To blog του Κωνσταντίνου Τσίπτσιου για το ντέρμπι στο "Κλεάνθης Βικελίδης", την προηγούμενη αλλά και την επόμενη μέρα.
Χρόνια πολλά σε όλους,
Μπορεί η συνέχιση του πρωταθλήματος να μας βρήκε μεταξύ μελομακάρονου και γουρουνόπουλου, μπορεί να μην είχαμε χωνέψει ακόμη καλά-καλά από τις γιορτές, όταν μάθαμε την απόφαση των διαιτητών, όμως το ντέρμπι μεταξύ ΑΡΗ και Π.Α.Ο.Κ είναι εδώ και μας αναγκάζει σε πλήρη δράση.
*ανοίγει σόδα και λάπτοπ*
Ο Π.Α.Ο.Κ, του Αμπελ Φερέιρα και του Ιβάν Σαββίδη έρχεται, αύριο, Σάββατο (19:30) στο Κλεάνθης Βικελίδης, ως το αγωνιστικό φαβορί, με υπερπολλαπλάσιο μπάτζετ, αήττητος ένα σκασμό αγώνες, περσινός πρωταθλητής, νταμπλούχος, με γυαλισμένα τα άρβυλα κλπ κλπ. Μιλάμε αδιαμφισβήτητα για μία καλή και ποιοτική ομάδα που, όπως φαίνεται, θα παλέψει μέχρι τέλους και για τον φετινό τίτλο. Μια ομάδα όμως ένα κλικ κάτω από την περσινή σε όλες τις κατηγορίες, τόσο σε ανεβάσματα και κούρσες των πλαϊνών της μπακ όσο και σε λύσεις στα στόπερ, σε ελαφρώς πιο αναξιόπιστο κέντρο και χωρίς φορ επιπέδου Πρίγιοβιτς.
Ο ΑΡΗΣ, του Μίχαελ Ένινγκ και του Θόδωρου Καρυπίδη, από την άλλη, υποδέχεται τον αντίπαλο με (ασφυκτικά) γεμάτο το γήπεδο, με παρακαταθήκη την περσινή πετυχημένη (σχετικά) πορεία της ομάδας, με ηθικό ακμαίο (θα μπορούσε και ακμαιότατο), σίγουρα όμως με χτυπητές αδυναμίες και κάποια…κενάκια σε μερικές θέσεις στο ρόστερ.
Όπως σε κάθε ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων, η γηπεδούχος ομάδα έχει το αβαντάζ του κόσμου, και, αν καταφέρει να πάρει θετική ψυχολογία και όχι άγχος, έχει και τον ρόλο του φαβορί έδρας.
Καλό να χαλάς το αήττητο, καλύτερο όμως να το έχεις ο ίδιος…
Καλώς ή κακώς, (κακώς, ας μην κρυβόμαστε), μεταξύ τυρού και αχλαδιού, οι περισσότεροι στην πόλη έχουμε αναλωθεί στην κουβέντα περί αηττήτου. Είτε στο «σπάσιμο» του, είτε στην διατήρηση του.
Εξετάζοντας το από πλευράς ΑΡΗ, το *STOP* σε αυτό το αήττητο θα έπρεπε να αποτελεί μια απλή προέκταση του γοήτρου, σε πιθανή νίκη των «κιτρινόμαυρων», και όχι αυτοσκοπός. Και, προς θεού! όχι στόχος της σεζόν…
Η νίκη για τον ΑΡΗ οφείλει να σημαίνει μαθηματικά 3 βαθμούς, να είναι προθάλαμος μέχρι την επόμενη και την μεθεπόμεν, ένα ακόμη βήμα προς την τελική εξάδα και μια απότομη προσγείωση σε όσους φίλους του ΠΑΟΚ ,με κοντή μνήμη, κάνουν λόγο για «μη ντέρμπι».
Μέχρι εκεί όμως…
Το μονοπάτι που θα διαλέξει’
Από την αρχή της σεζόν, όπως και πέρσι, οι φίλοι του ΑΡΗ συνεχίζουν να βλέπουν την κατάσταση των «δίπλα» και αναμένουν καρτερικά ανάλογη πραγματικότητα και στην δική τους ομάδα.
Ανάλογη, με μεταγραφές, τεράστια μπάτζετ και τίτλους, όχι όμως «όμοια»,με δυσθεώρητα οικονομικά ανοίγματα, κόντρα σε κάθε αυτάρκεια, με δανεικούς, με εύκολα παιχνίδια, με διαιτητικά λάθη και ευρωπαϊκές πορείες που ρίχνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο στα τάρταρα.
Εφόσον όμως ο ΑΡΗΣ δεν διαθέτει (ακόμη;) την οικονομική δυνατότητα να γιγαντωθεί από την μία μέρα στην άλλη και να έχουμε δεύτερο σπίτι μας τον Λευκό Πύργο, βρίσκεται (και βρισκόμαστε) αντιμέτωπος με ένα σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι ανώτερο σε σημαντικότητα από το “ΑΡΗΣ – Π.Α.Ο.Κ”.
Από την μία, ένα μονοπάτι με αγωνία, φθόνο, σπασίματα αηττήτων (ως αυτοσκοπός), και ρόλο κομπάρσου στις εξελίξεις και τους τίτλους και από την άλλη, ένα μονοπάτι όπου ο ΑΡΗΣ θα χαράξει την δική του πορεία, σε συνδυασμό με το πλάνο που έχει στο μυαλό του ο Άγγελος Χαριστέας, επιζητώντας τις δικές του επιτυχίες, με στόχο να γίνει ο ίδιος η μεγάλη δύναμη στην χώρα.
Πολλές φορές η απάντηση και ο δρόμος που επιλέγουμε είναι επηρεασμένα από την ψυχολογική – κοινωνική κατάσταση μας. Ψάχνουμε το εύκολο, το απλό και πολλές φορές το λάθος. Επηρεαζόμαστε και χάνουμε το δάσος, επιλέγοντας το δέντρο.
Το χρέος όμως δεν είναι μόνο προς ημάς. Είναι και το τι παρακαταθήκη θα προκύψει για την νέα δεκαετία (και βάλε) που ξεκινάει. Είναι το τι ΑΡΗ επιλέγουμε να έχουμε στο μέλλον.
Τα παιδιά στο σχολείο φορούν την φανέλα του underdog, του μαχητή, του παίκτη που είναι το αουτσάϊντερ και, προς έκπληξη όλων, κερδίζει το φαβορί. Τα παιδιά όμως ζητούν και τίτλους και δεν τους ενδιαφέρει το να «πεθάνει η κατσίκα» απλώς του γείτονα…
Ο κόσμος της ομάδας, η διοίκηση, οι παίκτες και ο καθένας που ασχολείται με τα κοινά στον ΑΡΗ οφείλει να διαλέξει το μονοπάτι που αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου.
Το 2020 ο κόσμος του ΑΡΗ θα ξεκινήσει με το «δεξί», κόντρα στον… αλαζόνα συμπολίτη, που πέρσι και φέτος γλυτώνει στο *τσακ* και θα συνεχίσει με νίκες και δίψα για επιτυχίες. Το οφείλει στον ίδιο του τον εαυτό να χαράξει τον δικό του δρόμο και το δικό του “αήττητο”. Αυτό ταιριάζει στο DNA του…
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.
ΥΓ Καλή χρονιά σε όλους, ας κερδίσει ο καλύτερος…ΑΡΗΣ.