Σε μεγάλο βαθμό ο Άκης Μάντζιος έχει βρει τις σταθερές του στον φετινό ΑΡΗ, ειδικά όταν δεν έχει προβλήματα αλλά την πληρότητα που χαρακτηρίζει το ρόστερ το τελευταίο διάστημα.
Υπάρχουν βέβαι και κάποιες θέσεις που καθορίζονται από τα ups and downs κάποιων ποδοσφαιριστών. Και ίσως το πιο τρανό παράδειγμα να είναι οι δύο τις αριστερής πλευράς. Δηλαδή ο αριστερός μπακ και ο αριστερός εξτρέμ.
Στην πρώτη ο Μάρτιν Μοντόγιοα από αλχημεία έχει γίνει μόνιμος τους προηγούμενους μήνες, “κουμπώνοντας” περισσότερο στα ντέρμπι και στις ειδικές αποστολές που αναλαμβάνει να εξουδετερώνει εξτρέμ όπως ο Ζίβκοβιτς ή ο Ελίανσον.
Η σταθερότητα βέβαια δεν είναι στοιχείο που τον χαρακτηρίζει, όπως ούτε και το Φράνκο Φεράρι που προσφέρει στο Μάντζιο περισσότερα πράγματα επιθετικά και έχει καθιερώσει στο ανάλογο στυλ αγώνων.
Λίγο πιο μπροστά υπάρχει μία θέση για την οποία ο ΑΡΗΣ βγήκε στην αγορά τον Ιανουάριο αλλά ο Τζούισον Μπένετ δεν φαίνεται να τον δικαιώνει για την ώρα.
Από τον Παναγίδη πήγαμε στον πολύ χρήσιμο Σαβέριο, κάνοντας παράλληλα τη διαφορά σε κάποια παιχνίδια. Πλέον όμως υπάρχει και ο Αλβάρο Σαμόρα που… ελευθερώθηκε από τον ρόλο του 2ου επιθετικού και ο Μάντζιος τον χρησιμοποιεί στα αριστέρα, αποφασίζοντας ανάλογα με τις ανάγκες κάθε αγώνα και την κατάσταση όλων των επιλογών του.
Γενικά ποτέ δεν μπορεί να είναι κάποιος απόλυτα σίγουρος για το ποιός θα παίξει σε αυτές τις δύο θέσεις. Ίσως ανάλογα με τον αντίπαλο να γίνεται πιο καθαρό το τοπίο.
Το σημαντικό για τον ΑΡΗ είναι ότι και στις δύο υπάρχουν επιλογές που αποδεδειγμένα μπορούν να προσφέρουν και το έχουν κάνει. Δεν υπάρχουν όμως οι σταθερές που η ομάδα αναζήτησε στο μεταγραφικό “παζάρι” του Ιανουαρίου αλλά δεν τις βρήκε.