές του. Για να μην ξεχνάμε τους τραυματίες Ρουπ, Σαβέριο και Μάνου.
Οι τραυματισμοί που στιγμάτισαν τη διακοπή
Μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα ο “πονοκέφαλος” στο φορ έπαψε να είναι ο μοναδικός προς διαχείριση. Οι τραυματισμοί των Βέλεθ και Δεληζήση ήταν η άσχημη πλευρά αυτής της διακοπής και για λίγο καιρό θα δυσκολέψουν το έργο του προπονητή όσον αφορά το κέντρο της άμυνας.
Αυτό που περιμένουν όλοι είναι…
Από την πρώτη μέρα της διακοπής πολλά μυαλά… έτρεξαν προς το τέλος της, από την ανυπομονησία τους για να δουν πώς θα επιστρέψει ο ΑΡΗΣ. Θα είναι καλύτερος; Θα είναι έστω πιο ουσιαστικός σε πρώτη φάση; Θα πάρει τις νίκες που πρέπει;
Το επόμενο ματς με τον Πανσερραϊκό είναι σημείο αναφοράς στο καλεντάρι της ομάδας, έχοντας την ευκαιρία για μία καλύτερη συνέχεια μετά την μέχρι τώρα προβληματική πορεία στο πρωτάθλημα. Ολοι μέσα στα αποδυτήρια γνωρίζουν ότι μία νίκη θα αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία τόσο εντός ομάδας όσο και στον υπόλοιπο οργανισμό.