Στο ποδόσφαιρο, σαφώς και η ήττα είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα.
Υπάρχουν όμως και κάποιες ήττες, που δεν χωνεύονται με τίποτα… Ειδικά όταν έρχονται η μία μετά την άλλη και μάλιστα μέσα στην έδρα σου, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο ζόρικα…
Η εβδομάδα δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο… Το πρωί της Δευτέρας με βρήκε με τη στεναχώρια και τον προβληματισμός να είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα στα εσώψυχα μου.
Έτσι με βρήκε το ξεκίνημα της εβδομάδας, την επομένη της εντός έδρας ήττας με τον Παναθηναικό, που ήρθε απανωτά, τρεις μέρες μετά από αυτήν με την Α.Ε.Κ.
Κόντευα να σκάσω…
Ούτε και ο πιο απαισιόδοξος Αρειανός, ούτε και ο χειρότερος εχθρός του Συλλόγου, δεν θα περίμενε ότι ο ΑΡΗΣ, μετά από αυτή την εκπληκτική πορεία που είχε στο πρώτο γύρο, θα μπει στο δεύτερο γύρο και σε πέντε αγώνες, θα κάνει μόλις μία νίκη, μια ισοπαλία και τρεις ήττες, οι δυο εκ των οποίων στο Χαριλάου.
Τα δυο αρνητικά αποτελέσματα με Α.Ε.Κ. και Π.Α.Ο. δικαιολογημένα επέφεραν αρνητικά συναισθήματα και προκάλεσαν την δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά και την ανησυχία του, προκειμένου η ομάδα να μην χάσει τον προσανατολισμό της και πάνω από όλα, να μην τεθεί σε κίνδυνο η έκβαση της χρονιάς, που μέχρι πριν λίγες ημέρες, έμοιαζε ονειρεμένη.
Όπως είπα και στην εκπομπή της Δευτέρας, δε χρειάζεται να μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ με ορισμένους που δεν μπορούν να ισορροπήσουν τα συναισθήματα τους και λειτουργούν πάντα ακραία στις αντιδράσεις τους και ισοπεδώνουν τα πάντα.
Δεν με ενδιαφέρει αυτή η μειοψηφία που με δυο απανωτές νίκες, ο ΑΡΗΣ είναι για αυτούς «ομαδάρα» και μιλάνε για «κατάκτηση πρωταθλήματος», αλλά με δυο αρνητικά αποτελέσματα, φέρνουν την συντέλεια του κόσμου και παίρνουν σβάρνα τα γκρουπ του διαδικτύου ή τα ραδιόφωνα και αναθεματίζουν τους πάντες και τα πάντα.
Θεωρώ λογικό σε μια μεγάλη κοινωνία, όπως είναι ο ΑΡΗΣ, με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο, να υπάρχει και μια μικρή μειοψηφία, η οποία λειτουργεί με αυτό τον τρόπο. Αυτοί, έτσι είναι σαν χαρακτήρες και γενικά δεν έχουν μια ισορροπημένη συμπεριφορά στη ζωή τους. Τι να κάνουμε. Ζουν ανάμεσα μας…
Όλους μας γύρισαν τα μυαλά και ειδικά στην ήττα με τον Παναθηναικό, γιατί η ομάδα προσπάθησε, έδωσε τη μάχη της, αλλά δυστυχώς δεν βγήκε το αποτέλεσμα.
Όλους μας πείραξαν αυτές οι δυο ήττες, αλλά θέλει ψυχραιμία και καθαρό μυαλό η διαχείριση μια κρίσης.
Στη χρονική συγκυρία που βρισκόμαστε με τις απανωτές αγωνιστικές υποχρεώσεις που υπάρχουν ανά τρεις μέρες, δεν μας δίνονται και πολλά περιθώρια να σκεφτούμε το τι έγινε, τι έφταιξε και πως ο ΑΡΗΣ, έχασε δυο παιχνίδια και έπεσε στη τέταρτη θέση.
Το γεγονός και μόνο ότι αύριο το μεσημέρι (15:00) παίζουμε με τον Αστέρα Τρίπολης για τον πρώτο αγώνα της φάσης των 16΄ για το κύπελλο, μας προσγειώνει αμέσως στη πραγματικότητα, που μας θέλει να είμαστε 100% ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΙ, ψυχικά, πνευματικά και αγωνιστικά, ούτως ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις ενός αγώνα στον οποίον διακυβεύεται το μέλλον της φετινής χρονιάς, με έναν βασικό στόχο, που είναι η διάκριση στο θεσμό του κυπέλλου και η διεκδίκηση του.
Κι όλα αυτά, επί ενός εξαιρετικά δύσκολου αντιπάλου, που έχει μια πολύ καλή ομάδα η οποία έχει σταθεροποιηθεί στη Superleague και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή, αν θέλουμε να αποφύγουμε αρνητικές καταστάσεις…
Δυστυχώς το ξεκίνημα του δευτέρου γύρου ήταν κακό, με αποκορύφωμα τις ήττες σε αυτούς τους δυο πολύ σημαντικούς αγώνες.
Κι όπως σχολίαζα στη προσωπική μου σελίδα στο Facebook («ΠΙΠΕΡΑΤΑ») αν η ήττα με την Α.Ε.Κ. ήταν ένα καμπανάκι, η ήττα με τον Παναθηναικό, ήταν καμπάνα…
Για όλους.
Πρόεδρο, Διοικητικό Συμβούλιο, στελέχη, προσωπικό, προπονητή, τεχνικό επιτελείο και πάνω από όλα για τους ποδοσφαιριστές μας, ήταν μια σοβαρή προειδοποίηση, ότι αν θέλουμε να επανέλθουμε εκεί που ήμασταν και εκεί που αξίζουμε, αν θέλουμε να υλοποιήσουμε τους στόχους μας και να είναι επιτυχημένη η χρονιά, θα πρέπει να συνέλθουμε γρήγορα.
Δεν θέλω να είμαι άδικος. Στον αγώνα με τον Παναθηναικό η ομάδα έπαιξε, έδωσε τη μάχη, προσπάθησε αυτή τη φορά είχε τον τρόπο και κατάφερε όχι μόνο να κάνει το παιχνίδι της, αλλά να κυριαρχήσει, να επιβάλει τον ρυθμό της και να δημιουργήσει πολλές και σημαντικές φάσεις για γκολ, σε σχέση με τον αγώνα με την Α.Ε.Κ. που εγκλωβιστήκαμε στο παιχνίδι των αντιπάλων.
Το γκολ όμως, δυστυχώς για τρίτο συνεχόμενο 90λεπτο δεν ήρθε…
Εκ του αποτελέσματος και της εικόνας που είδα και στα δυο ματς, μπορούμε να πούμε ότι ενδεχομένως θα μπορούσε ο ΑΡΗΣ να πάει πιο συντηρητικά στους δύο αυτούς αγώνες, με στόχο να μην χάσει.
Ίσως θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε και να προσεγγίσουμε διαφορετικά αυτούς τους δύο αγώνες, όπου και οι δυο ισοπαλίες δεν θα μας χαλούσαν καθόλου και τώρα, θα μιλούσαμε διαφορετικά και θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα δεδομένα…
Ίσως… Και επαναλαμβάνω, μιλάω εκ του ασφαλούς και εκ του αποτελέσματος.
Το θέμα είναι όμως ότι δεν τα διαχειριστήκαμε διαφορετικά, ήρθαν οι δύο ήττες και επήλθε αυτή κρίση την οποία ήδη διαχειριζόμαστε.
Γιατί το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα και κυρίως το πώς τη διαχειριζόμαστε.
Ο ΑΡΗΣ, είναι δεδομένο οτι δεν τελειώνει ούτε με μια νίκη, ούτε με μία ήττα.
Το ζητούμενο όμως είναι, από αυτή τη κρίση και κυρίως από τη σωστή διαχείριση της, να βγει ωφελημένος και κερδισμένος ο ΑΡΗΣ.
Στη περίοδο που διανύουμε δεν χωράνε επιπολαιότητες και είναι ξεκάθαρο, ότι δεν χωράνε λάθη.
Μέσα στο διάστημα των επόμενων είκοσι ημερών, ο ΑΡΗΣ μπορεί και πρέπει να γυρίσει όλο αυτό το αρνητικό τοπίο που έχει δημιουργηθεί και να ξαναφέρει τα χαμόγελα στα χείλη των εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών του που φαρμακώθηκαν τις τελευταίες μέρες.
Βήμα-βήμα και αγώνα με αγώνα, η ομάδα μπορεί και πρέπει να αντιστρέψει το κλίμα και να επανέλθει στις νίκες και σε μια πορεία που της αρμόζει.
Είναι αδιαπραγμάτευτο ότι η ομάδα μας έχει πολλές δυνατότητες και με δυο ενισχυτικές προσθήκες που είναι απαραίτητο να γίνουν, θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο και θα διεκδικήσει μέχρι τέλους την επίτευξη των στόχων της.