Ο ΑΡΗΣ έχασε μεγάλη ευκαιρία για να πάρει μία νίκη που δύσκολα θα κατακτήσουν ομάδες κάτω από την 6η θέση. Και είναι κρίμα, γιατί ενώ πίσω ήταν… καμικάζι, μπροστά δεν είχε πλην Σούλερ κάποιον να… τα βάζει.
Οι “κιτρινόμαυροι”, από πλευράς αποτελεσματικότητας και διάρκειας έκαναν ίσως το καλύτερο φετινό αμυντικό παιχνίδι τους. Μία ομάδα που με τη “νέα” σύνθεσή της, πέτυχε 97 πόντους στη Λάρισα, 86 κατά του Προμηθέα και 84 στην έδρα του ΠΑΟΚ, ο ΑΡΗΣ την περιόρισε στους 68 πόντους, με κακά ποσοστά και 19 λάθη. Όμως για να κερδίσεις, ειδικά εκτός έδρας, πρέπει να βάλεις… και γκολ.
Ο ΑΡΗΣ αμυντικά δεν μπορούσε να κρατήσει πιο χαμηλά τον Ιωνικό, όμως με 64 πόντους εκτός έδρας η νίκη δύσκολα έρχεται. Αρκετά χαμένα καλάθια από κάτω, που είχαν ως απόρροια το ποσοστό κάτω του 50% στα δίποντα (14/29), αλλά και βολές (12/19). Ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν ακόμα μία σταθερά στην επίθεση πλην του εξαιρετικού χθες Τζαμάλ Σούλερ, αλλά δεν τη βρήκε. Κυρίως επειδή και πάλι έπαιξε χωρίς τους δύο ψηλούς του (Μιλόσεβιτς, Ντραγκίτσεβιτς), αλλά και διότι ο Μάριο Τσάλμερς δε συνέχισε το σερί των θετικών εμφανίσεών του και χθες αποδείχτηκε επιβλαβής. Τα ξεσπάσματα των Λιτλ, Σταμάτη (που θα μπορούσε να παίξει περισσότερο χθες) και ΝτεΚόζι δεν ήταν αρκετά. Η ομάδα έδειξε και πάλι πρόβλημα στη δημιουργία, αφού μοίρασε μόλις 11 ασίστ με πρώτο πασέρ τον Δημήτρη Χαριτόπουλο (3, μαζί με τον Τσάλμερς).
Αν ο ΑΡΗΣ κρατάει κάτι από χθες πέρα από την άμυνα καθ’ αυτή, αυτό ήταν το ομαδικό πνεύμα που έδειξε στο πίσω μέρος του παρκέ, αλλά και το πάθος. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες ότι δεν πάλεψαν. Τους έλειψε το καθαρό μυαλό στην επίθεση, ενώ είναι δεδομένο ότι η λειψανδρία στους ψηλούς ανάγκαζε τους παίκτες του ΑΡΗ να βρίσκουν πολλά και μεγαλύτερα κορμιά όταν επιχειρούσαν να μπουν στο καλάθι.