Για την πανδημία, κάθε επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι δύσκολες, όμως για τον ποδοσφαιρικό και τον μπασκετικό ΑΡΗ, η κατάσταση είναι διαφορετική.
Οποιαδήποτε ομάδα με στόχους, για να ανταπεξέλθει σε επαγγελματικά πρωταθλήματα χρειάζεται διάρκεια. Ομάδα χωρίς διάρκεια είναι σαν το «Γεφύρι της Άρτας». Ό,τι κι αν χτίζεται, διαλύεται άμεσα.
Και αυτός είναι ο λόγος που πάντα οι χειμερινοί μήνες έχουν τη δική τους σημασία για την εξέλιξη ενός πρωταθλήματος όπως το Ελληνικό, που υπάρχουν συσσωρευμένες αγωνιστικές υποχρεώσεις.
Ας μιλήσουμε όμως για το κάθε τμήμα ξεχωριστά, γιατί η αλήθεια είναι πως υπάρχουν ιδιαιτερότητες.
Ναι μεν Βατερλώ, αλλά…
Ξεκινώντας χρονικά από το παιχνίδι που προηγήθηκε το Σαββατοκύριακο, ο ΑΡΗΣ υπέστη κανονικό… Βατερλώ.
Σε τέτοιο βαθμό που έχουν περάσει μερικά 24ωρα και ακόμα δεν μπορώ να αντιληφθώ ακριβώς τι στο καλό συνέβη στο κλειστό της Πυλαίας. Έβλεπα πράγματα μπροστά μου, με τα ίδια μου τα μάτια, που δεν πίστευα ότι είναι “προϊόντα” του φετινού ΑΡΗ.
Και το κλισέ λέει πως στα ντέρμπι δεν υπάρχουν φαβορί και πλάνα, αλλά η ουσία είναι πως ο ΑΡΗΣ δεν κατάφερε να βγάλει αντίδραση σε κανένα σημείο του αγώνα.
Δεν βγήκε τίποτα απ’ ότι ήταν σχεδιασμένο, όπως δήλωσε και ο Γιάννης Καστρίτης.
Με βάση το πώς έχει σχεδιαστεί η φετινή ομάδα, είναι απίθανο να δούμε ξανά τέτοια εμφάνιση από αυτά τα παιδιά που καταθέτουν και την τελευταία ρανίδα ενέργειας τους μέσα στο παρκέ.
Και εδώ πρέπει να μιλήσουμε βάση μιας λογικής. Ναι μεν το αποτέλεσμα ήταν τραγικό, αλλά η χρονιά είναι σε πολύ κρίσιμο σημείο.
Η χρονιά έχει ήδη αυξημένη πίεση, και για το αγωνιστικό σκέλος όπου οι παίκτες πρέπει να ανταποκριθούν στο παρκέ, αλλά και για το εξωαγωνιστικό που η διοίκηση έχει να καλύψει μια σειρά από οικονομικές “τρύπες” του παρελθόντος.
Η άποψη μου είναι ότι θα πρέπει να δούμε αυτό το αποτέλεσμα κόντρα στον ΠΑΟΚ, όπως βλέπουν οι γονείς μια “κουτσουκέλα” των παιδιών τους.
Που… θυμώνουν για μερικά λεπτά αλλά μετά δεν μπορούν να κρατήσουν κακία. Που ασκούν κριτική αλλά παραμένουν οικογένεια.
Και αυτό γιατί σε αυτή τη φάση, το έχει ανάγκη ο ΑΡΗΣ. Τον επόμενο 1,5 μήνα, αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό (εντός, 20/12), την Λάρισα (εκτός, 1-2/1/2022), τον Απόλλων Πάτρας (εντός, 8-9/1/2022), τον Παναθηναϊκό (εκτός, 15-16/1/2022), τον Ιωνικό (εντός, 22-23/1/2022), τον Κολοσσό (εκτός, 29-30/1/2022) και την ΑΕΚ (εντός, 5-6/2/2022).
Μετά ακολουθεί κενό ενός μήνα! Άρα όλοι αντιλαμβάνονται το πόση στήριξη απαιτείται αυτή τη στιγμή, με την ομάδα να καλείται να βρει νίκες για να φτάσει γρήγορα στον στόχο της. Στήριξη όμως χρειάζεται και… οικονομικά, με τον κόσμο να είναι μόνιμος αιμοδότης αυτής της ομάδας. Και τώρα είναι η στιγμή που σχεδόν απαιτείται η έξτρα ώθηση.
Θα έχουμε τη δυνατότητα να πούμε και περισσότερα για το παιχνίδι του Σαββάτου, απόψε το βράδυ στην εκπομπή, οπότε πάω και στο ποδοσφαιρικό σκέλος.
Τακτική, προσαρμοστικότητα και… βάθος
Εγώ επιμένω, όπως έγραψα και στον προσωπικό μου λογαριασμό στο Twitter το βράδυ της Κυριακής, ότι ο ΑΡΗΣ παρατάχθηκε άψογα τακτικά.
Ένα πλάνο Deja Vu με αυτό της Τούμπας, μόνο που ο Ολυμπιακός δεν άφησε τα σέντερ μπακ του να εκτεθούν και ο ΑΡΗΣ δεν βρήκε φάσεις στην πλάτη της άμυνας.
Όπως οι “Κιτρινόμαυροι“… σημάδεψαν τον Βαρέλα, έτσι και προχθές έκαναν με τον Παπασταθόπουλο.
Τι πήγε στραβά τότε; Εκτός από το ότι ο Μανούχος με τον Κάμφιους δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους.
Ο Άκης Μάντζιος ήξερε τι ακριβώς ήθελε από τους παίκτες του, αλλά δεν έφτασαν ποτέ στη πηγή. Ο Ματέο Γκαρσία αγωνίστηκε ως μπακ χαφ, για να καλύπτει τη πλευρά του Εμάνουελ Σάκιτς που αντιμετώπιζε προβλήματα. Απέναντι ο Φακούντο Μπερτόγλιο, αν και προσπάθησε, δεν βρήκε καμία προοπτική για επίθεση.
Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο ΑΡΗΣ έχει μεγάλο θέμα στις πρώτες και στις αναπληρωματικές επιλογές του. Και όχι σε 1-2 θέσεις. Και οι δύο ομάδες έψαχναν το μισό-μηδέν, ο Ολυμπιακός βρήκε το γκολ, ο ΑΡΗΣ προσπάθησε απεγνωσμένα αλλά δεν.
Επίσης αρχίζω να γίνομαι υπέρμαχος ενός συστήματος 4-3-3, με Εντιαγέ-Σάσα-Τζέγκο στα χαφ, απαραίτητη προϋπόθεση τους Ματέο Γκαρσία και Ντάνιελ Μαντσίνι στα φτερά, και τον Αμπουμπακάρ Καμαρά στη κορυφή.
Ανελέητο pressing, ολόσωστοι τακτικά και ανά πάσα στιγμή οι Γκάμα, Ιτούρμπε, Μπερτόγλιο, Λόπεθ, Μάνος για επιθετική “ένεση”.
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά το 4-3-3 την Κυριακή, μετατράπηκε σε 4-2-3-1 και λίγο αργότερα σε 4-4-2, με τον Έλληνα τεχνικό να παίζει όλα τα χαρτιά του, αφήνοντας την ασφάλεια.
Είναι καλό ο Έλληνας τεχνικός να προτεραιοποιήσει τις επιθυμίες του για την χειμερινή μεταγραφική περίοδο, που όπως έχω σημειώσει και πρόσφατα, ο ΑΡΗΣ πρέπει να κινηθεί (μόνο) έξυπνα.
Τα παιχνίδια του Δεκεμβρίου και όλο ο Ιανουάριος θα κρίνουν το αν ο ΑΡΗΣ θα κάνει τη ζωή του εύκολη από νωρίς, παράλληλα με την επιθυμία και τη πίστη να επιστραφούν οι έξι βαθμοί.
Είπαμε, η αλλοιωμένη πραγματικότητα, δεν αφήνει τον ΑΡΗ να βάλει θετικό πρόσημο στον α’ γύρο του, γιατί αντί για τρίτος, είναι έβδομος.
Εν κατακλείδι, αρχίζει να μπαίνει και το “πρέπει”, αφού είναι η στιγμή που ο ΑΡΗΣ δίνει εξετάσεις… προόδου και στα δύο αθλήματα.