Μπορεί να παρουσίασε μια προβληματική εικόνα στο πρώτο ημίχρονο και μια εξαιρετική εικόνα στο δεύτερο, όμως ο ΑΡΗΣ ήξερε τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο και ο κόσμος είχε την σιγουριά ότι οτιδήποτε και αν γίνει, οι "Κίτρινοι" θα αφήσουν και τα τελευταία αποθέματα ενέργειας για να πάρουν τη νίκη.
Αν βρισκόσουν χθες στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, γνώριζες από το πρώτο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου ότι η ομάδα με τα “κίτρινα” δεν μπορεί να χάσει από αυτή με τα “άσπρα”. Στα πρώτα 45 λεπτά ένιωθες ότι υπήρχε ένας ΑΡΗΣ που είχε μείνει στη… διακοπή του πρωταθλήματος, καθώς του έλειπε η συγκέντρωση και το καθαρό μυαλό. Αφού αυτή ποδοσφαιρική “αφέλεια” δεν μετουσιώθηκε σε δεύτερο εις βάρος γκολ, ήταν σίγουρο ότι θα δούμε έναν άλλο ΑΡΗ.
Και πράγματι, είδαμε τον ΑΡΗ των τελευταίων εβδομάδων. Ο Σάββας Παντελίδης πέρασε στο παιχνίδι τον ανέτοιμο Ντάνιελ Λάρσον ο οποίος είχε μόνιμα πάνω του δύο αμυντικούς, κάτι που σημαίνει ότι κάπου αλλού υπήρχε κενό. Ο Νίκο Μαρτίνεθ με καθαρά μπασκετικούς όρους είναι ο “έκτος” παίκτης της ομάδας, που έρχεται από τον πάγκο και επηρεάζει την ροή του αγώνα. Τέλος, ο Γιώργος Βαλεριάνος μπήκε στο παιχνίδι με τον γνωστό δυναμισμό που διαθέτει και αντικατέστησε τον Μίχαϊ Κόρχουτ που “κουβαλούσε” κούραση από τα προκριματικά. Ο Σάββας Παντελίδης έκανε κινήσεις-ματ.
Ο Έλληνας τεχνικός είχε επτά εναλλακτικές επιλογές που θα είναι βασικοί στις περισσότερες ομάδες της Superleague. Μετά το τέλος της σεζόν και με τον ΑΡΗ όπως όλα δείχνουν να επιστρέφει στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, θα αποδοθούν και “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”. Κάποιοι άνθρωποι δούλεψαν αρκετά για να βρεθούν ποιοτικές λύσεις, εντός του οικονομικού μπάτζετ της ομάδας.
Αυτή η ομάδα είναι πλέον μια οικογένεια. Μέσα σε κάθε οικογένεια υπάρχουν και “αντιλογίες”, όπως για παράδειγμα η πρωτοβουλία του Ματέο Γκαρσία να εκτελέσει το πέναλτι. Όταν ο Λίντσεϊ Ρόουζ σκόραρε, ακολούθησαν τα παρακάτω: ο Ντάνιελ Λάρσον σκαρφάλωσε πάνω του, ο Γιώργος Δεληζήσης έκανε σπριντ μισού γηπέδου για να τον αγκαλιάσει -παρότι είχαν αρκετές δυσκολίες στα πρώτα 45 λεπτά, ο Μίχαϊ Κόρχουτ ζήτησε από την κερκίδα να κάνει περισσότερο θόρυβο και ο Νικολά Ντιγκινί μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα και σαν… μεγάλος αδερφός, ήρθε να τους μαζέψει γιατί ακόμη είχαν δρόμο. Αντιλαμβάνεσαι έτσι, ότι κάποια πράγματα έχουν γίνει πολύ σωστά.
Ακολούθησαν δύο έργα τέχνης. Ο Χαβιέ Ματίγια βρίσκεται σε κορυφαία κατάσταση. Είδε την ποδοσφαιρική του καριέρα να πέφτει στο μηδέν μετά την πολύμηνη απουσία του, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ήρθε στην Ελλάδα, είναι εμφανέστατα χαρούμενος και προσθέτει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Δεν αναλώνεται ιδιαίτερα στην άμυνα, αφού έχει για παρτενέρ ένα “μηχανάκι” που βρίσκεται σε κάθε πιθανή θέση που χρειάζεται κάλυψη. Το δίδυμο Σιώπη-Ματίγια, είναι ο ορισμός της φράσης “Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο”.
Από την άλλη, το γκολ του Νίκο Μαρτίνεθ ήταν και γκολ ψυχολογίας για τον ίδιο. Εγώ έχω αντιληφθεί ότι έχει αποδεχθεί 100% τον ρόλο του, ως ουσιαστικά ο άνθρωπος που έρχεται από τον πάγκο και δίνει ταχύτητα και τεχνική απέναντι σε αντιπάλους που δεν έχουν αποθέματα ενέργειας. Δεν αρκεί απλά να έχεις ποδοσφαιριστές, αν δεν τους έχεις εξηγήσει επακριβώς το τι περιμένεις από αυτούς.
Για την ατμόσφαιρα του γηπέδου χθες, δεν έχω λόγια…
Υ.Γ. Ολοκληρώθηκε η χθεσινή αναμέτρηση και εκεί στη Κρήτη συνεχίζουν ΜΟΝΟΙ τους την τεχνητή ένταση, την οποία ξεκίνησαν οι ίδιοι. Για τον ΑΡΗ ήταν ακόμη τρεις βαθμοί, στον δρόμο της Ευρώπης…