Κάθε φορά λέω ότι δε θα μπω στο τρυπάκι, κάθε φορά όμως την… πατάω. Κανονικά δεν θα έπρεπε διότι συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια, στεναχωριέμαι όμως όταν βλέπω ΑΡΕΙΑΝΟΥΣ να εξακολουθούν να επηρεάζονται από μία τοξική ατμόσφαιρα, που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Με κοινωνούς τα γνωστά επικοινωνιακά κέντρα.
Ο ΑΡΗΣ έχασε χθες από την ΑΕΚ, διότι πάρα πολύ απλά δεν βρήκε απαντήσεις στο δεύτερο ημίχρονο. Απέναντι σε μια ομάδα που κυνηγάει το πρωτάθλημα, έχει πολύ μεγαλύτερα κίνητρα για να πάρει παιχνίδια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Απέναντι σε αυτό, η ομάδα του Άκη Μάντζιου είχε να αντιπαρατάξει την φρεσκάδα στο πρώτο ημίχρονο, την σημαντική βελτίωση της εικόνας της και μερικά σημεία αναφοράς. Εδώ επιτρέψτε μου να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον Μάνου Γκαρθία. Απίστευτος ποδοσφαιριστές, με μαγικές κινήσεις, «χόρεψε» το κέντρο της ΑΕΚ κι έδειξε για μία ακόμη φορά πόσο πολύ έλειψε από την ομάδα του.
Από εκεί και πέρα, όσα έγιναν στο β’ ημίχρονο, στα δικά μου μάτια, είχαν να κάνουν περισσότερο με την ΑΕΚ, παρά με τον ΑΡΗ. Είναι μία περίεργη κατάσταση να μην έχεις βαθμολογικό κίνητρο, αλλά ταυτόχρονα να είσαι υποχρεωμένος να παραμένεις ανταγωνιστικός και παράλληλα να προετοιμάζεσαι για το ματς της χρονιάς, που πλησιάζει.
Θεωρώ, ότι παρά τις τέσσερις σερί ήττες, που πάντα «ενοχλούν» όταν μιλάμε για έναν μεγάλο σύλλογο όπως ο ΑΡΗΣ, αν εξαιρέσει κανείς τα ματς με Ολυμπιακό και ΑΕΚ στην Αθήνα, στα υπόλοιπα η ομάδα ήταν απολύτως ανταγωνιστική και σίγουρα αδικείται, για παράδειγμα, από το γεγονός ότι δεν κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Είναι όμως τόσο περίεργη η κατάσταση…
Έχοντας καθημερινή ενασχόληση με το ρεπορτάζ του ΑΡΗ, κάτι που σημαίνει, μεταξύ άλλων, επαφές, τηλεφωνήματα, συζητήσεις. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν ξεκάθαρα πως… άλλο Playoffs κι… άλλο Κύπελλο. Καμία σχέση το ένα με το άλλο και πιστέψτε με ούτε ψυχολογία, ούτε προσήλωση, ούτε το «μυαλό» διαταράσσεται. Εκείνο είναι ένα εντελώς άλλο παιχνίδι.
Πηγαίνοντας λοιπόν και στην τοξικότητα έχει πραγματικά πολλή πλάκα η όλη κατάσταση και θα σας προέτρεπα, όσοι επιθυμείτε να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία. Να τα αντιμετωπίζετε ως αστεία. Στον ΑΡΗ δεν έχει να προσάψει κανείς τίποτα κι ας λένε ότι θέλουν. Οι πράξεις και τα αποτελέσματα δίνουν από μόνα τους απαντήσεις, αλλά ξέρετε κάτι; Πλέον έχουν σφίξει οι… αυτό που αντιλαμβάνεστε. Καταλαβαίνουν πολύ καλά και το νιώθουν ότι μπορεί κάποιος από αυτούς να μείνει εκτός Ευρώπης. Οπότε θα πρέπει να… χτυπηθεί ο ΑΡΗΣ.
Φαντάζομαι ότι συμφωνείτε στο ότι δεν μπορεί κανένας Κούγιας, κανένας παράγοντας που δεν έχει ιδέα από ΑΡΗ ή οποιοσδήποτε από το δικό μου σινάφι, να μας κάνει μαθήματα μεγαλείου ομάδας και να μας ενημερώσει για το πόσο μεγάλο μέγεθος είναι ο ΑΡΗΣ. Δεν πειράζει όμως, διότι ξέρετε τι λένε: «αφού δεν σέβεσαι θα με φοβάσαι» και κάτι πλέον έχει φτάσει στην… κάλτσα. Κι επίσης σε μία παράφραση όσων λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός: Όσα δεν φέρνουν οι στιγμές θα τα φέρει ο χρόνος. Κάτι διπλά της Λάρισας στο Καραϊσκάκη, κάτι… χάστε στην Καλαμαριά, ένα Ολυμπιακός Βόλου-Παναθηναϊκός και πόσα ακόμη. Τότε ήταν απλά Κυριακή. Έχετε όμως το know how και θεωρείτε ότι όλοι είναι ίδιοι…
Ο ΑΡΗΣ θα συνεχίσει τη δουλειά του. Επιβάλλεται να παραμείνει ανταγωνιστικός και να κάνει αυτά που πρέπει στις επόμενες αγωνιστικές. Όχι για κανέναν άλλον, αλλά για την πάρτη του και μόνο.