Οι σκέψεις του να φύγει από το γήπεδο και η στήριξη των συμπαικτών του.
Ο Αμπού Μπα παραμένει το πρώτο των ημερών και δυστυχώς όχι για καλό λόγο, αλλά εξαιτίας της ρατσιστικής επίθεσης που δέχθηκε στην Λάρισα.
Ο Γάλλος μέσος βρέθηκε να ζει την πιο άσχημη στιγμής της επαγγελματικής καριέρας του, μιλώντας στο “sport24.gr” για τον τρόπο με τον οποίο το βίωσε.
Διαβάστε παρακάτω όσα ανέφερε ο 21χρονος χαφ.
“Μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα να καταλάβω τι έγινε. Δεν πίστευα ότι μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα. Το ματς σταμάτησε και είδα με τα ίδια μου τα μάτια τη συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων στις εξέδρες. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μιλήσω με τον διαιτητή. Γιατί αυτός που πρέπει ν’ αποφασίσει στο γήπεδο, για να του δείξω τι συνέβη.
Πολλοί αντίπαλοι (παίκτες της ΑΕΛ) ήλθαν προς το μέρος μου και με ρώτησαν τι συνέβη. Αυτοί που είδαν τι συνέβη με πλησίασαν και μου είπαν να μη δίνω σημασία σε αυτούς τους ηλίθιους. Αλλά είναι εύκολο να το λες και δύσκολο να το κάνεις. Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου που με στήριξαν. Ελπίζω να μη συμβεί ποτέ ξανά και σε κανέναν αυτό. Η ομάδα του Άρη και οι φίλαθλοι ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή. Έλαβα ακόμη στήριξη μέσω μηνυμάτων κι από οπαδούς άλλων ομάδων της Ελλάδας.
Ήμουν αποφασισμένος να φύγω από τον αγωνιστικό χώρο γιατί θα ήταν μια απάντηση. Σκέφτηκα αλλιώς θα ήταν σαν να μη συνέβη τίποτα. Μετά σκέφτηκα ότι μένει λίγος χρόνος για να τελειώσει το ματς και δεν αξίζει να τιμωρηθεί η ομάδα μου εάν εγκαταλείψω. Αλλά εάν έμεινε περισσότερος χρόνος στο ματς, δεν ξέρω εάν θα συνέχιζα να παίζω…
Πρέπει ν’ αντιδράσουμε με δύναμη σε αυτά τα φαινόμενα. Νομίζω ότι το να φύγεις από το γήπεδο μπροστά σε τέτοια φαινόμενα είναι μια πράξη δύναμης. Δεν πρέπει να φύγει μόνο το θύμα, ή οι μαύροι παίκτες. Πρέπει όλοι οι παίκτες να το κάνουν γιατί δεν πρέπει αυτά να συμβαίνουν στο γήπεδο και στην καθημερινή ζωή.
Πρέπει να κάνουμε κι άλλα πράγματα με τα επεισόδια αυτά που γίνονται όλο και πιο συχνά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης. Πρέπει να ξεκινήσουμε να τιμωρούμε αυτού του είδους τις συμπεριφορές.
Πιστεύω ότι εάν είχα αυτούς τους ανθρώπους μπροστά μου, δεν θα τολμούσαν να μου πουν κάτι”.