Όλο αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ στον πρώτο ημιτελικό με την ΑΕΚ ενδέχεται να αποδειχθεί εξόχως χρήσιμο για τον Άρη που ενώ αρχικά κινδύνευσε να βγει μόνος του νοκ άουτ με την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, παραμένει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης και κάτι παραπάνω.
Όλο αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ στον πρώτο ημιτελικό με την ΑΕΚ ενδέχεται να αποδειχθεί εξόχως χρήσιμο για τον Άρη που ενώ αρχικά κινδύνευσε να βγει μόνος του νοκ άουτ με την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου, παραμένει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης και κάτι παραπάνω.
Βγήκε από την… αρένα του ΟΑΚΑ πεισμωμένος, συσπειρωμένος. Με θυμό που ξεχείλιζε στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών και στις δηλώσεις τους. Με έντονη τη διάθεση να απαντήσουν στον αντίπαλο στο δικό τους πια γήπεδο. Τον Άρη θα τον εξυπηρετούσε πάρα πολύ, η ρεβάνς να ήταν άμεσα. Στα κοντά.
Τώρα που το αίμα ακόμη βράζει και η μνήμη δεν έχει ξεθωριάσει για όσα συνέβησαν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ένας βασικός στόχος του Ενινγκ και των συνεργατών του από χθες πρέπει να είναι κι αυτός. Να κρατήσουν την δίψα για… απαντήσεις στο γήπεδο άσβεστη στα αποδυτήρια μιας και το ματς θα γίνει σε ενάμιση μήνα.
Το οφείλουν στους εαυτούς τους για όσα βίωσαν, στον κόσμο που έβλεπε να παίζεται ένα χιλιοπαιγμένο έργο σε επανάληψη. Έχουμε όμως χρόνο μέχρι τον επαναληπτικό που ήδη αναμένεται να είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ματς στη σεζόν.
Ως τέτοιο θα έμενε στην ιστορία και το προχθεσινό αν ο κ. Ντίαζ, ο πορτογάλος ρέφερι μας έκανε μια μεγάλη χάρη. Αντί να περιμένει να ηρεμήσουν τα πνεύματα για 25΄ και μετά να ξαναβγεί στο χορτάρι του ΟΑΚΑ, να έμενε κλειδωμένος στο καμαράκι του. Να μην έβγαινε μετά την δυσάρεστη εμπειρία που περίμενε τον ίδιο και τον βοηθό του που έκανε το λάθος να κάνει ορθή χρήση του κανονισμού και να υποδείξει πέναλτι στην ανατροπή του Λάρσον από τον Σβάρνα.