Για τον αγώνα νομίζω γράφτηκαν όλα. Μεγάλη στεναχώρια και μεγάλη πίκρα. Αυτή η ομάδα σεκάθε ραντεβού με την τύχη, την στήνει προκλητικά.
Αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού, όμως έτσι είναι. Μια χρονιά, πέρυσι, μας χαμογέλασε η τύχη σε μερικούς αγώνες και είπε να μας
πάρει πίσω εντόκως ότι μας δάνεισε. Ο ΑΡΗΣ αυτό το παιχνίδι δεν έπρεπε να το χάσει για δεκάδες λόγους και μπορούσε να μην το χάσει. Ποιός περισσότερο αφελής από τον ΑΡΗ; Κανείς. Μετά το χαμένο πέναλτι ήταν εμφανής η έλλειψη συγκέντρωσης και οι απείθαρχες κινήσεις των ποδοσφαιριστών. Λογικό και αναμενόμενο. Από τότε, το χαμένο πέναλτι, και έπειτα έπρεπε ο ΑΡΗΣ να πορευθεί με καθαρό μυαλό και σαφείς οδηγίες και όχι με πάθος. Δεν
το έκανε και το πλήρωσε.
Δυο συνεχόμενες ήττες και πρόγραμμα πολύ δύσκολο. Οι προθέσεις και τα λόγια έχουν μικρήσημασία όταν τα αποτελέσματα πιέζουν για λύσεις. Ο ΑΡΗΣ έχει ακόμη χρόνο στην κλεψύδρα των αποφάσεων, ωστόσο με 5 δύσκολους αγώνες στη συνέχεια, ίσως ο χρόνος λιγοστέψει απότομα. Η ομάδα συνεχίζει να εμφανίζει τα ίδια μεσοεπιθετικά προβλήματα στην ανάπτυξη,τα οποία η απουσία του Βέλεθ λογικά θα επιδεινώσει, και όσο έχει μεσο-επιθετικάπροβλήματα θα αρχίζουν να εμφανίζονται και αμυντικά. Όταν δεν επιτίθεσαι, αναγκαστικά θα αμύνεσαι.
Δεν υπάρχει άλλη κατάσταση στο ποδόσφαιρο. Με 3,5 επιθετικούς μόνο ομάδες που επιδιώκουν την παραμονή κάνουν επιθέσεις. Επειδή το ποδόσφαιρο είναι απλό, αν το άστρο του Ματέο θολώσει, το πρόβλημα του ΑΡΗ θα γίνει εντονότατο. Ξαναγράφω ότι έγραψα και την προηγούμενη φορά: ο Ερέρα έχει ήδη πολύ δουλειά πίσω του στον ΑΡΗ, αλλά έχει
ακόμη περισσότερη μπροστά του.
Φυσικά ο ΠΑΟΚ θα πάρει το πρωτάθλημα 2018-2019. Με αυτό το πρωτάθλημα εύχομαι να κλείσει και κύκλος της πολιτικής και αθλητικής κατηφόρας που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ενας εκ Ρωσίας ορμώμενος, τελικά κατέδειξε πόσο “εύκολη” χώρα είμαστε. Και το δικαιούται απόλυτα αυτό το πρωτάθλημα, είναι ένα προσωπικό τρόπαιο. Πριν πάρει το πρωτάθλημα φρόντισε να αποκτήσει πολιτική επιρροή που έφτανε μέχρι το σαλόνι του Μαξίμου, να αποκτήσει πολιτικές εφημερίδες και τηλεοπτικό σταθμό, να εκλέξει τον “δικό του” άνθρωπο στην ΕΠΟ, να δανείσει ποδοσφαιριστές σε όλες τις ομάδες που μπορούν να ρυθμίσουν (αλλά όχι να διεκδικήσουν) το πρωτάθλημα, να είναι χορηγός του ίδιου του πρωταθλήματος το οποίο διεκδικεί, να δωρίσει εξοπλισμό σε αστυνομικά τμήματα που θα κληθούν να επιβλέψουν τα μέτρα τάξης και την ευταξία πέριξ του γηπέδου της ομάδας του, να αγοράσει επιχειρήσεις στις οποίες χαριστήκαν και τα όποια πρόστιμα τις συνόδευαν, να σβήσει τα χρέη της ομάδας του που λίμναζαν, να καρπωθεί, προς όφελος της ομάδας της οποία είναι ιδιοκτήτης, 30 στρέμματα καταβάλλοντας το ποσό των 0 ευρώ. Κάπως έτσι θα πάρει και το πρωτάθλημα το οποίο το δικαιούται και το έχει χρυσοπληρώσει, επενδύοντας φυσικά σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό μην πάει ο νους κανενός κάπου άλλου. Κι έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον Καμμένο να πανηγυρίζει με το 12 στην πλάτη. Το δικαιούται και αυτός. Και ο Τσίπρας φυσικά και ο Τσακαλώτος. Κάπου διπλά ενδεχομένως να πανηγυρίζει και ο βουλευτής Φωκάς ο βουλευτής του “Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή”. Κρίμα για τον Ακη που δεν θα έχει την ευκαιρία να το ζήσει από κοντά, ένα μέρος ανήκει και σε αυτόν. Με αυτά και με εκείνα, το πρωτάθλημα θα φτάσει στα χέρια αυτών που το δικαιούνται. Ίσως έτσι πρέπει να κλείσει ο κύκλος της παρακμής και του ψέματος στην χώρα αυτή.
Τα μάτια μας είδαν κόσμο στοιβαγμένο, μισολιπόθυμο, παιδάκια και ηλικιωμένους να περιμένουν μια ώρα, με την εντολή της αστυνομίας, το Ρώσο να κάνει τα βίτσια του. Τα μάτια μας είδαν και άλλα, είδαν επεισόδια, κάψιμο αυτοκινήτου, τραυματισμό αστυνομικού και μολότοφ έξω από την Τούμπα. Είδαν φωτοβολίδες να σκάνε μέσα σε παιδιά. Είδαν πόρτες να σπάνε και κερκίδες να καταλαμβάνονται. Αυτά είδαν τα μάτια μας, αλλά μόνο τα δικά μας, κανενός άλλου υπεύθυνου. Φανταστείτε τι δεν έχουν δει τα μάτια μας. Και ότι φανταστήκατε, διπλασιάστε το.
Άκουσα από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους της Θεσσαλονίκης ότι όσα συνέβησαν έξω από το Χαριλάου από “”λάθος της αστυνομίας”” έχουν συμβεί και στην Αθήνα, φέρνοντας το παράδειγμα της Ριζούπολης το 2003. Και πάλι όμως, σας λένε ψέματα.
Στην Αθήνα δεν θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο και δεν έχει συμβεί. Δεν υπάρχει αστυνομικός διευθυντής στην Αθήνα που να επιτρέψει ένας άνθρωπος για τα καπρίτσια του και τις καύλες του να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων. Όσο χρήμα και πολιτικές διασυνδέσεις να έχει αυτός ο ένας. Ο θεός ο ίδιος να είναι αυτός ο ένας. Εκείνος ο ανίκανος που εγκληματικά αμέλησε για να συμβούν όσα συνέβησαν στη Ριζούπολη, έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή και την ακεραιότητα 20 ποδοσφαιριστών και 10 συνοδών προς τέρψη και ευχαρίστηση 15 χιλιάδων οπαδών του Ολυμπιακού. Έγκλημα φυσικά. Ο δικός σας όμως καρντάσια εκεί πάνω στη θλιβερή Θεσσαλονίκη εγκληματικά αδιαφόρησε για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα 15 χιλιάδων ανθρώπων για τα κέφια, τα
καπρίτσια και την οικονομική ισχύ ενός και μόνο ενός. Όπως και να το κάνουμε, υπάρχει διαφορά.
Συμπέρασμα; ένας άνθρωπος, ένας και μόνο ένας, ήταν αρκετός για να ξεγυμνώσει όλη την πόλη. Για να καταδείξει πόσο φθηνή, εξευτελιστικά φθηνή, ανήθικη και αστεία είναι η επονομαζόμενη συμπρωτεύουσα. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί σας κατέβασε τα παντελόνια, ένας και μόνο ένας άνθρωπος, και σας έβγαλε όλων τα οπίσθιά στο μεϊντάνι. Και είναι και άπλυτα… Θα έγραφα ντροπή, αλλά δεν νομίζω να σας είναι γνωστή λέξη. Δεν ξέρω άλλωστε σε ποιά γλώσσα πλέον συνεννοείστε μεταξύ σας.
Δεν βρίσκω ειλικρινά κανένα λόγο ο ΑΡΗΣ να μην συνεχίσει απτόητος τον μοναχικό του δρόμο. Δεν έχει άλλες επιλογές. Σε αυτήν την χώρα και σε αυτήν την πόλη ελάχιστα πράγματα έχουν παραμείνει αυθεντικά. Ο ΑΡΗΣ είναι ένα από αυτά. Μα στη Β’ Εθνική, μα στη Γ’ Εθνική, μα στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΜ, υπάρχει κάτι στη ζωή μου μας κάνει να αισθανόμαστε αυθεντικοί, ελεύθεροι. Δεν χρωστάμε τίποτα, σε κανένα. Η λίγες χαρές είναι χαρές ΜΑΣ, οι λύπες, οι πολλές λύπες, είναι δικές μας και αυτές. Λίγο η αφέλειά μας να λιγοστέψει και τι στον κόσμο.