Τί να πούμε για μπάλα… Τί να πεις για μεταγραφές, για σωστά, για λάθη, για ΑΕΚ, για ο,τιδήποτε.
Οταν χθες το βράδυ πήρα ένα πρώτο μήνυμα για φασαρίες στη Χαριλάου, το μυαλό μου δεν πήγε σε αυτό που αντίκρισα ξυπνώντας το πρωί.
Είναι τα στενά που λίγο-πολύ έχουμε περπατήσει πολύ από εμάς. Είναι τα μάρμαρα ενός πεζοδρομίου στα οποία ξεψυχούσε χθες ένα παιδί 19 χρονών.
Ο Άλκης απλά ήταν κοντά στο γήπεδο του ΑΡΗ. Απλά ήταν ΑΡΗΣ για αυτούς που βγήκαν με δρεπάνι το βράδυ, ψάχνοντας προφανώς αίμα, τυφλωμένοι από οπαδική οργή και τα σκατά που έχουν στο κεφάλί τους. Και ένας Θεός ξέρει ποιός τους τα φύτεψε!
Προσπαθώ να το επεξεργαστώ ακόμα και ανατριχιάζω με κάθε λεπτομέρεια. Ανατριχιάζω με μία σύγκριση που πετάχτηκε μόνο της στο μυαλό μου.
Τρεις από τους αδελφικούς μου φίλους είναι ΠΑΟΚ. Άρρωστοι όμως… Να πάω εγώ δηλαδή να σκοτώσω τον Αριστείδη, τον Δημήτρη, τον Βαγγέλη; Ή να σκοτώσουν αυτοί εμένα! ΓΙΑΤΙ;;; Επειδή υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό! Για 90 λεπτά, για 40 λεπτά για μία ζωή!
Τί σχέση έχει η ομάδα κάποιου με τον άνθρωπο; Με την ανθρώπινη σχέση την οποία μπορεί να έχεις με κάποιον; ΚΑΜΙΑ τον μπελά μου. ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ.
Τα καλύτερα μας ξενύχτια, τα καλύτερα γέλια, τις πιο όμορφες στιγμές μας, τις είχαμε με Παοκτσίδες, Αεκτζίδες, Ολυμπιακούς. ΠΡΩΤΑ ΟΜΩΣ τα ζήσαμε με τους ανθρώπους! Δεν μας ένοιαξε τί υποστηρίζουν!
Δεν αποτύχαμε τώρα ως κοινωνία. Έχουμε αποτύχει προ πολλού. Η ώρα μηδέν παρήλθε πριν πολύ καιρό και ακόμα ψάχνουμε τον πάτο του βαρελιού, όταν δολοφονούνται άνθρωποι για τις ομάδες. Για τις Κυριακάτικες στιγμές στα γήπεδα, που υποτίθεται ότι αποτελούν το αποκούμπι μας κόντρα στις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Ζούμε σε μία κοινωνία που τα παιδιά των ακαδημιών φοβούνται να φεύγουν με τα διακριτικά των συλλόγων τους από τις προπονήσεις. Ζούμε στην εποχή που φοράμε φανέλες ξένων ομάδων, επειδή δεν τολμάμε να φορέσουμε μία ζακέτα, μία φανέλα, ένα καπέλο της δικής μας ομάδας! Ζούμε υπό τη χούντα της τυφλής βίας! Και δεν θα σταματήσει αυτό…
Δεν θα σταματήσει όταν από τους δολοφόνους του Τόσκο, μόνο ο ένας την πληρώνει και οι υπόλοιποι τη γλιτώνουν. Δεν θα σταματήσουμε όσο εμπλέκονται ισχυρές οικογένειες, χρήματα, όσο δικηγόροι μεγαλοπαραγόντων πάνε σε δίκες για δολοφονίες και υπερασπίζονται τους κατηγορούμενους. Οσο εμπλέκονται ομάδες!
Επειδή λοιπόν το ποτήρι ξεχείλισε προ πολλού, ας κάνει επιτέλους η δικαιοσύνη τη δουλειά της σωστά.
Στη φυλακή οι δολοφόνοι!
Στη φυλακή οι βιαστές!
Οχι χατήρια και παρεμβάσεις από τρίτους!
Σταματήστε να εκτίθεστε δικαστές και εισαγγελείς! Σταματήστε να δείχνετε ανοχή και να δημιουργείτε νέους δολοφόνους!
Κανένας οπαδός ομάδας νεκρός! Κανένας Αρειανός, κανένας Παοκτσής, Ολυμπιακός, Αεκτσής, Παναθηναϊκός. Οχι άλλοι νεκροί για κάτι που κανονικά πρέπει να κάνει τη ζωή μας καλύτερη, όμορφη, πιο ανάλαφρη όταν ασχολούμαστε μαζί του
Υ.Γ. Δεν είναι απώλεια, ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ είναι!
Υ.Γ.1 Ένα μπράβο είναι λίγο για την κίνηση του Ηρακλή να βάψει το σήμα του στα κιτρινόμαυρα. Είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε