Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για τη νίκη επί του Παναθηναϊκού και την απότομη αλλαγή κλίματος στον ΑΡΗ.
Ο οργανισμός τουν ΑΡΗ κινείται τις τελευταίες ώρες στην ζώνη του παράδοξου. Του ευχάριστου όμως. Της κατάστασης που το πρόσωπό σου γεμίζει με απορία αλλά και χαρά.
Η χαρά δεν χρειάζεται εξήγηση… Η απορία -για να μην παρεξηγηθούμε- έχει να κάνει με όσα ζει η ομάδα από το ξεκίνημα της σεζόν και παρόλα αυτά φιγουράρει στην κορυφή της βαθμολογίας. Εικόνα που δεν αλλάζει ούτε από τα ματς άλλων ομάδων τα οποία εκκρεμούν.
Ένας ΑΡΗΣ αδούλευτος το καλοκαίρι και με τρεις διαφορετικούς προπονητές μέχρι στιγμής, έχει καταφέρει να βρίσκεται μόνος 1ος στην βαθμολογία. Συν τις τελευταίες μεταγραφές που τουλάχιστον στα χαρτιά κρίνονται παραπάνω από αξιόλογες.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι λαθών αλλά και στιγμών, οι οποίες είναι ικανές να αλλάξουν το μομέντουμ μίας ομάδας από την μία στιγμή στην άλλη. Μία τέτοια κατάσταση βιώνει και ο ΑΡΗΣ. Από την μία με το μεταγραφικό μπαράζ των τελευταίων 24ωρων και από την άλλη με την νίκη επί του Παναθηναϊκού.
Η χρησιμότητα της τελευταίας, βέβαια, δεν έχει να κάνει μόνο με το μομέντουμ. Ο ΑΡΗΣ αντιμετώπισε τον βασικό του ανταγωνιστή για την πρώτη 4άδα. Και τί τον έκανε;
-Τον κέρδισε στο “σπίτι” του.
-Τον άφησε πίσω με εννέα βαθμούς και ένα ματς περισσότερο βέβαια.
-Τον βύθισε ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια και στον προβληματισμό του.
Οι “πράσινοι” βρίσκονται πλέον σε μία δύσκολη κατάσταση, αποτελώντας ερωτηματικό εάν και πότε θα επανέλθουν. Με λίγα λόγια ο ΑΡΗΣ βάζει από νωρίς τις βάσεις για την Ευρώπη και φυσικά πρέπει να τις διατηρήσει.
Αγωνιστικά, λέγαμε και στις εκπομπές ότι σε αυτά τα ματς ο Μάντζιος είναι… μανούλα. Ξέρει να παίρνει αποτελέσματα σε τέτοια παιχνίδια. Και η θέση του ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο με το ποιοτικό ρόστερ το οποίο διαθέτει.
Για ένα ημίχρονο ο ΑΡΗΣ ήταν ανώτερος του Παναθηναϊκού. Στο δεύτερο, το… έχασε λίγο. Φυσιολογικά έως ένα σημείο, αφού ήταν φυσιολογικό ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει.
Μπορεί η ομάδα να μην έθελξε στο σετ παιχνίδι -δεν χρειαζόταν κιόλας χθες- ή μπορεί να είχε προβληματάκια στην επανάληψη. Ηταν όμως μία ομάδα με προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Ατομικά αλλά και συνολικά. Ηξερε τι θέλει να κάνει. Ηταν καλή ανασταλτικά, ειδικά στο πρώτο μέρος, έβγαινε γρήγορα στο τρανζίσιον και ενίοτε μέσα από ωραίες συνεργασίες. Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι κέρδισε επίσης την διαιτησία έδρας του Τσαγκαράκη και του VAR, με την κόκκινη που δεν δόθηκε στον Βέλεθ (50′) να συντελεί σκάνδαλο.
Επίσης βλέπουμε πόσο διαφορετικά κρίνονται κάποιοι ποδοσφαιριστές, παλιοί και νέοι, όταν τους δίνεται ένας ρόλος από τον προπονητή. Οταν έχουν κατευθύνσεις και δεν μπαίνουν μόνο για να αυτοσχεδιάσουν. Διότι αυτό γινόταν μέχρι πρότινος. “Νέοι” όπως οι Σάκιτς, Γκάνεα και Τζέγκο ανεβαίνουν, ο Ματίγια μεταλάσσεται, ο Λόπεθ κάνει πολύ δουλειά μπροστά αλλά δεν τον βοηθούν ακόμα οι περιφερειακοί για να έρθει το γκολ, ο Μαντσίνι χθες ήταν χρησιμότατος. Φυσικά όλοι θα κριθούν και σε βάθος χρόνου.
Μετά από ένα πολύ μεγάλο αποτέλεσμα όπως το χθεσινό, τώρα η ομάδα έχει μπροστά της μία ευεργετική διακοπή, στην οποία θα κληθεί να δουλέψει πάνω στις αδυναμίες της, με μία θετική ψυχολογία στα… κόκκινα.
Αδυναμίες όπως κάποιες αστάθειες στην άμυνα, το μόνιμο πρόβλημα απέναντι στις κλειστές άμυνες. Ή ακόμα και τις εντάσεις που λείπουν από την ομάδα και παρουσιάζονται από κάποιους παίκτες όπως ο Σάκιτς, ο Γκάνεα ή ο Λόπεθ. Και ειδικά ο Αυστριακός αλλάζει την ομάδα αμυντικά στην καλή του μέρα.
Τα πρώτα μηνύματα κρίνονται θετικά. Ας δούμε και την συνέχεια. Ως πρωτοπόροι…
Υ.Γ. Οι τελευταίες κινήσεις του Καρυπίδη δίνουν αξιοσημείωτο βάθος στο ρόστερ. Σε σημείο που το βλέπεις και… γεμίζεις ο ίδιος. Η διαχείρισή του, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως και πώς θα αποδώσουν οι τελευταίες προσθήκες που έγιναν και στα χαρτιά κρίνονται πολύ ποιοτικές.