Ο νέος ΑΡΗΣ χτίζεται και η πρώτη εικόνα από την δουλειά είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντική. Όχι γιατί κέρδισε τα περισσότερα φιλικά με μεγάλες διαφορές, αλλά γιατί αυτό που είδα σε τέσσερα φιλικά μου άρεσε, αν και σίγουρα υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης, αλλά και ορισμένα ερωτήματα τα οποία καλείται να λύσει ο Δημήτρης Πρίφτης.
Ο τίτλος κάνει αναφορά σε… showtime και πολλοί, κυρίως οι παλιότεροι, θα ανατρέξουν τους Λέικερς του Μάτζικ, του Τζαμπάρ που καθιέρωσαν αυτή την ορολογία στο μπάσκετ. Για τα δεδομένα του ΑΡΗ και με βάση αυτά που βλέπαμε τα τελευταία χρόνια, σίγουρα αυτη΄η ομάδα, η φετινή μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με την ομάδα του Λος Άντζελες όσον αφορά το θέαμα. Αλλά αυτό που στο τέλος θα μείνει θα είναι τα αποτελέσματα.
Ο ΑΡΗΣ παίζει ένα ελκυστικό μπάσκετ αυτό είναι αλήθεια. Το… μότο του Δημήτρη Πρίφτη είναι πίεση σε όλο το γήπεδο, προσπάθεια να κλέψει μπάλες και να τρέξει μπροστά, στον αιφνιδιασμό. Ένα πλάνο το οποίο απαιτεί καλούς αθλητές, τους οποίους διαθέτει ο ΑΡΗΣ σε όλες τις θέσεις, παίκτες γρήγορους αλλά και καλούς αμυντικούς. Η επιλογή των παικτών από τον Έλληνα κόουτς βασίστηκε πάνω σε αυτές τις προδιαγραφές. Έλληνες και ξένοι έχουν αυτά τα στοιχεία. Είναι γρήγοροι, καλοί αθλητές αλλά κυρίως ξέρουν και θέλουν να παίζουν άμυνα. Ο ΑΡΗΣ θα πιέσει, θα θυμήσει ως έναν βαθμό το στυλ μπάσκετ που παίζει η Εθνική ομάδα των Η.Π.Α. τα τελευταία χρόνια. Μετά την… σφαλιάρα του 2006 από την Εθνική μας, ο Μάικ Σιζέφσκι άλλαξε την λογική της Εθνικής του ομάδας, έβαλε αθλητές που πιέζουν σε όλο το γήπεδο, τρέχουν συνέχεια και εγκλωβίζουν τον αντίπαλο αναγκάζοντας τον να κάνει λάθη. Αυτό είναι το πλάνο του Πρίφτη. Και μέσα από αυτό, από την ταχήτυτα και τα λάθη του αντιπάλου έρχεται και το θέαμα. Μέχρι στιγμής αυτό το πλάνο, εφόσον πετύχει, έχει δείξει ότι… τελειώνει από νωρίς τον αντίπαλο εξασφαλίζοντας στον ΑΡΗ διαφορά ασφαλείας. Όμως πάντα πρέπει να υπάρχει και πλάνο Β, αυτό το οποίο πρέπει να λειτουργήσει όταν δεν πετύχει το πρώτο. Όπως έγινε κόντρα στον Απόλλωνα Πατρών, όπου οι “κίτρινοι” δεν μπόρεσαν να πιέσουν στον βαθμό που ήθελαν τον αντίπαλο.
Κόντρα στον Απόλλωνα Πατρών, ο ΑΡΗΣ εμφάνισε προβλήματα στο… σετ παιχνίδι, 5 εναντίον 5, κυρίως στην επίθεση. Βέβαια εδώ να πούμε ότι οι προπονητές παρότι θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν τακτική, έμειναν σε ένα συγκεκριμένο πλάνο το οποίο ήθελαν να δοκιμάσουν και να βελτιώσουν. Άλλωστε πρόκειται για φιλικά. Σε αυτό το πλάνο ο Ουότερς παίζει έναν σημαντικό ρόλο, μιας και μου έδειξε ότι μπορεί να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα, όμως το ζητούμενο είναι να μπορέσει να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του. Σε αυτό το πλάνο θεωρητικά μειονέκτημα είναι και η χαμηλή “φροντ λάιν”, όμως λόγω της ταχύτητας μπορεί αυτό να γίνει πλεονέκτημα. Ο ΑΡΗΣ δουλεύει πάνω στο βασικό του πλάνο, όμως παράλληλα πρέπει να βελτιωθεί και στο δευτερεύον. Γιατί πάντα δεν θα μπορεί να… τρέχει και να πιέζει.
Πάμε να μιλήσουμε και λίγο για τους παίκτες, που αρχίζουν να βρίσκουν τους ρόλους τους μέσα στην ομάδα και αυτό επίσης είναι πολύ σημαντικό.
Ο Τζέρελ ΜακΝίλ είναι ο ηγέτης. Ο παίκτης που θα πάρει το τελευταίο σουτ, που δεν θα φοβηθεί την μπάλα… όταν καίει, αυτός που θα δώσει λύση στην επίθεση. Το έκανε κόντρα στην Πάτρα όταν σκόραρει συνέχεια στο τέλος. Ο Αμερικανός έχει εξαιρετικό σουτ, αλλά μπορεί να απειλήσει και με κίνηση προς την ρακέτα. Κυνηγάει μπάλες και πιέζει, έχοντας το μυαλό του και στην άμυνα όταν χρειάζεται. Θέλει χρόνο για να βρεθεί με τον Ουότερς αλλά με τους υπόλοιπους τα πηγαίνει καλά.
Ο Οκάρο Ουάιτ ξεκίνησε λίγο νωθρά, αλλά στην Λευκάδα έδειξε αρκετά καλά στοιχεία. Γρήγορος, αρκετά αθλητικός για να μπορέσει και να πιέσει αλλά και να κυριαρχήσει επιθετικά. Δύσκολο να τον σταματήσει κανείς ψηλά, μιας και διαθέτει τρομερές αλτικές ικανότητες. Με την Πάτρα, όπου το παιχνίδι ήταν σκληρό και δυνατό, δεν… μάσησε, το αντίθετο μάλιστα. Και στο τελευταίο δεκάλεπτο ακολούθησε τον ΜακΝίλ στο σκοράρισμα. Ο ηγετης Νο2 με διαφορά.
Ο Τζαμέλ Χάγκινς είναι ένα σημαντικό κομμάτι στο πλάνο του Πρίφτη. Μπορεί να μην γεμίζει το… μάτι λόγω ύψους, αλλά και αυτός είναι γρήγορος και αθλητικός. Πιέζει τον αντίπαλο ψηλό, βοηθάει στην παγίδες και μπορεί να απειλήσει κοντά στο καλάθι και να παλέψει για το επιθετικό ριμπάουντ. Δείχνει έτοιμος για να ανέβει επίπεδο στο παιχνίδι του.
Ο Ντόμινικ Ουότερς ταιριάζει… γάντι στο στυλ παιχνιδιού που θέλει να περάσει στην ομάδα ο Πρίφτης. Γρήγορος, πιέζει την μπάλα και τον αντίπαλο, κυνηγάει για παγίδες και έχει το νου του στο να… κλέψει την μπάλα. Επιθετικά στο ανοιχτό γήπεδο είναι πολύ δυνατός, παρουσίασε μερικές αδυναμίες στην άμυνα “5 εναντίον 5”, αλλά μπορεί να βελτιωθεί ενώ ήταν και εκτός λόγω τραυματισμού. “Κλειδί” για τον ίδιο και την ομάδα, η συνεργασία του με τον ΜακΝίλ, πρέπει να βρίσκονται με… κλειστά μάτια.
Ο Μιχάλης Πελεκάνος είναι ο… γνωστός Μιχάλης Πελεκάνος. Το παιχνίδι του ΑΡΗ του ταιριάζει γιατί πάντα είχε μία κλίση στην άμυνα και στο να εκμεταλλεύευται τα λάθη του αντιπάλου. Πιέζει πάνω στην μπάλα, κλέβει γιατί είναι πολύ καλός αμυντικός, ενώ επιθετικά μπορεί να δώσει λύσεις και δείχνει να έχει βρει έναν… κώδικα συνεργασίας με ΜακΝιλ και Ουάιτ.
Ο Βασίλης Ξανθόπουλος είναι ένας παίκτης που πιστεύω ότι θα είναι… αποκάλυψη για τον φετινό ΑΡΗ. Καταρχήν έχει προσαρμοστεί πολύ γρήγορα στα νέα δεδομένα, το παιχνίδι της πίεσης του ταιριάζει αλλά δίνει λύσεις και στο πλάνο Β. Η συνεργασία του με τους συμπαίκτες του είναι αρκετά καλή και σίγουρα θα έχει βασικό ρόλο στην ομάδα.
Ο Τζέικ Κοέν δεν γεμίζει το… μάτι ως σέντερ, αλλά εκεί είναι η “παγίδα”. Ο ΑΡΗΣ θέλει να εκμεταλλευτεί τον Ισραηλινό και τα πλεονεκτήματα του, που είναι το καλό του σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, η ταχύτητα του σε σχέση με τα… βαριά σέντερ αλλά και η τεχνική του που είναι αρκετά καλή. Αμυντικά σίγουρα θα έχει βοήθειες από τους υπόλοιπους, αν παίζει με παίκτες τύπου Ραντούλιτσα.
Ο Σλάβεν Τσούπκοβιτς είναι… πολυεργαλείο. Καλό σουτ από μακρινή απόσταση, ώστε να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, δυνατός στην άμυνα και ικανός για την… βρώμικη δουλειά. Δείχνει να έχει βρει τρόπο να παίζει και με Χάγκινς και με Κοέν.
Ο Σπύρος Μούρτος δείχνει ότι θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο φέτος. Από τις πρώτες αλλαγές, ίσως να ξεκινάει και βασικός ανάλογα τον αντίπαλο. Καλός αμυντικός, άρα τον βολεύει το στυλ πίεσης, ενώ δείχνει να έχει βελτιωθεί επιθετικά, κάιτ που ήταν ζητούμενο και απαραίτητο για τον ίδιο.
Ο Βασίλης Σίμτσακ είναι ο… γνωστός Βασίλης Σίμτσακ. Κάνει την… βρώμικη δουλειά, πολύ ξύλο με τους αντίπαλους ψηλούς, έτοιμος να “θυσιαστεί” για την ομάδα. Ένα είδος παίκτη που τείνει να εξαφανιστεί στις μέρες μας.
Ο Θόδωρος Ζάρας δείχνει έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Προσφέρει σε άμυνα και επίθεση, απειλεί από μακριά και ανοίγει χώρους. Επίσης αμυντικά δείχνει καλά στοιχεία και πιστεύω ότι έχει μπει και στο γενικότερο κλίμα του ΑΡΗ.
Για τους μικρούς, Φλιώνη και Δίπλαρο δεν μπορώ να έχω άποψη μιας και δεν χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν καθόλου στα φιλικά της Λευκάδας. Ταλέντο έχουν, όπως και μπασκετικό θράσος αλλά πρέπει να αρχίζουν να δουλεύουν σε επαγγελματικό επίπεδο και αυτό θα κάνουν φέτος. Όσον αφορά τον Δήμα, ίσως να είναι ο γκαρντ των “ειδικών αποστολών”, κάτι έχει στο μυαλό του ο Πρίφτης.
Κλείνοντας αυτό που με προβλημάτισε και θέτει ένα μεγάλο ερώτημα είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να αντέξει ο ΑΡΗΣ να παίζει σε έναν τέτοιο ρυθμό σε όλη την χρονιά, με δεδομένη και την κούραση από τα πολλά παιχνίδια αλλά και τα ταξίδια. Νομίζω ότι είναι ένα θέμα, το οποίο θα απασχολήσει μέσα στην περιόδο.
Υ.Γ.1: Η διοίκηση της ΚΑΕ λειτούργησε όπως θα έπρεπε στην Λάρισα. Δυνατή παρουσία, προώθηση της ομάδας με τα προιόντα και φυσικά πολλά συγχαρητήρια για την κοινωνική προσφορά, κάτι το οποίο θεωρώ ότι θα συνεχίσει να κάνει ο Νίκος Λάσκαρης και οι συνεργάτες του.
Υ.Γ.2: Η διοίκηση της ΚΑΕ δεν λειτούργησε όπως θα έπρεπε στην Λευκάδα. Μετά την απουσία των μελών της στα “Μαυροσκούφεια” που έγιναν στον Αλεξάνδρειο, (μόνο ο κ. Ρούσος έδωσε το παρών στον δεύτερο αγώνα), κανείς δεν βρέθηκε μαζί με την ομάδα στην Λευκάδα. Θα έπρεπε τουλάχιστον για δημόσιες σχέσεις να είναι κάποιος εκεί, σε μία περιοχή όπου υπάρχει έντονη η παρουσία Αρειανών, όπως διαπίστωσα. Κάποις θα έπρεπε να είναι εκεί από την διοίκηση, άλλωστε υπάρχουν αρκετά άτομα πλέον.
Υ.Γ.3: Επειδή πολλοί με ρωτάνε για το θέμα Μπουρούση, θα πω αυτό που έχω πει ήδη με όσους έχω συζητήσει. Πρώτον για να έρθει ο Μπουρούσης θα πρέπει να φύγει κάποιος από τους Κοέν και Χάγκινς, κάτι που δεν θα γίνει. Επίσης ο Μπουρούσης για να έρθει θέλει ένα συγκεκριμένο ποσό, το οποίο θα διαταράξει την οικονομική λογική της ομάδας και τις ισορροπίες. Και αυτό είναι κάτι που δεν θέλει ο Πρίφτης. Για το αν αποκτηθεί παίκτης, ο Πρίφτης ξέρει καλύτερα. Κατά την ταπεινή μου άποψη αν έπρεπε να ενισχυθεί μία θέση θα ήταν στα γκαρντ και όχι στους ψηλούς.