Η αδυναμία της διοίκησης να προστατέψει την ομάδα, οι πραγματικές ευθύνες του Σούλη Παπαδόπουλου και η τελευταία ευκαιρία.
Όταν τα αποτελέσματα δεν έρχονται, η ομάδα παραμένει τελευταία στον βαθμολογικό πίνακα και με τις ελπίδες παραμονής εις βάρος της οι ευθύνες βαραίνουν όλους. Τον προπονητή, τους παίκτες, την διοίκηση. Από τα βέλη της κριτικής δεν γλιτώνει κανείς. Ο προπονητής γιατί σε εννιά παιχνίδια που κάθεται στον πάγκο έχει μόλις μια νίκη και το αγωνιστικό πρόσωπο δεν έχει βελτιωθεί θεαματικά, η διοίκηση γιατί παρά τα όσα ισχυρίστηκε για να επιστρέψει στην Αλκμήνης είναι ανήμπορη να προστατέψει την ομάδα από τους διαιτητές που συνεχίζουν να την αντιμετωπίζουν ως φτωχό συγγενή και αδύναμη να προσφέρει το παραμικρό κίνητρο στους φιλάθλους. Οι παίκτες γιατί παρουσιάστηκαν αδικαιολόγητα νωθροί στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς.
Για τη διοίκηση το πρόσχημα ότι παρέλαβε μια ομάδα μεσούσης της περιόδου δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί το άλλοθι. Δεν πήρε όπως πέρσι την ομάδα στις τελευταίες αγωνιστικές. Την ανέλαβε πριν καν ακόμη τελειώσει ο πρώτος γύρος. Άρα είχε 19 ολόκληρες αγωνιστικές να αλλάξει την κατάσταση, τόσο στο καθαρά αγωνιστικό επίπεδο όσο και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου που ο Ηλιάδης την άφησε ανοχύρωτη. Είχε δηλαδή τον χρόνο και μεταγραφές να κάνει τον Γενάρη και την ομάδα να θωρακίσει, βαυκαλιζόμενη ότι έχει τον τρόπο λόγω της παραγοντικής εμπειρίας του Λάμπρου Σκόρδα και της πρόσβασή του στα κέντρα των αποφάσεων. Η μέχρι σήμερα πορεία δεν την δικαιώνει. Ελπίζουμε να κάνει… κόντρα ρελάνς στις εννιά τελευταίες αγωνιστικές, να σώσει την ομάδα και να κλείσει στόματα.
Για τον προπονητή υπάρχει ασφαλώς το ελαφρυντικό ότι δεν έφτιαξε την ομάδα αυτός και δεν έκανε την προετοιμασία, εκεί που μπαίνουν οι βάσεις. Ασφαλώς και δεν φταίει επίσης που η ομάδα έμεινε δίχως τους τρεις ξένους που είχε δικαίωμα να αποκτήσει το καλοκαίρι (κυρίως τον Ουντότζι). Όπως και για το γεγονός ότι δεν απέκτησε το χαφ που ζήτησε και αρκέστηκε στον Βαγγέλη. Όπως επίσης δεν φταίει που τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα έχασαν τα πρώτα παιχνίδια λόγω του γνωστού θέματος με τα δελτία.
Κατάφερε αφού έφαγε αρχικά τις σφαλιάρες του (βλέπε Απόλλωνα, Καλλονή και Λεβαδειακό) να βρει την πετυχημένη συνταγή στην άμυνα και στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια η ομάδα να έχει δεχτεί μόλις ένα γκολ. Δεν κατάφερε όμως να δώσει λύση στο πρόβλημα ανάπτυξης της ομάδας. Ο ΑΡΗΣ εξακολουθεί να είναι προβλέψιμος στο παιχνίδι του, δυσκοίλιος από τη μέση και μπροστά, προσπαθώντας να κλέψει τα παιχνίδια. Στη διαχείριση του υλικού, έχει προσπαθήσει να βρει ένα σταθερό κορμό, δίνοντας έμφαση ως επί το πλείστον στους παίκτες που αποκτήθηκαν τον Γενάρη, αφήνοντας στο περιθώριο παίκτες όπως ο Ηρακλής, ο Ψυχογιός, ο Παπαδόπουλος, ο Αγγελούδης, ο Σουνάς.
Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Ο ΑΡΗΣ έχει μια τελευταία ίσως ευκαιρία στα Χανιά κόντρα στον Πλατανιά. Ο προπονητής για να ετοιμάσει μια ομάδα που θα τα δώσει όλα στο γήπεδο και η διοίκηση που θα εξασφαλίσει τουλάχιστον την διεξαγωγή του αγώνα επί ίσοις όροις.